breken

Oldenborgsch, Oostfreesch, Oostnordseeplattdüütsch

breken

Konjugatschoon vun Infinitiv
		Eentall			Mehrtall
Person		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Tiet		ik	du	he / se dat	wi	ji	se
eenfache Tieden	Nutiet	breek	brickst	brickt	breekt	breekt	breekt
eenfache Tieden	verleden Tiet	brook	brookst	brook	broken	broken	broken
tosamen- sett Tieden	Perfekt	heff braken	hest braken	hett braken	hebbt braken	hebbt braken	hebbt braken
	Plusquam- perfekt	harr braken	harrst braken	harr braken	harrn braken	harrn braken	harrn braken
	tokamen Tiet	will/schall/warr breken	wullt/schasst/warrst breken	will/schall/warrt breken	wüllt/schüllt/warrt breken	wüllt/schüllt/warrt breken	wüllt/schüllt/warrt breken
Imperativ		-	brick	-	-	brickt	-
Partizip Nutiet		breken
Partizip verleden Tiet		braken
Kiek ok bi: Bügen vun Verben

Översetten [ännern]

breken

Översetten [ännern]