Прејди на содржината

Џенел Моне

Од Википедија — слободната енциклопедија
Џенел Моне
Џенел Моне во 2019 на Париска модна недела
Животописни податоци
Родено имеЏенел Монe Робинсон
Роден(а)1 декември 1985(1985-12-01) (39 г.)
Канзас Сити, Канзас, САД
Жанрови
Период на активност2003–денес
Издавачи
Мреж. местоjmonae.com

Џенел Монe Робинсон (aнгл. Janelle Monáe Robinson; роденa на 1 декември 1985 година) ― американска пејачка, текстописец, раперка и глумица. Десетпати била номинациана за Греми награда,[11] а добила наградата од Здружението на телевизиските глумци и награда „Еми за деца и семејство“. Моне, исто така, добила награда ASCAP Vanguard, како и награда „Ѕвезда во подем“ (2015) и награда „Трејблејзер на годината“ (2018) од Билбордовите жени во музиката.[12]

Живот и кариера

[уреди | уреди извор]

Детство и почетоци во музиката

[уреди | уреди извор]

Џенел Моне Робинсон била родена на 1 декември 1985 година во Канзас Сити. Нејзината мајка, Џенет, работела како чистачка и собарка во хотел.[13] Нејзиниот татко, Мајкл Робинсон Самерс, бил возач на камион.[14] Родителите на Моне се разделиле кога таа била мала, а нејзината мајка подоцна се омажила за поштенски работник.

Моне била воспитана како баптист и научила да пее во месна црква.[14] Моне уште од најрана возраст сонувала да стана пејачка, а за музичката определба рекла дека најмногу влијаел ликот на Дороти Гејл од Волшебникот од Оз.[15] Три години по ред победувала на шоуто за таленти „Juneteenth“.[16]

Како тинејџерка, Моне се запишала на „Тркалезната маса на млади драматурзи“ при театарот Котери[17][18] и почнала да пишува мјузикли. Еден мјузикл, кој го завршила кога имала околу 12 години, бил инспириран од албумот на Стиви Вондер од 1979 година, Journey Through "The Secret Life of Plants".[18]

По матурирањето, Моне се преселила во Њујорк за да студира на Американската музичка и драмска академија.[17][18] По една и пол година, Моне се испишала од академијата и се преселила во Атланта, каде се запишала на колеџот Џорџија Периметар.

Во 2003 година, Моне сама го издала демо-албумот под наслов The Audition[19] кој го продавала од багажникот на нејзиниот автомобил.[17]

Почетоци на кариерата (2005)

[уреди | уреди извор]

Инспирирана од еден настан кога била отпуштена од една компанија затоа што одговарала на е-пошта на обожавател користејќи компјутер на компанијата, Моне ја напишала песната „Lettin' Go“, која го привлекло вниманието на Биг Бои од групата OutKast. Моне била гостин на албумот од OutKast од 2006 година, Idlewild, и пеела во песните „Call the Law“ и „In Your Dreams“. Биг Бои му кажал на неговиот пријател Шон Комбс за Моне, за која Комбс во тоа време сè уште не слушнал.

Моне во 2006 година потпишала со издавачката куќа од Шон Комбс, Bad Boy Records.

Metropolis и The ArchAndroid (2007–2011)

[уреди | уреди извор]
Моне настапува во Музичката хала во Остин во 2009 година

Во 2007 година, Моне го издала мини-албумот Metropolis: Suite I (The Chase). Во август 2008 година, албумот бил реиздаден под името Metropolis: The Chase Suite (специјално издание) и содржел две нови песни. ЕР-то добило позитивни критики, а Моне била номинирана за Греми за најдобра урбана/алтернативна изведба за синглот „Many Moons“.[20] Моне, исто така, имала турнеја како воведен изведувач за групата No Doubt на нивната летна турнеја од 2009 година.[21] Нејзината песна „Open Happiness“ била изведена во финалето од сез��ната 2009 на American Idol.[22] Моне во интервју за МТV разговараше за нејзиното алтер его Синди Мејведер за кој рекла дека е андроид и дека андроидите се нов „друг“.[23]

