bi-

bi-

1. Awalan menandakan penafian atau ketiadaan suatu perkara.

bi-

1. dua, 2

   Sinonim: di-, dwi-

2. berpasangan (antara dua perkara)

• (takrifan I) Daripada bahasa Parsi بی (bi).
• (takrifan II) Daripada bahasa Latin bis atau bahasa Latin bīnus.

• AFA^(kekunci): /bi/

• “bi-” dalam Kamus Bahasa Melayu Nusantara Edisi Kedua, Berakas: Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, 2011, →ISBN, muka surat 323.

• "bi-" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

bi-

1. beR- (awalan pembentuk kata kerja tak transitif)

• Penyempangan: bi