Louis St. Laurent

Louis Stephen St-Laurent
Perdana Menteri Kanada Ke-12
Dalam jawatan 15 November 1948 – 21 Jun 1957
Raja	George VI Elizabeth II
Viscount Alexander Tunis Vincent Massey
Didahului oleh	W. L. Mackenzie King
Digantikan oleh	John Diefenbaker
Maklumat peribadi
Lahir	(1882-02-01)1 Februari 1882 Compton, Quebec
Mati	25 Julai 1973(1973-07-25) (umur 91) Bandaraya Quebec, Quebec
Parti politik	Parti Liberal Kanada
Pasangan	Jeanne Renault
Anak	2 anak lelaki; 3 orang anak perempuan
Tempat belajar	St. Charles Seminary, Université Laval
Bidang pengkhususan	Peguam
Tandatangan

Louis Stephen St. Laurent, (1 Februari 1882 - 25 Julai 1973) adalah Perdana Menteri Kanada Ke-13, dari 15 November 1948 hingga 21 Jun 1957. Dia adalah seorang Liberal dengan asas yang kukuh dalam masyarakat francophone Katolik, dari mana asas dia sudah lama digerakkan sokongan kepada Perdana Menteri William Lyon Mackenzie King. Inisiatif dasar luar beliau berubah Kanada daripada pemencilan dengan peranan kecil dalam urusan dunia untuk aktif satu "kuasa tengah." St Laurent adalah penyokong bersemangat Kanada menyertai NATO pada tahun 1949 untuk melawan totalitarianisme komunis, mengatasi tentangan daripada beberapa intelektual, paling kiri, dan banyak Kanada Perancis.^[1] Perbezaan dengan Mackenzie King tidak dramatik - mereka bersetuju yang paling dasar. St Laurent mempunyai kebencian lebih komunisme, dan ketakutan kurang daripada Amerika Syarikat. Dia bukan seorang idealis mahupun intelektual yang gemar pada buku, tetapi "nyata sederhana, lelaki konservatif berhati-hati dan nasionalis Kanada yang kukuh."^[2]

Louis St. Laurent dilahirkan di Compton di Quebec (dalam Perbandaran Timur), bapanya merupakan seorang bangsa Perancis Kanada dan seorang ibu asal Ireland. Beliau membesar menjadi sepenuhnya dwibahasa. Beliau belajar dan memperoleh ijazah dalam Université Laval (pada 1905). Beliau ditawarkan Rhodes Scholar selepas tamat pengajian dari Université Laval pada tahun 1905, tetapi dia menolak. Dalam 1908 beliau berkahwin dengan Jeanne Renault (1886 - 1966) dengan mempunyai dua anak lelaki dan tiga anak perempuan^[3].

St Lawrence memulakan kerjaya sebagai seorang peguam dari 1905 kepada 1914, kemudian menjadi profesor undang-undang di Universiti Laval. Beliau mengamalkan undang-undang korporat dan perlembagaan di Quebec dan menjadi salah satu daripada negara-negara penasihat paling dihormati. Beliau merupakan presiden Persatuan Peguam Kanada 1930 hingga 1932.

Bapanya seorang peniaga kecil di Compton, bapanya juga adalah seorang penyokong kuat Parti Liberal Kanada dan amat gemar Wilfrid Laurier. Louis St-Laurent diwarisi hubungan politik bapanya tetapi walaupun penyokong Liberal, kekal jauh daripada politik aktif untuk sebahagian besar hidupnya, memberi tumpuan terutamanya kepada kerjaya perundangannya dan keluarganya. Beliau menjadi salah seorang peguam yang paling menonjol di Quebec dan begitu bernilai bahawa beliau telah ditawarkan jawatan di pejabat Konservatif Perdana Menteri Arthur Meighen di 1926.