На 18 мај 2010 година го издала албумот The ArchAndroid. Во ова издание, алтер егото на Моне, Синди Мејведер – исто така протагонист во Metropolis: The Chase Suite – станува месијанска фигура на андроид заедницата во Метрополис.[24] Концепт-серијата Метрополис црпел инспирација од широк спектар музички, филмски и други извори, почнувајќи од Алфред Хичкок преку Дебиси до Филип К. Дик. Серијата става посебен акцент на немиот филм од Фриц Ланг од 1927 година Метрополис, кој Моне го нарекла „кум на научно-фантастичните филмови“.[25][26]

Моне ја добила наградата „Vanguard“ од Американското здружение на композитори, автори и издавачи во 2010 година.[27] Моне настапила на 53. годишни награди „Греми“ во 2011 година заедно со музичарите Бруно Марс и B.o.B.[28]

Во септември 2011 година, Моне била гостин-пејач на синглот од групата Fun., „We Are Young“, кој постигнал голем комерцијален успех, се искачил на врвот на топ-листите во повеќе земји и бил продадени во над десет милиони примероци. За песната Моне добила три номинации за Греми на 55-тото годишно доделување Греми наградите, вклучувајќи ја и наградата запис на годината.[29]

The Electric Lady и други проекти (2012–2014)

[уреди | уреди извор]

Во јуни 2012 година, на џез фестивалот во Торонто, Моне извела две нови песни, „Electric Lady“ и „Dorothy Dandridge Eyes“ од нејзиниот тогаш претстоен втор студиски албум, The Electric Lady.[30]

Моне настапува на Way Out West во Гетеборг. 8 август 2014 година

Првиот сингл на Моне од The Electric Lady, „Q.U.E.E.N.“, со Ерика Баду, бил достапен за купување во iTunes Store на 23 април 2013 година.[31] Во интервју од 2013 година, Моне рекла дека „Q.U.E.E.N.“ била инспирирана од разговорите со Ерика Баду за третманот на маргинализираните луѓе, особено на Афроамериканките.[32] Албумот The Electric Lady бил издаден на 6 септември 2013 година и тематски ги продолжил утописките киборг концепти на неговите претходници.

Моне го позајмила гласот на ветеринарката д-р Моне во филмот Рио 2 од 2014 година, а песната „What Is Love“ била вклучена во саундтракот.[33][34][35] Во април 2014 година, Моне била поканета да настапи заедно со Тесан Чин, Пети Лабел, Арета Френклин, Џил Скот, Аријана Гранде и Мелиса Етериџ во Белата куќа како дел од настанот „Жени во соулот“.[36]

На 14 април 2014 година, Моне ја добила инаугуративната награда за достигнувања во уметноста и медиумите од Женскиот центар при Харвард за нејзините достигнувања како уметник, застапник и феминист.[37][38] Моне, исто така, била прогласена за жена на годината за 2014 година од Форумот за црни мажи при колеџот Харвард.[39]

The Eephus и први филмски улоги (2015-2016)

[уреди | уреди извор]
Моне на премиерата на <i id="mwAcc">Moonlight</i> во 2016 година

Во февруари 2015 година, Моне објавила дека нејзината независна издавачка куќа Wondaland Arts Society потпишала „историско партнерство за заедничко вложување“ со Epic Records која била преименувана во Wondaland Records. На 14 август 2015 година бил објавен мини-албумот Wondaland Presents: The Eephus кој содржел 5 нумери од музичарите кои потпишале со Wondaland Records.

