Egenbloodspenn

De Egenbloodspenn is en sünnere Form vun de Bloodspenn, bi de en Patient Blood afnehmen lett, üm dat later in en Egentransfuschoon sülvst wedder to kriegen.

Leukozytendepleteert Vullblood kann blots för en begrenzte Tiet (ruchweg fief Weken) lagert warrn, bi Erythrozyten-Konzentraten sünd dat söven Weken. Dorüm warrt Egenbloodspennen blots vör Operatschonen maakt, de plaant warrn künnt, un bi de man al vörher weet, dat dorbi veel Blood bruukt warrt. En Egenbloodspenn op Vörraat is dorüm nich möglich, blots wenn de roden Bloodkörpers deppfroren lagert warrt.

Üm de Spenn maken to künnen mutt de Patient aver natürlich ok gesundheitlich in de Laag wesen, Blood to spennen. Ünner annern snackt swore un sünners nich ordig vörbehannelte Krankheiten vun’t Hart un den Kreisloop gegen en Egenbloodspenn. De Hämoglobin-Weert dröff nich to siet wesen, wieldat de Patient anners dör dat wietere Afgeevn vun Erythrozyten in Gefahr kummt. So en sieten Hämoglobin-Wert is faken en Teken dorför, dat dat Knakenmark nich in de Laag is, noog rode Blödkörpers nato billn. Dör en Spenn künnt dorüm ok nich tosätzliche Bloodkörpers wunnen warrn.

• Tohopenpassen: Dat egene Blood kann jümmer verdragen warrn, immunologsche Problemen kamt nich vör un rore Bloodgruppen mööt nich mit groten Opwand söcht warrn. Utslaten warrt dorbi ok dat Billn vun so nöömte „irreguläär“ Antikörpers gegen Bloodgruppen-Antigenen, de bi en latere notwennige Transfuschonen dat Opfinnen un Praatstelen vun passend Bloodkonserven swor oder sogor unmöglich maken künnt.
• Infekschoon: Mit Egenblood künnt keen Bakterien oder Viren överdragen warrn, de de Patient nich vörher sülvst al hatt hett. Dorbi is aver to bedenken, dat ok en Egenbloodspenn bi’t Afnehmen dör Bakterien verunreinigt warrn kann.
• Frömdblood insparen: Bloodkonserven sünd mitünner afhangig vun de Bloodgrupp teemlich roor, sünners in de Urlaubstieten, wenn weniger Minschen spennen doot. Elk Egenbloodspenn is dorüm en Entlasten vun de Bloodspenn deensten.

• Bloodverlust: de ünnerscheedlichen Bestanddelen vun’t Blood, welke de Spenner bi’t Afnehmen verleren deit, warrt verscheeden gau wedder nabillt. De Leukozyten un Bloodplattken as ok dat Volumen stellt sik binnen wenige Stünnen bit to een Dag wedder op den normalen Weert in. De roden Bloodkörpers warrt veel langsomer nabillt. Dorüm schall bi en Egenbloodspenn sünners bi Fronslüüd ok en Substitutschoon vun Iesen maakt warrn (Iesen-Tabletten), üm dat Neebillen to ünnerstütten.
• Tall vun de Konserven: De Spenn kann höchstens all 4-7 Daag passeeren, anners is de Belasten för den Lief to groot. In de Praxis warrt tomeist een Spenn in de Week dörföhrt. Wieldat de Erythrozyten-Konzentraten aver blots bit to söss Weken lagert warrn künnt un in de Week vör de Operatschoon keen Spenn maakt warrn schall, kann man in’n besten Fall veer Egenblood-Konserven afnehmen. Man, in de Praxis is dat faken noch weniger, wiel de Neebilln vun’t Blood nich gau noog vör sik geiht.

Na’t gellend Recht dröff Egenblood, dat bi de Operatschoon nich bruukt worrn is, för keen annern Patienten bruukt warrn. Dorüm kriegt Egenblood-Konserven ok mit Afsicht keen Opklever mit de Bloodgrupp, dat se nich ut Versehen en annern Petienten transfundeert warrt.

Vun en ganze Reeg vun Tranfuschoonsmediziners warrt de Egenbloodspenn kritisch ansehn. För Egenbloodspenner gellt nich de strengen gesettlich Kriterien as dat bi Frömdbloodspenners is. So künnt to’n Bispeel ok Patienten mit en infekschösen Krankheit (t. B.HIV, Hepatits B) vun’n Prinzip her Egenbloos spennen, wieldat se natürlich nich för en Frömdbloodspenn tolaten warrn künnt. Vun disse infekschösen Konserven geiht aver en groot Gefahrenpotential ut för dat medizinsche Personal, wat nich ünnerschätzt warrn dröff. Wokeen för en Egenbloodspenn tolaten warrt, is wietgahend den Transfuschoonsmediziner överlaten. As bi en Frömdbloodspenn gellt as böverst Geboot: „De Spenner dröff dör de Spenn nich in Gefahr kamen“, also de Spennerschuul. Dat tweete Geboot, de Adressatenschuul, wat in de Frömdspenn gellt, fallt hier aver weg, wiel dat de lieke Person is. Vele Patienten wüllt de Egenbloodspenn maken, wieldat se bang sünd för Infekschonen dör de transfundeerten Bloodprodukten. Dordör – so seggt de Kritikers vun de Egebloodspenn – warrt ok Minschen to en Egenbloodspenn tolaten, de en högeert Risiko hebbt, dat se dör de Spenn sülvst Komplikatschonen sünners mit dat Hart kriegt. Meten an dat düchtig lütte Risiko vun en Infekschoon dör Bloodtransfuschonen (bi Hepatitis B un S wiet ünner 1 : 100.000; bi HIV wiet ünner 1 : 1.000.000) is de Gefahr, de dör de Egenbloodspenn tostannen kummt, nich to rechtfertigen, so meent de Kritikers.

Mitünner is dör de Egenbloodspenn de Hämoglobin-Weert bi den Patienten ok sieter wiel de Operatschoon as dat ahn Spenn wesen weer. Dorto en Bispeel: En Patient mit Hb-Weert 16 g/dl vör de Egenbloodspenn hett 13,5 g/dl na dreemol Egenbloodspennen. Beide Werten gellt formal as normal, aver liekers gifft de eerste Weert de beteren Bedingen för de Operatschoon un bi’n tweeten Weert is dat Risiko, dat wiel de Operatschoon tatsächlich Blood transfundeert warrn mutt, düüdlich höger. In dit Bispeel is de Egenbloospenn dorüm an sik Tüdelkram.