Господин Прохарчин

Господин Прохарчин

Илустрација на Елена Самокиш-Судковскаја. Бесплатен примерок со списанието „Осколки“ во 1895 година.
Автор	Фјодор Достоевски
Изворен наслов	Господин Прохарчин
Земја	Русија
Јазик	руски
Жанр	расказ
Издадена	1846

Господин Прохарчин (руски: Господин Прохарчин) – расказ од Фјодор Михајлович Достоевски прв пат објавен во 1846 година.

„Господин Прохарчин“ е краток расказ напишан во 1846 година вдахновен од вистинска случка. Расказот го опишува скржавецот Прохарчин. Тој живее исклучително лош живот, скромно јаде и спие на душек директно на подот. Неговата газдарица и останатите станари го жалат. Меѓутоа, после неговата смерт, тие на крајот откриел дека човекот всушност бил богат и живеел сиромашно доброволно. Своето богатство го криел во душекот... ^[1]

• Lantz, K. A. (2004). The Dostoevsky encyclopedia. Greenwood Publishing Group. стр. 118. ISBN 978-0-313-30384-5. Не се допушта закосување или задебелување во: |publisher= (help)CS1-одржување: ref=harv (link)

п р у Фјодор Достоевски Биографија Романи „Бедни луѓе“ (1846) „Двојник“ (1846) „Неточка Незванова“ (1849) „Дедовиот сон“ (1859) „Селото Степанчиково“ (1859) „Понижени и навредени“ (1861) „Записи од мртвиот дом“ (1862) „Записи од подземјето“ (1864) „Злосторство и казна“ (1866) „Коцкар“ (1867) „Идиот“ (1869) „Вечниот маж“ (1870) „Бесови“ (1872) „Момче“ (1875) „Браќа Карамазови“ (1880) Раскази „Господин Прохарчин“ (1846) „Роман во девет писма“ (1847) „Сопственичка“ (1847) „Љубоморен маж“ (1848) „Слабо срце“ (1848) „Ползунков“ (1848) „Чесен крадец“ (1848) „Елка и свадба“ (1848) „Бели ноќи“ (1848) „Мал херој“ (1849) „Лоша анегдота“ (1862) „Крокодил“ (1865) „Бобок“ (1873) „Небесна елка“ (1876) „Кротка“ (1876) „Селанецот Мареј“ (1876) „Сон на смешниот човек“ (1877) Публицистика „Зимски записи за летните впечатоци“ (1863) „Дневникот на писателот“ (1873–1881) Портал:Литература