Во октомври 2016 година, Моне дебитирала на филмското платно во филмот „Месечева светлина“ (англ. Moonlight) во кој исто така глумеле: Наоми Харис, Андре Холанд и Махершала Али.[40] [41] Моне, исто така, глумела во филмот Скриени фигури (англ. Hidden Figures) заедно со глумците Тараџи П. Хенсон и Октавија Спенсер; филмот бил објавен во декември 2016 година.[42]

Dirty Computer и други проекти (2017–2022)

[уреди | уреди извор]
Џенел Моне настапува на Dirty Computer Tour

Додека ги снимала двете филмски улоги, Моне останала активна во музиката и соработувала со Грајмс на песната „Venus Fly“ од нејзиниот албум Art Angels,[43] а исто така за саундтракот за Нетфликсовата серија The Get Down снимила песна под наслов „Hum Along and Dance (Gotta Get Down)“.[44] Моне придонела со песните „Isn't This the World“ и „Jalapeño“ за саундтракот за Скриени фигури.[45]

Нејзиниот трет студиски албум, под наслов Dirty Computer, бил издаден на 27 април 2018 година. На албумот му претходеле сингловите „Make Me Feel“ и „Django Jane“, и двата придружени со музички спотови.[46]

Албумот дебитирал на шесто место на Билборд 200 и во првите десет на топ-листите за албуми во Канада, Обединетото Кралство и Ирска.[47] Бил избран за најдобар албум на годината од три публикации: Асошиетед прес, Њујорк Тајмс и NPR.[48][49][50] Албумот бил номиниран за албум на годината на 61-то годишно доделување на Греми наградите. Во 2018 година, нејзината продукциска компанија Wondaland Pictures потпишала договор со Universal.[51]

На 6 декември 2018 година Моне ја добила наградата „Трејлблејзер на годината“ на настанот Билбордовите жени во музиката за 2018 година.[52] Во 2018 година, Моне имала главна улога во филмот Добредојдовте во Марвен, од режисерот и сценарист Роберт Земекис.[53] Таа ја заменила Џулија Робертс во втората сезона од серијата Homecoming, играјќи „жилава жена која се наоѓа себеси како плови во кану без да се сеќава како стигнала таму или која е“.[54] На 29 март 2019 година, во Бруклин, Моне ја внела Џенет Џексон во Куќата на славните на рокенролот.[55] Во 2019 година глумела во филмот Хариет, за аболицираната Хариет Табман. Во 2020 година Моне глумела главна улога во хорор-филмот „Антебелум“ и споредна улога во биографскиот филм „Глории“.[56][57]

На 9 февруари 2020 година, Моне била воведен изведувач на 92-тото доделување на Оскарите.[58] Во септември 2020 година, Монае го објавила музичкото видео Turntables како дел од двопартиската кампања за регистрација на гласачи на Amazon Studios.

На 4 јули 2021 година, Ние луѓето, серија од 10 епизоди анимирани музички видеа била премиерно прикажана на Нетфликс, креирана од Крис Ни и со Кенија Барис како презентер, а продуцирани од Барак и Мишел Обама.[59][60][61] Моне извела многу песни за серијата. Моне освоила Еми-награда за деца и семејство за извонредна програма во краток формат како еден од текстописците.[62]

Во 2022 година, Моне ги глумела сестрите близначки Хелен и Касандра „Анди“ Бренд во Стаклен кромид (англ. Glass Onion: A Knives Out Mystery),[63] за што била пофалена од критиката.[64][65] Во април 2022 година била објавена нејзината прва книга, The Memory Librarian: And Other Stories of Dirty Computer.[66]

The Age of Pleasure (2023)

[уреди | уреди извор]
Photo of Monae looking into the camera while gripping the brim of their oversized straw hat
Janelle Monae настапува за време на турнејата „The Age of Pleasure“ во 2023 година

На 9 јуни 2023 година, Моне го објавила нејзиниот четврти албум The Age of Pleasure.[67] Албумот бил номиниран за албум на годината и за најдобар прогресивен R&B албум на 66-тото годишно доделување Греми наградите.[68]

Личен живот

[уреди | уреди извор]

