Fréaláf (2726 TE - 2798 TE) – król Rohanu, syn Hildy, ojciec Brytty. Za jego panowania Saruman osiadł w Isengardzie, z którego wypędzono Dunlendingów. Rohirrimowie skorzystali na przyjaźni z Sarumanem podczas głodu, późniejszego osłabienia ich kraju[1].
Biografia[]
Nie wiele wiadomo o jego wczesnym życiu. W czasie Długiej Zimy, która wyniszczyła Rohan, schronił się w Dunharrow, wraz z oddziałem Rohirrimów. Po śmierci jego wuja Helma Żelaznorękiego i zakończeniu okresu Długiej Zimy, wyruszył do Edoras. Odbił stolicę państwa Rohrrimów i zabił Wulfa, wodza Dunlendingów[1].
Gdy zaczęły się roztopy, pozostali nieprzyjaciele prawdopodobnie wyginęli, albowiem las entów zamienił się wówczas w prawdziwe moczary. Przybyły na pomoc również posiłki z Gondoru. Przed końcem roku 2759 TE Fréaláf wypędził wszystkich Dunlendingów z ziem Rohanu, a nawet z Isengardu[1].
Na uroczystość jego koronacji przybył również Saruman Biały. Przyniósł on dary i wychwalił męstwo Rohirrimów.[1]
Po jego śmierci zapoczątkowano nowy szereg mogił dla królów[1].
Etymologia[]
Fréaláf pochodzi z języka staroangielskiego i oznacza "Pana, który przeżył" i składa się z słów fréa (Pan, Lord) i laf (Odejście)[2].
Przypisy
- �� 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 J.R.R Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A – Kroniki królów i władców, "Ród Eorla", "Królowie Marchii"
- ↑ Wayne G. Hammond and Christina Scull (eds), The Lord of the Rings: A Reader's Companion (Władca Pierścieni: Towarzysz Czytelnika, tłumaczenie własne), p. 643
| Poprzednik: Helm Żelaznoręki |
Król Rohanu 2759-2798 TE |
Następca: Brytta |