Naar inhoud springen

1015

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
1015
Eeuwen: 10e eeuw · 11e eeuw · 12e eeuw
Decennia: 1000-1009 · 1010-1019 · 1020-1029
Jaren: << · < · 1014 · 1015 · 1016 · > · >>
Jaartelling in verschillende culturen
Ab urbe condita: 1768 MDCCLXVIII
Armeense jaartelling: 463 – 464
ԹՎ ՆԿԳ – ՆԿԴ
Chinese jaartelling: 3711 – 3712
辛寅 – 壬卯
Christelijke jaartelling: 1015 MXV
Ethiopische jaartelling: 1007 – 1008
Hebreeuwse jaartelling: 4775 – 4776
Hindoekalenders:
- Vikram Samvat 1070 – 1071
- Shaka Samvat 937 – 938
- Kali yuga 4116 – 4117
Iraanse jaartelling: 393 – 394
۳۹۳ – ۳۹۴
Islamitische jaartelling: 405 – 406
٤٠٦ – ٤٠٥
Maçonnieke jaartelling: 5014 – 5015
Juliaanse kalender van 1015
Koning Knoet II ("de Grote") (c. 995 - 1035)

Het jaar 1015 is het 15e jaar in de 11e eeuw volgens de christelijke jaartelling.

Gebeurtenissen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 15 juli - Vladimir I ("de Grote"), grootvorst (knjaz) van het Kievse Rijk, overlijdt na een regeerperiode van 35 jaar. Hij wordt opgevolgd door zijn oudste zoon Svjatopolk I ("de Vervloekte"). Hij reist naar Kiev om de troon op te eisen, maar de burgers tonen niet veel sympathie voor Svjatopolk. Hij besluit hen over te halen door feesten te geven en geschenken uit te delen, om hen voor zich te winnen. Ondertussen bedreigen Vladimir's andere zonen Boris en Gleb, die ook de troon van Kiev opeisen, de macht van Svjatopolk. Boris vormt voor hem het grootste gevaar, omdat hij de leiding heeft over de beruchte lijfwacht van Vladimir, de Varangiaanse garde.[1]
  • 24 juli - Svjatopolk I ("de Vervloekte") stuurt enkele bojaren (Kievse edelen) om Boris en Gleb te vermoorden. Deze koelbloedige represaille levert Svjatopolk zijn bijnaam "de Vervloekte" op. Het nieuws over de executies bereikt ook Jaroslav I ("de Wijze"), een andere zoon van Vladimir I ("de Grote"). Hij verzamelt een groot leger in Novgorod en besluit oorlog te voeren tegen Svjatopolk met de steun van de Varangiaanse garde.[2]
  • Zomer - Keizer Hendrik II ("de Heilige") leidt een Duitse expeditie tegen hertog Bolesław I ("de Koene"). Hij valt met drie legers Polen binnen, Hendrik voert het bevel over het centrale leger, ondersteund door geallieerde Slavische stammen. Hij vertrekt vanuit Maagdenburg en steekt na enkele dagen de rivier de Oder over. Tijdens de opmars neemt Hendrik vele duizenden Polen gevangen, waaronder vrouwen en kinderen.[3]
  • Bolesław I ("de Koene") stuurt een contingent Moravische ridders onder bevel van zijn 25-jarige zoon Mieszko II ("de Luie") en voert een afleidingsaanval uit in de Saksische Oostmark. Hierop geeft Hendrik opdracht om zijn legers terug te trekken uit Polen naar Merseburg. Tijdens de terugtocht naar Duitsland wordt Gero II, markgraaf van de Saksische Oostmark, bij Krosno Odrzańskie in een hinderlaag gelokt en gedood.[4]
  • Graaf Boudewijn IV ("met de Baard") van Vlaanderen wordt door Hendrik II ("de Heilige") beleend met het markgraafschap Valencijn. In ruil hiervoor moet hij zich afzijdig houden in het interne Lotharingse conflict tussen de graven van Reiniers en Verdun. Boudewijn breidt zijn expansiepolitiek in het Scheldebekken verder uit en wordt door de lakenindustrie een van de grootste wolleveranciers van de Atrechtse draperie.[5]
  • Ivan Vladislav, een Bulgaarse edelman, laat zichzelf uitroepen tot heerser (tsaar) van Bulgarije. Hij stuurt een brief naar keizer Basileios II ("de Bulgarendoder") om zich als vazal te onderwerpen aan het Byzantijnse Rijk.
Zie de categorie 1015 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.