За време на интервју за London Evening Standard во 2011 година, М��не рекла дека „е во врска само со андроиди“, повикувајќи се на нејзиното музичко алтер его.[69] Во 2013 година, Моне рекла дека сака и мажи и жени и изразила поддршка за ЛГБТ заедницата.[70] Моне рекла дека се смета себеси за бисексуалка и за пансексуалка.[16]

Филмографија

[уреди | уреди извор]

Филм

[уреди | уреди извор]
година Наслов Улога Белешки
2014 година Рио 2 д-р Моне Глас
2016 година Месечева светлина Тереза
Скриени фигури Мери Џексон
2018 година Валкан компјутер Јане 57821
Добредојдовте во Марвен Џули
2019 година Грди кукли Менди Глас
Хариет Мари Бјукенон
Лејди и скитникот колче Глас
2020 година Глории Дороти Питман Хјуз
Антебелум Вероника Хенли / Еден
2022 година Стаклен кромид Касандра Бренд / Хелен Бренд
2025 година Златен Постпродукција
Дали Бог е Снимање

Дискографија

[уреди | уреди извор]
  • The ArchAndroid (2010)
  • The Electric Lady (2013)
  • Dirty Computer (2018)
  • The Age of Pleasure (2023)

Библиографија

[уреди | уреди извор]
Година на објавување Наслов Издавач Белешки
2022 година Меморискиот библиотекар: и други приказни за валканиот компјутер Харпер Колинс Во соработка со: Yohanca Delgado, Eve L. Ewing, Alayna Dawn Johnson, Danny Lore, Sheree Renée Thomas