St. Laurent bukan sehingga usia 60 dia akhirnya bersetuju untuk pergi ke dalam politik apabila Perdana Menteri Liberal William Lyon Mackenzie King merayu kepada perasaan beliau duti 1941. Yang amat perlu menteri yang kuat dari Quebec, Perdana Menteri King diambil St Laurent dalam kajian beliau tentang perang untuk dilantik ke jawatan Menteri Kehakiman selepas kematian leftenan Quebec beliau Ernest Lapointe. St Laurent persetujuan untuk pergi ke Ottawa dengan pemahaman bahawa kemasukan beliau ke dalam politik adalah sementara dan bahawa dia akan kembali ke Quebec apabila perang berakhir.

St-Laurent menyokong keputusan King mengenakan pengerahan pada 1944, walaupun mendapat bantahan paling Kanada Perancis (lihat pengerahan Krisis (1944)). Sokongan yang menghalang segelintir Ahli Parlimen Liberal Quebec meninggalkan parti itu dan dengan itu penting kepada perpaduan parti dan kerajaan.

King datang berjumpa St. Laurent sebagai menteri yang dia mempunyai paling keyakinan, dan juga pengganti semula jadi. Ia meyakinkannya bahawa ia menjadi tanggungjawabnya untuk kekal dalam kerajaan selepas perang berakhir, untuk membantu membina sebuah order baru dunia selepas perang, jadi King dilantik sebagai Setiausaha Negara bagi Hal Ehwal Luar pada 1945, satu isu yang King telah sehingga ini sentiasa kepada dirinya sendiri. Dalam peranan baru ini, St. Laurent diwakili Kanada di Persidangan Dumbarton Oaks dan Persidangan San Francisco yang membawa kepada penubuhan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB).

Semasa persidangan ini, St. Laurent menyokong penggunaan kuasa tentera PBB, didorong oleh kepercayaan bahawa PBB tidak akan berkesan dalam masa peperangan dan konflik bersenjata tanpa sebarang ketenteraan untuk mengenakan kehendak itu. Kuasa ini beliau mencadangkan akan digunakan dalam keadaan yang memerlukan kedua-dua kebijaksanaan dan kuasa untuk mempertahankan perdamaian atau menghalang pertempuran. Pada 1956, idea itu direalisasikan oleh St. Laurent dan Setiausaha Negara beliau bagi Hal Ehwal Luar Negeri Lester B. Pearson semasa pembangunan tentera "pengaman" PBB yang membantu untuk menamatkan krisis Suez ini. Ini tidak terhalang dalam bukan menjelaskan Duta Kanada ke Mesir pada 4 April, 1957.

Melihat akhir zaman beliau sebagai ketua pendekatan Liberal, King memujuk St. Laurent ia menjadi tanggungjawabnya untuk menggantikan beliau sebagai pemimpin parti dan Perdana Menteri untuk memastikan perpaduan parti dan negara ini. Ia juga akan meneruskan tradisi Parti Liberal mahu ia seli dengan bahasa Inggeris dan chef Perancis.

Pada 1948, King bersara, dan memujuk menteri-menteri untuk menyokong pelantikan St. Laurent di kepala Parti Liberal pada bulan Ogos 1948. St. Laurent telah dipilih, dan menjadi pemimpin parti dan Perdana Menteri.

Pada pilihan raya persekutuan 1949 selepas kenaikannya kepada ketua parti dan negara ini, ramai (termasuk para liberal) tertanya-tanya adakah ini malu, lelaki rizab, kadar datuk bermaruah, menarik penduduk selepas perang Kanada.

