teneo

class. (ca. 47-45 a.C.n.)

• Apud Valerium Soranum:

Vetus adagio est, o Publi Scipio, quod verbum usque eo evanuit, ut Graecum pro eo positum magis sit apertum: nam idem est quod παροιμίαν vocant Graeci, ut est:

Auribus lupum teneo; Canis caninam non est. Adagio est littera commutata ambagio, dicta ab eo quod ambit orationem, neque in aliqua una re consistit sola. Ambagio dicta ut adustum, quod circum ustum est, ut ambiegna bos apud augures, quam circum aliae hostiae constituuntur. —De lingua Latina Varronis ^[6][7]

class. (44/43 a.C.n.)

• An vos A. Hirtium, praeclarissimum consulem, C. Caesarem, deorum beneficio natum ad haec tempora, quorum epistulas spem victoriae declarantis in manu teneo, pacem velle censetis? Vincere illi expetunt pacisque dulcissimum et pulcherrimum nomen non pactione, sed victoria concupiverunt. Quid? —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis ^[8]

class.

• At enim ego eam violavi et everti quod Argivorum civitatem teneo. Quo modo hoc tuear? Re an tempore? Res mihi duplicem defensionem praebet; nam et ipsis vocantibus ac tradentibus urbem eam accepi, non occupavi, et accepi cum Philippi partium, non in vestra societate esset. —Ab urbe condita Titi Livii ^[9][7]

class.

• Talia esse scripta eius non dubito, etiam si magis reminiscor quam teneo haeretque mihi color eorum non ex recenti conversatione familiariter, sed summatim, ut solet ex vetere notitia. Cum audirem certe illum, talia mihi videbantur, non solida, sed plena, quae adulescentem indolis bonae attollerent et ad imitationem sui evocarent sine desperatione vincendi, quae mihi adhortatio videtur efficacissima. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[10][7]

saec. I.

• Curabo, iam tibi Iovis iratus sit, et isti qui tibi non imperat. Ita satur pane fiam, ut ego istud conliberto meo dono; alioquin iam tibi depraesentiarum reddidissem. Bene nos habemus, at isti nugae, qui tibi non imperant. Plane qualis dominus, talis et servus. Vix me teneo, nec sum natura caldicerebrius, sed cum coepi, matrem meam dupundii non facio. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[11][7]

saec. I.

• Orsus a Macedonia imperium Graeciae teneo, Thraciam et Illyrios subegi, Triballis Maedisque imperito, Asiam, qua Hellesponto, qua Rubro mari subluitur, possideo. Iamque haud procul absum fine mundi, quem egressus aliam naturam, alium orbem aperire mihi statui. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[12][7]

saec. I. (ca. 85-102 p.C.n.)

• ‘Centum Coranus et ducenta Mancinus,

Trecenta debet Titius, hoc bis Albinus,

Decies Sabinus alterumque Serranus;

Ex insulis fundisque tricies soldum,

Ex pecore redeunt ter ducena Parmensi’:

Totis diebus, Afer, hoc mihi narras

Et teneo melius ista, quam meum nomen.

Numeres oportet aliquid, ut pati possim:

Cotidianam refice nauseam nummis:

Audire gratis, Afer, ista non possum. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[13][7]

saec. II. (ca. 170)

• Molles interdum voculas et adsidua savia et dulces gannitus commorsicantibus oculis iterabat illa, et in summa: «Teneo te» inquit «teneo, meum palumbulum, meum passerem» et cum dicto vanas fuisse cogitationes meas ineptumque monstrat metum. Artissime namque complexa totum me prorsus, sed totum recepit. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[14]

saec. XII.

• Attamen forti manu teneo eos: sic auferens ab ipsis elationem, nec permittens eos cognoscere quid sint in occultis bonis suis, quia multiplices fructus in eis facere volo: animis ipsorum dolentibus ac cordibus eorum vulneratis in doloribus. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[15][7]