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име Pitchfork cover story.
  2. ↑ Garcia, Carlos (April 6, 2014). „Janelle Monae Songs, Net Worth, Boyfriend News: 'Electric Lady' R&B Singer Pays Tribute To David Bowie, Covers 'Heroes'“. Latin Post. Архивирано од изворникот May 15, 2014. Посетено на April 11, 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Kellman, Andy. „Janelle Monae AllMusic Bio“. AllMusic. Архивирано од изворникот March 2, 2022. Посетено на September 13, 2020.
  4. ↑ Gundersen, Edna (October 24, 2013). „'Billboard' names Janelle Monáe its 2013 Rising Star“. USA Today. Архивирано од изворникот April 30, 2022. Посетено на August 20, 2020.
  5. ↑ Kot, Greg (April 27, 2018). „Janelle Monae comes back down to earth on 'Dirty Computer'“. Chicago Tribune. Архивирано од изворникот January 27, 2021. Посетено на January 23, 2021.
  6. ↑ Osei, Anthony. „Diddy Says He Wasn't a Control Freak with Janelle Monae“. Latin Post. Архивирано од изворникот January 5, 2024. Посетено на January 5, 2024.
  7. ↑ Ellis, Stacy-Ann (February 19, 2015). „The Future of Janelle Monae's Wondaland Records Is Very Bright“. Vibe. Архивирано од изворникот June 26, 2015. Посетено на June 26, 2015.
  8. ↑ „Janelle Monáe's Wondland Records and Epic Records Launch Landmark Joint Venture Partnership!“. EpicRecords.com. Архивирано од изворникот на April 21, 2015. Посетено на April 21, 2015.
  9. ↑ „Janelle Monae Signs to Bad Boy Records“. Whudat.com. Архивирано од изворникот May 17, 2012. Посетено на August 17, 2012.
  10. ↑ „Artists“. Atlantic Records. Архивирано од изворникот August 24, 2011. Посетено на August 17, 2012.
  11. ↑ „Janelle Monae“. GRAMMY.com. March 17, 2014. Архивирано од изворникот на February 8, 2019. Посетено на January 21, 2019.
  12. ↑ „61st GRAMMY Awards: Full Nominees List“. GRAMMY.com. December 7, 2018. Архивирано од изворникот на February 10, 2019. Посетено на December 8, 2018.
  13. ↑ Pascoe, Alley (April 5, 2018). „Janelle Monáe Opens Up About The Strong Women Who Raised Her“. Архивирано од изворникот на April 14, 2021. Посетено на March 7, 2020.
  14. ↑ 14,0 14,1 Alexander, Danny (October 21, 2010). „Janelle Monae's roots in one of Kansas City's most historic – and troubled – neighborhoods“. Pitch. Архивирано од изворникот на September 24, 2015. Посетено на April 21, 2015.
  15. ↑ „Janelle Monae brings her talents to the Fillmore Miami Beach on Saturday“. November 18, 2013. Архивирано од изворникот на May 26, 2022. Посетено на March 7, 2020.
  16. ↑ 16,0 16,1 Празен навод (help)
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Wortham, Jenna (April 19, 2018). „How Janelle Monáe Found Her Voice“. Архивирано од изворникот на March 7, 2020. Пос��тено на March 7, 2020.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Lynskey, Dorian (August 26, 2010). „Janelle Monáe: sister from another planet“. The Guardian. London. Архивирано од изворникот на May 26, 2022. Посетено на December 14, 2016.
  19. ↑ St. Félix, Doreen (March 1, 2018). „The Otherworldly Concept Albums of Janelle Monáe“. Архивирано од изворникот на October 3, 2019. Посетено на March 7, 2020.
  20. ↑ „Janelle Monáe Interview – 51st Grammy Awards Blog post“. Grammy.com. Архивирано од изворникот на July 29, 2010. Посетено на October 5, 2016.
  21. ↑ „Janelle Monáe opening for of Montreal and No Doubt (dates)“. Brooklynvegan.com. April 10, 2009. Архивирано од изворникот на April 2, 2010. Посетено на May 16, 2010.
  22. ↑ Duke, Alan (May 19, 2009). „Janelle Monae: Fugitive android, time-traveling songstress“. CNN. Архивирано од изворникот на May 14, 2023. Посетено на May 14, 2023.
  23. ↑ „Janelle Monae Talks To Our Urban Blog“. MTV. May 13, 2010. Архивирано од изворникот на October 5, 2010. Посетено на April 23, 2013.
