Патагонија

Патагонија (шпански: Patagonia) — ретко населен регион во јужниот дел на Јужна Америка. Регионот Патагонија денес е поделен помеѓу две држави Аргентина и Чиле. Патагонија ги зафаќа јужните предели на Андите, како и Патагонската пустина, пампасите и пасиштата кои се наоѓаат источно од Андите. Патагонија на исток излегува на Атлантскиот Океан, а на запад на Тихиот Океан

Како северни граници на Патагонија, односно аргентинска Патагонија, често се сметаат реките Колорадо и Баранкас, реки кои извираат во Андите и завршуваат во Атлантскиот Океан.^[1] Архипелагот Огнена Земја исто така често се вклучува во регионот Патагонија. Чилеанскиот дел на Патагонија на север завршува со фјордот Релонкави.^[2]

Потекло на поимот

Името „Патагонија“ потекнува од зборот „патагон“ (patagón),^[3] кој бил користен од Фернандо Магелан во 1520 за да ги опише староседелските племиња во регионот, за кои луѓето од неговата експедиција мислеле дека се „џинови“. Денес се верува дека тие кои ги викал „Патагонци“ биле Теуелчесите, кои во тоа време навистина биле повисоки од Европејците.^[4]^[5]

Демографија

држава	површина	население	густина
Аргентина	2,780,400 км²	40,091,359	14.4 per км²
Чиле	756,096 км²	17,574,003	22.3 per км²
Патагонија	1,043,076 км²	1,999,540	1.9 per км²

^[6]^[7]^[8]

Најголеми населени места

бр.	град	население	покраина/ регион	држава
1°	Неквен	345,097 (метро)	Неквен	Аргентина
2°	Комодоро Ривадија	173,300	Чубут	Аргентина
3°	Пунта Аренас	116,005	Магеланес и Чилеански Антарктик	Чиле
4°	Сан Карлос де Барилоче	108,250^[9]	Рио Негро	Аргентина
5°	Трелев	99,201	Чубут	Аргентина
6°	Рио Галегос	97,742	Санта Крус	Аргентина
7°	Генерал Рока	85,883	Рио Негро	Аргентина
8°	Рио Гранде	67,038	Огнена Земја	Аргентина
9°	Киполети	79,097	Рио Гранде	Аргентина
10°	Пуерто Мадрин	80,101	Чубут	Аргентина
11°	Ушуаја	56,956	Огнена Земја	Аргентина
12°	Којаике	50,041	Ајсен	Чиле
13°	Виедма	52,706	Рио Негро	Аргентина
14°	Ескел	39,848	Чубут	Аргентина

Наводи

↑ The Late Cenozoic of Patagonia and Tierra del Fuego Volumen 11 de Developments in quaternary science, pág. 13. Autor: Jorge Rabassa. Editor: Jorge Rabassa. Editor: Elsevier, 2008. ISBN 0-444-52954-3, 9780444529541
↑ Ciudadanía, territorio y desarrollo endógeno: resistencias y mediaciones de las políticas locales en las encrucijadas del neoliberalismo. Pág. 205. Autores: Rubén Zárate, Liliana Artesi, Oscar Madoery. Editor: Editorial Biblos, 2007. ISBN 950-786-616-7, 9789507866166
↑ Antonio Pigafetta, Relazione del primo viaggio intorno al mondo, 1524: "Il capitano generale nominò questi popoli Patagoni." A Brief Declaration of the Vyage abowte the Worlde by Antonie Pygafetta Vincentine, Rycharde Eden, The Decades of the Newe Worlde or West India, London, William Powell, 1555. The original word would probably be in Magellan's native Portuguese (patagão) or the Spanish of his men (patagón). It has been interpreted later as "big foot" but the etymology refers to a literary character in a Spanish novel of the early 16th century (see text). Anthony Munday, The Famous and Renowned Historie of Primaleon of Greece, 1619, cap.XXXIII: "How Primaleon… found the Grand Patagon ".
↑ Fondebrider, Jorge (2003). Versiones de la Patagonia. Chapter 1 – Ámbitos y voces (шпански) (1. изд.). Buenos Aires, Argentina: Emecé Editores S.A. стр. 29. ISBN 950-04-2498-3.
↑ Robert Silverberg (2011). „The Strange Case of the Patagonian Giants“ (PDF). Asimov's Science Fiction. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-08-06. Посетено на 2018-10-19. To the voyagers of the sixteenth and seventeenth centuries, when the average height of an adult European male was just over five feet [1.55 meters], the Patagonians surely must have looked very large, as, to any child, all adults seem colossal. Then, too, an element of understandable human exaggeration must have entered these accounts of men who had traveled so far and endured so much, and the natural wish not to be outdone by one’s predecessors helped to produce these repeated fantasies of Goliaths ten feet tall or even more.
↑ „Argentina: CIA The World Factbook, est July 2009“. Cia.gov. Архивирано од изворникот на 2007-06-12. Посетено на 20 December 2012.
↑ „Chile: CIA The World Factbook, est July 2009“. Cia.gov. Архивирано од изворникот на 2015-11-06. Посетено на 20 December 2012.
↑ „RESULTADOS CENSO 2017“ (PDF). RESULTADOS DEFINITIVOS CENSO 2017. National Statistics Institute. 1 January 2018. Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-12-23. Посетено на 14 April 2018.
↑ „Aseguran que en Bariloche viven 30 mil personas más que las censadas ::: ANGOSTURA DIGITAL - DIARIO DE VILLA LA ANGOSTURA Y REGION DE LOS LAGOS - PATAGONIA ARGENTINA - Actualidad, cuentos, efemerides, turismo, nieve, pesca, montañismo, cursos, historia, reportajes“. Архивирано од изворникот на 2015-05-07. Посетено на 25 October 2014.

Белешки

Оваа статија вклучува текст од објавено дело кое сега е јавна сопственост: Chisholm, Hugh, уред. (1911). „Patagonia“. Encyclopædia Britannica (11. изд.). Cambridge University Press.

Литература

The Last Cowboys at the End of the World: The Story of the Gauchos of Patagonia, Nick Reding, 2002. ISBN 0-609-81004-9
The Old Patagonian Express, Paul Theroux, 1979.
In Patagonia, Bruce Chatwin, 1977 and 1988. ISBN 0-14-243719-0
Patagonia: A Cultural History, Chris Moss, 2008. ISBN 978-1-904955-38-2
Patagonia: A Forgotten Land: From Magellan to Peron, C. A. Brebbia, 2006. ISBN 978-1-84564-061-3
The Wild Shores of Patagonia: The Valdés Peninsula & Punta Tombo, Jasmine Rossi, 2000. ISBN 0-8109-4352-2
Luciana Vismara, Maurizio OM Ongaro, PATAGONIA – E-BOOK W/ UNPUBLISHED FOTOS, MAPS, TEXTS (Formato Kindle – 6 November 2011) – eBook Kindle
Adventures in Patagonia: a missionary's exploring trip, Titus Coan, 1880. Library of Congress Control Number 03009975. A list of writings relating to Patagonia, 320-21.
Idle Days in Patagonia by William Henry Hudson, Chapman and Hall Ltd, London, 1893