Śródziemie Wiki
Śródziemie Wiki
Advertisement
440px-A Elbereth Gilthoniel-teng

Pismo

Sindarin – jeden z elfickich języków, najczęściej używany w Śródziemiu w Trzeciej Erze.

Historia[]

Język ten miał wspólne korzenie z quenyą. Wywodził się bezpośrednio z telerinu. Początki sindarinu to czas, kiedy pewna część Eldarów nie przeprawiła się przez Morze, a osiadła w Beleriandzie. Język ten szybko się zmieniał, ponieważ kraina, w której nim mówiono, należała do śmiertelnych[1].

Język ten upowszechnił się wraz z zakazem używania quenyi w Doriacie oraz częstym przepływem Sindarów do innych plemion[2]. Powstały formy i dialekty sindarinu jak: sindarin Ñoldorów od 1497 Ery Drzew i sindarin Dúnedainów od 422 Pierwszej Ery. Po upadku Beleriandu dialekty zmieszały się na skutek przepływu całych grup i język ten począł się na nowo dzielić na dialekty w różnych częściach Śródziemia. Pozostał językiem elfów do końca ich pobytu. W obszarach leśnych miał wpływy nandorinu, w obszarach miejskich był wypierany przez westron[3][4][5].

Dialekty sindarinu:

Do zapisu pierwotnie używano cirthu, jednak potem zastąpiono go popularnym tengwarem[6].

Zobacz też[]

  • Słownik Sindarinu – słownik opracowany przez użytkowników Śródziemie Wiki. Zostały z nim zebrane słowa z sindarinu, które przetłumaczono na język polski.

Przypisy

Advertisement