  24. ↑ „Janelle Monae on new album, The Arch Android“. YouTube. November 11, 2009. Архивирано од изворникот на 2011-07-28. Посетено на May 16, 2010.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  25. ↑ DeLuca, Dan (June 4, 2010). „Janelle Monae bringing a diverse pop platter to the Tower“. The Philadelphia Inquirer. Архивирано од изворникот на June 11, 2010.
  26. ↑ Colter Walls, Seth (May 28, 2010). „Music Review: Janelle Monáe – Newsweek and The Daily Beast“. Newsweek. Архивирано од изворникот на January 21, 2011. Посетено на August 17, 2012.
  27. ↑ Празен навод (help)
  28. ↑ Melinda (February 13, 2011). „Janelle Monae, Bruno Mars & B.O.B. Grammy Awards 2011 Set“. Rnbmusicblog.com. Архивирано од изворникот на September 13, 2012. Посетено на August 17, 2012.
  29. ↑ „Grammy Awards 2013: Major Nominees List“. Billboard.com. December 6, 2012. Архивирано од изворникот на April 3, 2019. Посетено на April 9, 2019.
  30. ↑ „Janelle Monae Featured in Vanity Fair“. Necole Bitchie. August 4, 2012. Архивирано од изворникот на August 9, 2012.
  31. ↑ „Special Announcement – Janelle Monáe Latest News“. Jmonae.com. Архивирано од изворникот на April 15, 2013. Посетено на April 23, 2013.
  32. ↑ Benjamin, Jeff. „Janelle Monae Says 'Q.U.E.E.N.' Is for the 'Ostracized & Marginalized'“. Fuse.tv. Архивирано од изворникот на October 11, 2017. Посетено на October 10, 2017.
  33. ↑ Празен навод (help)
  34. ↑ THECOMPLEX (February 21, 2014). „Photo: Janelle Monáe Voicing as the Doctor in 'Rio 2'“. Sinuous Magazine. Архивирано од изворникот на February 21, 2014. Посетено на March 29, 2014.
  35. ↑ Newman, Melinda (March 4, 2014). „Check out Janelle Monaes irresistible new track, What is Love from Rio 2“. HitFix. Архивирано од изворникот на March 3, 2016. Посетено на March 29, 2014.
  36. ↑ „Video: Women of Soul“. Архивирано од изворникот на April 8, 2014. Посетено на April 8, 2014.
  37. ↑ Le, Quynh-Nhu; Moreno, Yasmin; Schacter, Joanna R. (April 15, 2014). „Janelle Monáe Honored as Artist and Advocate“. Архивирано од изворникот на August 25, 2020. Посетено на April 21, 2020.
  38. ↑ Khayla (April 16, 2014). „Janelle Monáe Receives Two Honors From Harvard“. SoulBounce. Архивирано од изворникот на January 2, 2015. Посетено на April 21, 2015.
  39. ↑ „Janelle Monae honored at Harvard College“. V100.com. Архивирано од изворникот на January 2, 2015. Посетено на April 21, 2015.
  40. ↑ „Janelle Monáe Lands First Big Screen Role“. Vibe. October 23, 2015. Архивирано од изворникот на October 25, 2015. Посетено на October 26, 2015.
  41. ↑ Anderson, Tre'vell (October 24, 2016). „Songstress Janelle Monae stretches her dramatic muscles in 'Moonlight'“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на May 26, 2022. Посетено на October 27, 2016.
  42. ↑ Jefferson, J'na (March 9, 2016). „Janelle Monáe & Taraji P. Henson To Star in Film About Black Women in NASA“. Vibe. Архивирано од изворникот на March 10, 2016. Посетено на March 9, 2016.
  43. ↑ Barnes, Tom (February 2, 2017). „Grimes, Janelle Monáe smash patriarchy symbols as warrior queens in 'Venus Fly' video“. Mic. Архивирано од изворникот на February 20, 2017. Посетено на February 19, 2017.
  44. ↑ Roth, Madeline (August 10, 2016). „Janelle Monáe Channels the '70s with New Song 'Hum Along and Dance'“. MTV News. Архивирано од изворникот на February 20, 2017. Посетено на February 19, 2017.
  45. ↑ Itzkoff, Dave (January 3, 2017). „Pharrell Williams, Making Noise for 'Hidden Figures' Everywhere“. The New York Times. Архивирано од изворникот на February 18, 2017. Посетено на February 19, 2017.
  46. ↑ „This week's new releases“. Official Charts Company. Архивирано од изворникот на February 10, 2018. Посетено на February 22, 2018.
  47. ↑ „Post Malone's 'Beerbongs & Bentleys' Breaks Streaming Record, Debuts at No. 1 on Billboard 200 Albums Chart“. Billboard. Архивирано од изворникот на May 7, 2018. Посетено на November 20, 2018.
  48. ↑ Fekadu, Mesfin (December 11, 2018). „AP's top 2018 albums: Janelle Monae, Kacey Musgraves, J Cole“. AP NEWS. Архивирано од изворникот на April 21, 2019. Посетено на March 13, 2019.