Semasa kempen pilihan raya, imej St. Laurent telah berkembang menjadi "watak", apa yang dianggap yang pertama "media imej" yang digunakan dalam politik Kanada. St. Laurent berbual-bual dengan anak-anak, membuat ucapan dalam lengan pendek, dan mempunyai seorang lelaki kelihatan biasa yang derhaka pengundi. Pada acara dalam kempen 1949, beliau diarahkan keluar dari pesawat dan kereta api tertarik ke arah sekumpulan kanak-kanak di atas platform, dan mula membuat perbualan mereka. Wartawan yang diterbitkan satu artikel bertajuk "'Uncle Louis' sedikit berulang!" ( 'Uncle Louis' tidak boleh kalah!), Dan dengan itu diperolehi nama samaran "Uncle Louis" dalam media Inggeris. Dengan semua ini membayangkan popular, beliau mengetuai parti untuk kemenangan pilihan raya lebih memilih Parti Konservatif Progresif, yang diketuai oleh George Drew.

Reputasi beliau sebagai perdana menteri yang kagum. Beliau menuntut semua menteri dan Ahli Parlimen beliau sama ada pekerja, dan bekerja keras sendiri. Beliau dikatakan sebagai sebagai cekap dalam beberapa rekod jabatan menteri-menteri dengan rekod mereka.

St-Laurent dan kabinetnya dipengerusikan perkembangan peranan antarabangsa Kanada di dunia selepas perang. Keinginannya telah menyatakan bahawa Kanada mempunyai peranan "kuasa tengah" sosial, ekonomi dan ketenteraan di atas pentas dunia.

Pada soalan tentera, St. Laurent adalah penyokong besar dan penggerak di sebalik penubuhan NATO (Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara) pada 1949, memainkan peranan arkitek dan menandatangani dokumen perjanjian. Penglibatannya dalam apa-apa organisasi menandakan berlepas dari gaya Mackenzie King, yang telah sentiasa menjadi keberatan untuk menyertai pakatan ketenteraan. Di bawah kepimpinan beliau, Kanada menyokong PBB semasa Perang Korea dan mengupah sumbangan terbesar ketiga untuk tentera, kapal dan kapal terbang angkatan PBB dalam konflik. Diilhamkan oleh pemimpin Liberal begitu dikagumi oleh bapanya, Wilfrid Laurier, dan cara untuk berurusan dengan Perang Boer di Afrika Selatan pada 1899, dan berhasrat untuk mengelakkan di atas semua krisis pengerahan lain seperti yang dialami di Kanada pada 1917 dan 1944, tentera yang dihantar ke Korea telah dipilih secara ketat sukarela. Dengan itu dia mengelak konflik Inggeris Perancis yang telah membahagikan negara pada penyertaan Kanada dalam dua peperangan dunia, ia juga dielakkan kemurkaan segmen yang semakin meningkat daripada penduduk Kanada yang menentang perang, yang telah merosakkan dua generasi berturut-turut. Pada 1956, di bawah arahannya, Setiausaha Negara bagi Hal Ehwal Luar, Lester B. Pearson, membantu menyelesaikan Krisis Suez antara United Kingdom, Perancis, Israel dan Mesir, meletakkan kedudukan hadapan. Pada 1946 St. Laurent untuk kuasa tentera di bawah kawalan PBB. Beberapa berpendapat bahawa tindakan-tindakan St. Laurent dan Pearson akan dielakkan perang nuklear. Tindakan ini telah diiktiraf pada 1957, apabila Pearson menerima Hadiah Keamanan Nobel.

St. Laurent bersandar dengan cepat cadangan oleh Perdana Menteri British Clement Attlee untuk mengubah Komanwel kelab British Dominion majoriti kulit putih dalam perkongsian berbilang kaum. Para pemimpin lain "dominannya putih" kurang bersemangat. Ia adalah St. Laurence dicadangkan formula mengiktiraf Raja George VI sebagai Ketua Komanwel sebagai satu cara untuk membenarkan India untuk kekal sebagai ahli persatuan antarabangsa sekali berubah menjadi Republik.

