ent

ent /ǽn̥t/

1. (sterk-verajerd) óngebroekelike vorm van ↑en

Raod

Deze vorm huuert me op 't Mofers praktisch nimmieë, meh kump van oearsprónk waal veur in det dialek. Ouchal kump 't van oearsprónk veur in Mofert, allewiel veultj 't neet aan es Mofers, mer es boetedörps. 't Gebroek daovan wuuert aafgeraoje veur 't feit det 't verwarrendj kan zeen veure luuj.

Aafbraeking

• en

Zagswies

• Eur Sef ent de paus; det is gèn vergelieking.

ent /ǽn̥t/

1. (neet-lemma) (ajerwèts) ónziejige vorm mit lidwaord van 't voogwaord en

Aafbraeking

• ent

Variaasje

• ↑en 't