  49. ↑ Pareles, Jon; Caramanica, Jon (December 6, 2018). „The 28 Best Albums of 2018“. The New York Times. ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на December 13, 2018. Посетено на March 13, 2019.
  50. ↑ „The 50 Best Albums Of 2018 (10–1)“. NPR.org. December 4, 2018. Архивирано од изворникот на December 4, 2018. Посетено на March 13, 2019.
  51. ↑ McNary, Dave (November 19, 2018). „Janelle Monae Signs First-Look Deal With Universal Pictures“. Variety. Архивирано од изворникот на November 24, 2020. Посетено на January 1, 2021.
  52. ↑ Празен навод (help)
  53. ↑ Muhammad, Latifah (May 22, 2017). „Janelle Monae Lands Role in Robert Zemeckis Film“. Vibe. Архивирано од изворникот на May 22, 2017. Посетено на June 6, 2017.
  54. ↑ Празен навод (help)
  55. ↑ „Read Janelle Monáe's Full Speech Inducting Janet Jackson Into Rock Hall 2019“. Pitchfork. March 30, 2019. Архивирано од изворникот на January 30, 2022. Посетено на January 30, 2022.
  56. ↑ Празен навод (help)
  57. ↑ N'Duka, Amanda (December 10, 2018). „Janelle Monáe Joins Gloria Steinem Biopic 'The Glorias: A Life On The Road'“. Deadline. Архивирано од изворникот на December 4, 2019. Посетено на February 12, 2020.
  58. ↑ Wood, Mikael (February 10, 2020). „Janelle Monáe kicks off Oscars with Mr. Rogers, Billy Porter and a troupe of 'Midsommar' hoofers“. The Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на February 11, 2020. Посетено на February 12, 2020.
  59. ↑ Gupta, Alisha Haridasani (June 20, 2021). „She Never Saw Herself in Children's TV Shows. So She Created Her Own“. The New York Times. Архивирано од изворникот на June 22, 2021. Посетено на July 4, 2021.
  60. ↑ Framke, Caroline (July 4, 2021). „Netflix's 'We the People,' From Executive Producers Barack and Michelle Obama, Puts Optimistic Spin on Civic Duty: TV Review“. Variety. Архивирано од изворникот на July 4, 2021. Посетено на July 4, 2021.
  61. ↑ „H.E.R, Lin-Manuel Miranda among artists featured in We the People, the Obamas' Netflix series on civics“. Firstpost. Associated Press. July 4, 2021. Архивирано од изворникот на July 4, 2021. Посетено на July 4, 2021.
  62. ↑ „CHILDREN'S & FAMILY EMMY® AWARDS WINNERS ANNOUNCED!“ (PDF). Children's and Family Emmy Awards. December 11, 2022. Архивирано од изворникот (PDF) на May 21, 2023. Посетено на June 2, 2023.
  63. ↑ Shutt, Mike (November 23, 2022). „Glass Onion Ending Explained: The Perfect Mystery“. /Film. Архивирано од изворникот на December 16, 2022. Посетено на December 16, 2022.
  64. ↑ Bonaime, Ross (November 23, 2022). „'Glass Onion: A Knives Out Mystery' Review: Rian Johnson Peels Back the Layers in a Masterful Whodunit“. Collider. Архивирано од изворникот на December 6, 2022. Посетено на December 6, 2022.
  65. ↑ Bradshaw, Peter (November 23, 2022). „Glass Onion: A Knives Out Mystery review – Daniel Craig's drawling detective is back“. The Guardian. Архивирано од изворникот на December 6, 2022. Посетено на December 6, 2022.
  66. ↑ Deahl, Rachel (June 25, 2021). „Book Deals: Week of June 28, 2021“. Publishers Weekly. Архивирано од изворникот на January 30, 2022. Посетено на January 29, 2022.
  67. ↑ Празен навод (help)
  68. ↑ Enos, Morgan (November 10, 2023). „2024 GRAMMY Nominations: See The Full Nominees List“. Grammy Awards. Архивирано од изворникот на November 10, 2023. Посетено на November 13, 2023.
  69. ↑ Gardner, Jasmine (July 4, 2011). „RnB sensation Janelle Monáe is here because we need her“. London Evening Standard. London. Архивирано од изворникот на August 3, 2013. Посетено на June 9, 2013.
  70. ↑ Dayfloat (September 24, 2013). „Janelle Monáe on Dating and Sexuality – Sway in the Morning“. Okayplayer. Архивирано од изворникот на January 22, 2020. Посетено на June 25, 2015.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Џенел_Моне&oldid=5322605“