Bharat Ratna
 | Rencana ini memerlukan kemas kini dalam Bahasa Melayu piawai Dewan Bahasa dan Pustaka. Silalah membantu. Anda boleh rujuk: Laman Perbincangannya • Dasar dan Garis Panduan Wikipedia • Manual Menyunting |
 | Rencana ini perlu dikemas kini. (Februari 2021) |
Bharat Ratna (Sebutan Hindi: [bʰaːrt̪ rt̪ n]; Permata India) ialah penghargaan awam tertinggi Republik India.[1] Diiktiraf pada tahun 1954, anugerah itu dianugerahkan "sebagai pengiktirafan perkhidmatan/prestasi yang luar biasa dari perintah tertinggi", tanpa mengikut kaum, pekerjaan, kedudukan, atau seks.[2][3][4] Anugerah ini pada asalnya terhad kepada pencapaian dalam seni, kesusasteraan, sains dan perkhidmatan awam, tetapi kerajaan memperluas kriteria untuk memasukkan "sebarang bidang usaha manusia" pada bulan Disember 2011.[5]
Cadangan untuk Bharat Ratna dibuat oleh Perdana Menteri kepada Presiden, dengan maksimum tiga calon dianugerahkan setiap tahun. Penerima menerima Sanad (sijil) yang ditandatangani oleh Presiden dan pingat berbentuk–daun-peepal; tidak ada pemberian kewangan yang berkaitan dengan anugerah itu. Bharat Ratna penerima pangkat ketujuh dalam urutan India.
Gambaran utama
[sunting | sunting sumber]Penerima pertama anugerah Bharat Ratna ialah ahli politik C. Rajagopalachari, ahli falsafah Sarvepalli Radhakrishnan, dan saintis C. V. Raman, yang telah diberi penghormatan pada tahun 1954. Sejak itu, anugerah tersebut telah diberikan kepada 45 individu, termasuk 12 yang dianugerahkan selepas kematian. Statut asal tidak memberikan anugerah selepas kematian tetapi telah dipinda pada bulan Januari 1955 untuk membenarkan mereka. Bekas Perdana Menteri, Lal Bahadur Shastri menjadi individu pertama yang diberi anugerah selepas kematian. Pada tahun 2014, pemain kriket Sachin Tendulkar, berusia 40 tahun, menjadi penerima termuda; manakala pembaharu sosial Dhondo Keshav Karve dianugerahkan pada hari jadinya yang ke-100 tahun. Walaupun biasanya diberikan kepada warganegara kelahiran India, Bharat Ratna telah dianugerahkan kepada seorang warganegara naturalisasi, Mother Teresa, dan kepada bukan India, Khan Abdul Ghaffar Khan dan bekas Presiden Afrika Selatan Nelson Mandela. Pada 24 Disember 2014, kerajaan India mengumumkan penghargaan kepada aktivis kemerdekaan Madan Mohan Malaviya (selepas kematian) dan bekas Perdana Menteri Atal Bihari Vajpayee.
Bharat Ratna, bersama dengan penghormatan awam yang lain, digantung dari Julai 1977 hingga Januari 1980, semasa perubahan dalam pemerintahan negara; dan untuk kedua kalinya dari Ogos 1992 hingga Disember 1995, apabila beberapa litigasi kepentingan awam mencabar kesahihan perlembagaan dari penghargaan tersebut. Pada tahun 1992, keputusan kerajaan untuk menyerahkan anugerah itu ke atas Subhash Chandra Bose ditentang oleh seberapa penyokongnya yang enggan menerima hakikat kematiannya, termasuk beberapa ahli keluarganya. Berikutan keputusan Mahkamah Agung 1997, akhbar-akhbar yang mengumumkan anugerah Bose telah dibatalkan; ia adalah satu-satunya masa apabila anugerah itu diumumkan tetapi tidak diberikan.
Beberapa penyampaian anugerah telah menemui kritikan. Anugerah selepas kematian untuk M. G. Ramachandran (1988) dianggap bertujuan untuk menenangkan para pengundi untuk pilihan raya yang akan datang dan anugerah selepas kematian Madan Mohan Malaviya (2015) dan Vallabhbhai Patel (1991) mengkritik mereka meninggal dunia sebelum anugerah diiktiraf.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "Atal Behari Vajpayee: India honours former PM with Bharat Ratna". BBC. 24 December 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 October 2015. Dicapai pada 30 October 2015.
- ^ "The Gazette of India—Extraordinary—Part I".
- ^ "The Gazette of India–Extraordinary–Part I".
- ^ "Bharat Ratna Scheme".
- ^ Govt changes criteria for Bharat Ratna; now open for all". The Hindu.
Bibliografi
[sunting | sunting sumber] |
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan: Bharat Ratna. |
- Basu, Kanailal (2010). Netaji: Rediscovered. AuthorHouse. ISBN 978-1-4490-5569-1.CS1 maint: ref=harv (link)
- Bhattacherje, S. B. (2009). Encyclopaedia of Indian Events & Dates. Sterling Publishers Pvt. Ltd. ISBN 978-81-207-4074-7.CS1 maint: ref=harv (link)
- Daniel, P. (1958). The Indian Review. 58. G.A. Natesan & Company.CS1 maint: ref=harv (link)
- Edgar, Thorpe (2011). The Pearson General Knowledge Manual 2011. Pearson Education India. ISBN 978-81-317-5640-9.CS1 maint: ref=harv (link)
- Guha, Ramachandra (2001). An Anthropologist Among the Marxists and Other Essays. Orient Blackswan. ISBN 978-81-7824-001-5.CS1 maint: ref=harv (link)
- Gulzar; Nihalani, Govind; Chatterjee, Saibal, penyunting (2003). Encyclopaedia of Hindi Cinema. Popular Prakashan. ISBN 978-81-7991-066-5.CS1 maint: ref=harv (link)
- Hoiberg, Dale; Ramchandani, Indu (2000). Students' Britannica India. 1–5. Popular Prakashan. ISBN 978-81-7156-112-4.CS1 maint: ref=harv (link)
- Osnes, Beth (2013). Theatre for Women's Participation in Sustainable Development. Routledge. ISBN 978-1-136-72846-4.CS1 maint: ref=harv (link)
- Sainty, Guy Stair (2011). World Orders of Knighthood and Merit. University of Michigan Press. ISBN 978-0-9711966-7-4.CS1 maint: ref=harv (link)
- Taneja, V. R.; Taneja, S. (2000). Educational Thinkers. Atlantic Publishers & Dist. ISBN 978-81-7156-112-4.
- Weber, Thomas (2004). Gandhi as Disciple and Mentor. Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-45657-9.CS1 maint: ref=harv (link)
Bacaan lanjut
[sunting | sunting sumber]- Murthi, R.K. (2005). Encyclopedia of Bharat Ratnas. Pitambar Publishing. ISBN 978-81-209-1307-3.
- Chandra, Shailesh (2009). Bharat Ratna: The Jewel of India. Alfa Publications. m/s. 320. ISBN 978-81-907385-0-7.