Hans Tentije

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mestreechs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

Hans Tentije (pseudoniem vaan Johann Krämer; Beverwijk, 23 december 1944 - Alkmaar, 26 oktober 2023) waor 'ne Nederlandsen diechter.

Hans Tentije woort in d'n Twiede Wereldoorlog gebore in 't Noord-Hollands Beverwijk. Heer wèrkde es lierer Nederlands en sjreef aon 'ne roman, deen 'r noets zouw aofmake umtot 'r te experimenteel waor. In plaots daovaan lag 'r ziech touw op poëzie. Nao zie debuut Alles is er in 1975 zouwe in 1978 nog twie beukskes volge. Heiveur woort heer 't jaor dao-op beloend mèt zoewel de Van der Hoogtpries es de Herman Gorterpries.

In de decennia denao brach heer noe en daan e bundelke oet; zie werk es lierer leet häöm neet allen tied um te diechte. In 1990 brach 'r zien inseg voltoejd prozawerk oet, de roman De innerlijke bioscoop. 'ne Groete naom zouw heer nog neet weure; daobij waor heer in Vlaondere bekinder es in eige land. Pas in 2017, mèt de oetreiking vaan de Constantijn Huygenspries veur zie gans oeuvre, woort heer in Nederlandse poëziekring bekinder.

De lèste jaore had Tentije las vaan hartprobleme. Heer woort in 2023 draon geopereerd, meh oondaanks dat storf heer korten tied later op 78-jaorege leeftied.

Tentije weurt soms tot de Rastergróp gerekend, 'ne krink vaan Nederlandse diechters mèt väölal hermetische poëzie die hun inspiratie in 't boeteland zochte. Veur die gróp is 't werk vaan Tentije evels atypisch, umtot 't direk begriepelek is. Heer zuut zelfs gooddeils aof vaan metafore en aander beeldspraok. In plaots daovaan prizzenteert heer de beelder veural 'wie ze zien', um de lezer aon 't dinke te kriege. Um die kwaliteite vergeleek de Belzje criticus Carl De Strycker häöm mèt d'n Amerikaonse realistische sjèlder Edward Hopper.

In Tentije zie werk heerse dèks cynisme en teleurstèlling euver 't verval vaan de weerde oet zien jongvolwasse jaore. In later werke haolt heer dèks bedinke op aon 'n aoventuurlek leve vaan vreuger.

• Alles is er (1975)
• Nog eenmaal (1978)
• Wat ze zei, en andere gedichten (1978)
• Nachtwit (1982)
• Schemeringen (1987)
• De innerlijke bioscoop (1990, roman)
• Hoe het leven geleefd wordt (1994)
• Van lente en sterfte (1994)
• Wisselsporen (1999)
• Verloren speelgoed (2001)
• Wat het licht doet (2003)
• Deze oogopslag (2004)
• Uit zoveel duisternis (2006)
• In de tussentijd, bij foto's vaan Peter Bes (2008)
• Als het ware (2010)
• In omgekeerde richting (2011, mèt Bernlef)
• Gissingen, gebeurtenissen (2013)
• Hoe het komt - gedichten 1994-2010 (2015)
• De elementen (2016)
• Om en nabij (2016)
• Begane grond (2018)
• Nergens anders (2020)
• Waarvandaan (2022)

• 1979: Van der Hoogtpries veur Wat ze zei, en andere gedichten
• 1979: Herman Gorterpries veur Wat ze zei, en andere gedichten
• 2005: Guido Gezellepries vaan de stad Brugge veur Deze oogopslag
• 2017: Constantijn Huygenspries veur zie gans oeuvre
• 2023: Victoriefonds Cultuurpries

Dit artikel is deils gebaseerd op 't corresponderend Nederlandstaoleg artikel, en wel in dees versie.

• Necrologie op Standaard.be
• Necrologie op Tzum.nl