Good Morning, Vietnam

Good Morning, Vietman (op plattdüütsch so veel as „Moin, Vietnam“) is de Titel vun en US-amerikaanschen Speelfilm vun Barry Levinson ut dat Johr 1987. De Filmkummedie hannelt vun en US-amerikaanschen Radiomoderater, de wiel den Vietnamkrieg in Saigon arbeit, un baseert op de Biografie vun den AFN-Moderater Adrian Cronauer. Cronauer weer an dat Dreihbook bedeeligt un warrt in den Film vun Robin Williams dorstellt. Dreiht worrn is de Film in Bangkok un annere Steden in Thailand.^[1]

Adrian Cronauer warrt 1965 als ne’en Radiomoderater na Vietnam versett, üm op sien unkonventionelle Oort för de US Army to sennen. Mit sien humorvulle Oort un sien Vörleef för den populären Rock ’n’ Roll winnt he gau Fans ünner de Soldaten. Man, sien direkten Baas, Lt. Steven Hauk, hett rein gor nix för den Humor vun Cronauer över, jüst so as Sgt. Major Dickerson, de mit sien subversiven respektlosen Oort nich kloor kamt. Een Dag maakt he sik över Richard Nixon lustig un deit so as wenn he en Interview mit em sennt. Sien Basen sünd füünsch, man he warrt vun den General Taylor ünnerstütt, de em den Rüch freehollen deit.

As Cronauer in de Stadt en söte vietnames’sche Deern sütt, verkiekt he sik in ehr. As he Kuntakt mit ehr opnehmen will, tütt se sik aver foorts torüch, as ehr Kultur dat vörschrieven deit. He fohrt ehr na un bestickt den Schoolmeester vun den Kunversatschoonskurs, an den se deelnimmt. Op disse Wies dröpt he den Broder vun de Deern, Tuan, över den he an de Deern rankamen will. De beiden frünnt sik an. Vun Tuan lehrt he veel över de Sitten in Vietnam. So warrt em ok kloor, dat he eerst de Familie vun de Deern, Trinh, drapen mutt, vördem he mit ehr snacken dröff.

In de Bar, woneem de GIs jemehr Beer drinken doot, kummt dat kort later to en Striet mit een poor Hardliners, de Tuan dor nich sehn wüllt. Cronauer geiht dortwüschen un schuult Tuan. En poor Daag later, as Cronauer wedder in de Bar sitten deit, warrt he ünner en Vörwand na buten lockt. Jüst dorna explodeert de Bar – en Anslag vun’n Vietcong. Em warrt kloor, wo gefährlich Saigon för de Soldaten in de Stadt is un will doröver in sien Radioprogramm berichten. Dat warrt em aver verboden, vunwegen dat in’n Senner en strenge Zensur herrschen deit. So fangt Cronauer toeerst mit en normale Show an, vertellt den aver doch vun den Anslag. Dickerson lett em den Stroom afdreihn. Cronauer warrt freestellt, an sien Steed springt Lt. Hauk in, de sik sülvst för en groten Komiker hollt. Cronauer besöcht dorophen Trinh in ehr Dörp buten vun Saigon. Se vertellt em, dat se keen Tokumst tosamen hebbt, vunwegen dat se in twee verscheden Welten leevt. Dör jemehrn Kuntakt kriggt Cronauer aver en deepen Inblick in de Laag vun Vietnam un dorin, wo ungerecht de Krieg is.

Wedder torüch in Saigon, hebbt intwüschen so vele Fans na Cronauer fraagt, dat he vun General Taylor wedder insett warrt. Man, Cronauer is dör de Begeevnissen so opwöhlt, dat he keen Lust mehr hett to modereren. Sien Kolleeg Garlick snackt em goot to, man eerst as se later ünnerwegens sünd un en Truppentransport drapt, kann he em ümstimmen. Dor dröpt he op de Soldaten, de all sien Sennen kennt un em geern hebbt. Nu eerst warrt em kloor, wo wichtig sien Arbeit is för de Motivatschoon vun de Truppe. As he een Dag mit Garlick Soldaten an de Front besöken will, warrt he vun Dickerson bewusst över en Straat schickt, de vun de Feenden innahmen is. So will he em loswarrn. Wohrhaftig fohrt se op en Landmien, överleevt de Explosion aver. Se versteekt sik vör den Vietcong un warrt enige Tiet later vun Tuan funnen, de na jem söcht hett.

Torüch in’t Funkhuus warrt Cronauer vun Dickerson suspendeert, vunwegen dat bekannt warrt, dat Tuan to’n Vietcong höört un as Terrorist söcht warrt. Dorophen kann ok General Taylor den Moderater nich mehr decken: Cronauer schall torüch in de USA. Vörher kann he aver noch Tuan utfinnig maken un sik mit em utsnacken: Tuan verkloort sien Motiven för den Anslag, den he op de GI-Bar maakt hett, neemlich dat Familienmaten vun de US-Amerikaners ümbröcht weern. Vördem Cronauer opletzt gahn mutt, besöcht he noch eenmol sien vietnames’schen Frünnen un maakt mit em dat Softballspeel, dat he jem jümmer verspraken hett. Op’n Flaaghaven gifft he sien Kollegen Garlick en Toonband in de Hand, dat de in’n Radio spelen schall. Garlick deit dat, un so kummt Cronauer to en sünners subversive Afscheedssennen.

Annes as vele annere Filmen över den Vietnamkrieg (Apocalypse Now, Platoon oder Full Metal Jacket) staht in Good Morning, Vietnam nich de Slachten in’n Vördergrund, man de GIs un de zivilen Inwahners vun Saigon, de dormit to doon harrn. In disse Kummedie wesselt dorüm lustige un nadenkern Szenen. De Stimmung, de de Soundtrack vermiddeln deit, kann as authentisch gellen, ok wenn dat lüttere Afwieken gifft. Ofschoonst de Film de militäärschen Aflööp in Vietnam nich akkerat dorstellen deit, versöcht he liekers de Oppers, to de opletzt ok Cronauer tellt, un de Sinnlosigkeit vun den Krieg dortostellen.

De Film weer teihnmol för Filmpriesen vörslahn, dorünner ok för een Oscar in de Kategorie Best Hööftdorsteller för Robin Williams. Uttekent weer de Film mit söss Priesen^[2]:

• 1988: mit den American Comedy Award in de Kategorie Lustigesten Schauspeler in en Speelfilm för Robin Williams
• 1988: mit den Golden Globe in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Kummedie oder Musical för Robin Williams
• 1989: mit den PFS Award in de Kategorie Freden
• 1989: mit den Sünnerpries vun de Political Film Society
• 1989: mit den Sant Jordi Award in de Kategorie Best utlännsch Schauspeler för Forest Whitaker
• 1989: mit den ASCAP Award in de Kategorie Top Box Office Films för Alex North

1. ↑ Dreihöörd op IMDb
2. ↑ Filmpriesen op IMDb

• Good Morning, Vietnam in de Internet Movie Database (engelsch)