Kerajaan yang dipimpin oleh St. Laurent adalah sederhana progresif dan fiskal konservatif, membayar semua hutang yang terkumpul oleh Kanada dalam tempoh dua perang dunia dan Kemelesetan Besar dengan lebihan yang dihasilkan oleh cukai tentera diperlukan lagi. Dengan pendapatan baki, St Lawrence dipengerusikan perkembangan program-program sosial Kanada, termasuk penciptaan Majlis Seni Kanada, dan perkembangan secara beransur-ansur program kebajikan sosial seperti elaun keluarga, pencen persaraan, dana kerajaan pendidikan pos-menengah dan satu bentuk primitif insurans (disebut "hospital insurans" pada masa itu), yang meletakkan asas sistem insurans kesihatan Tommy Douglas di Saskatchewan, dan sistem insurans kesihatan kebangsaan Pearson pada 1960-an. Selain itu, beliau moden dan menubuhkan dasar-dasar sosial dan industri baru bagi negara ini pada zamannya sebagai Perdana Menteri.

Pada 1949, St. Laurent berakhir amalan memakai kes Kanada mengenai rayuan Jawatankuasa Kehakiman Majlis Privy di Britain , menjadikan Mahkamah Agung yang terakhir rayuan yang ada untuk Kanada. Pada tahun yang sama, beliau dirundingkan Akta Amerika British Utara dari 1949 yang sebahagiannya repatria perlembagaan Kanada, kesan paling ketara adalah untuk memberi Parlimen kuasa Kanada mengubah suai bahagian perlembagaan. Di samping itu, pada tahun yang sama, dalam dua referendum di wilayah itu, St. Laurent dan Perdana Menteri Joseph R. Smallwood dirundingkan kemasukan Newfoundland di dalam negara Kanada. Pada 1952 dia dilantik Vincent Massey untuk kedudukan Gabenor Umum, orang yang pertama dilahirkan di tanah Kanada untuk memegang jawatan ini. Setiap satu daripada tindakan di atas ialah yang dianggap penting bagi punca autonomi Kanada berbanding dengan negara-negara United Kingdom, dan pembangunan identiti kebangsaan di atas pentas antarabangsa.

Dalam 1956, memetik cukai yang dibayar kepada kerajaan persekutuan dengan kuasa perlembagaan, Kerajaan St. Laurent memperkenalkan dasar "pembayaran penyamaan" yang mengedarkan semula hasil cukai dan cukai antara wilayah-wilayah untuk membantu wilayah-wilayah paling miskin dalam penyampaian perkhidmatan dan program kerajaan, keputusan ini dianggap oleh banyak pihak sebagai sumbangan yang baik kepada pemejalan perpaduan negara, terutamanya di wilayah kelahirannya Quebec. Kerajaan juga terlibat dalam kerja-kerja awam dan projek-projek infrastruktur besar-besaran seperti pembinaan Lebuhraya Trans-Kanada (1949), Seaway St Lawrence (1954) dan Paip Trans Kanada. Ia adalah yang kedua yang telah menyemai benih pertama yang membawa kepada kejatuhan kerajaannya.

St. Laurent telah diterima dengan baik pada mulanya orang ramai Kanada, tetapi pada 1957, yang "Uncle Louis" dan kerajaannya telah mula kelihatan letih, tua dan diputuskan. Kerajaan dilihat sebagai terlalu rapat dengan komuniti perniagaan. Perdebatan saluran paip pada 1956 meninggalkan kesan yang meluas bahawa Liberal telah menjadi sombong dalam kuasa apabila kerajaan mengenakan lelucon beberapa kali untuk menghentikan perbahasan dan memastikan bahawa rang undang-undang akan diluluskan untuk saluran paip yang dijadualkan. Barat Kanada merasakan terutamanya diabaikan oleh kerajaan, mereka mempunyai tanggapan bahawa Liberal telah berpihak kepada Ontario, di Quebec dan Amerika Syarikat (pembangkang menuduh kerajaan menerima kontrak tidak perlu mahal yang tidak akan siap pada masa, dan akhirnya, saluran paip itu telah disiapkan lebih awal daripada jadual dan kos kurang daripada yang dijangkakan). Bantahan yang tercetus di Parlimen kagum pengundi dengan cara yang mampan, dan merupakan faktor penentu dalam kekalahan kerajaan di tangan John George Diefenbaker dalam pemilihan 1957. Ironi, Diefenbaker, Konservatif, berjanji untuk menjadi lebih mewah daripada Liberal keluar, yang berkempen di atas platform yang menjanjikan untuk menetap di perjalanan konservatif fiskal mereka telah diikuti sepanjang tempoh St. Laurent pada tahun-tahun tahun 1940 dan 1950.

