Zum Inhalt springen

Alkenvagels

Vun Wikipedia
Alkenvagels
Seepapagooy (Fratercula arctica)
Systematik
Klass: Vagels (Aves)
Ornen: Tüütvagels (Charadriiformes)
Familie: Alkenvagels (Alcidae)
Wetenschoplich Naam
Alcidae
Leach, 1820
Seekuten up Spitzbargen
Dogger

Alkenvagels (Alcidae) sünd en Familie ut de Ornen vun de Tüütvagels. Alkenvagels gifft dat man bloß up de Noordhalfkogel vun de Eer. Dor hannelt sik dat um Vagels bi, de in de See dükern doot. Vundeswegen weert se to de Seevagels mit torekent. De lüttjesten Alkenvagels weert so groot, as Drosseln, de gröttsten könnt an Aanten rankamen. De Grote Alk, de al utstorven is, weer so groot, as en Goos. De Been sitt wiet achtern an't Lief, vundeswegen gaht un staht se an Land meist liekup. Vun de Morphologie her, laat se as Pinguine, de dat man bloß up de Süüdhalfkogel gifft. De Vagels ut beide Familien sünd swattbunt un staht liekup. Beide hefft korte Feddern, de dicht anliggen doot un Flunken, de for dat Swemmen unner Water ummuddelt sünd. Man anners as de Pinguine könnt de meisten Alkenvagels flegen, bloß de Grote Alk konn dat nich. He is in histoorsche Tied utstorven. Dat Pinguine un Alkenvagels sik lieken doot, kummt vun en Konvergente Evolutschoon her, verwandt sünd se nich.[1] Alken leevt in de küllen, borealen bit kolen Waters vun den Noordatlantik un den Noordpazifik. Bröden doot se normolerwiese an steile Klippen an de Küst, oder wieter af up Eilannen. Dor billt se faken mit annere Seevagels tosamen grote Kolonien. In'n Noordatlantik sünd se tohopen mit Stormvagels, Jan-vun-Genten, Toppschölvers, Dreetöhnmöwen un Pietermannen to finnen.

To de Alkenvagels höört Vagels, as de Seepapagooy, Dogger un Seekuut.

Geslechter un Aarden

[ännern | Bornkood ännern]
De Toppalk
Groten Alk, Lithografie vun John Gould. Ut: „The Birds of Europe“ (1832–1837)
  • Anthony J. Gaston und Ian L. Jones: The Auks. Oxford University Press, Oxford 1998, ISBN 0-19-854032-9.
  • Renate Kostrzewa: Die Alken des Nordatlantiks – Vergleichende Brutökologie einer Seevogelgruppe, Aula-Verlag, Wiesbaden 1998, ISBN 3-89104-619-7.
  1. Kostrzewa, S. 15.
Alkenvagels. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
  • List vun Vagels, List mit plattdüütsche Vagelnaams to'n Lesen un Mitmaken.