Louis St-Laurent merupakan ketua pertama kerajaan Kanada untuk tinggal di kediaman rasmi semasa Perdana Menteri di 24 Sussex dari 1951 ke akhir mandatnya.

Kerajaan Louis St. Laurent mengalami kekalahan pilihan raya di tangan Konservatif Progresif Pemimpin John Diefenbaker pada 1957. Kekalahan itu ditandai dengan kontroversi dalam Parti Liberal dan parlimen. Liberal diraih bahagian yang lebih besar daripada popular Konservatif Progresif undi (40.75 % kepada 38.81 % berbanding Liberal bersetuju untuk PC), tetapi mereka masih menang lebih banyak kerusi dalam Dewan Rakyat Kanada, dan mereka untuk memilih 112 ahli-ahli majlis perbandaran 265 (42 %) berbanding 104 kerusi Liberal (39.2 %). Beberapa menteri mahu St. Laurent kekal di pejabat dengan menawarkan untuk membentuk kerajaan minoriti, berikutan logik bahawa mereka mendapat sokongan daripada undi popular, dan pengalaman yang paling baru-baru ini mereka tadbir urus akan menjadikan mereka lebih berkesan kerajaan minoriti konservatif, walaupun minoriti parlimen mereka adalah lebih kecil.

Satu lagi pilihan yang cemerlang dalam parti itu melihat keseimbangan kuasa di tangan 25 ahli Koperasi Persekutuan Komanwel (CCF) atau 15 timbalan dari Parti yang Kredit Sosial. Sesetengah digalakkan St. Laurent untuk mendekati CCF dan sekurang-kurangnya 4 daripada 6 calon bebas atau pihak kecil untuk membentuk kerajaan campuran memegang majlis perbandaran majoriti tipis dengan 134 kerusi (50.1% daripada kerusi). Walau bagaimanapun, St. Laurent memutuskan bahawa negara telah mencapai keputusan yang di tempat kerajaan dan partinya, dan beliau meletak jawatan sebagai Perdana Menteri, dan bukannya dilihat sebagai seseorang yang berpaut kepada kuasa kos.

Selepas tempoh yang singkat sebagai Ketua Pembangkang dan lebih tua daripada 75 tahun, St. Laurent mempunyai lebih motivasi untuk aktif dalam politik di 1958, menyatakan hasrat untuk bersara dasar dan kedudukan pemimpin Liberal. St. Laurent telah mewarisi sebagai ketua Parti Liberal oleh bekas Setiausaha Negara bagi Hal Ehwal Luar, yang mewakili PBB, Lester B . Pearson.

Selepas bersara daripada politik, beliau kembali kepada undang-undang amalan dan hidup secara senyap-senyap dan secara peribadi dengan keluarganya. Semasa beliau bersara, beliau telah dipanggil kali terakhir berada di mata awam apabila, semasa penciptaan perbezaan 1967, beliau dilantik sebagai seorang sahabat Perintah Kanada, yang paling penghormatan yang boleh diberikan kepada orang awam di Kanada.

Louis Stephen St Laurent meninggal dunia pada 25 Julai 1973 di Bandaraya Quebec, Quebec, dan dikebumikan di Tanah Perkuburan St Thomas Aquinas di kampung halaman beliau, Compton.