auctori

Discretiva

auctori dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
auctōrī	casus dativus singularis · genus masculinum	substantivi auctor

API: /au̯kˈtoːriː/

Syllabificatio phonetica: auc·tō·rī — morphologica: auctor-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

te dicente legem agrariam, hoc est alimenta sua, abdicarunt tribus; te suadente Roscio theatralis auctori legis ignoverunt notatasque se discrimine sedis aequo animo tulerunt; te orante proscriptorum liberos honores petere puduit; tuum Catilina fugit ingenium; tu M. Antonium proscripsisti. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 31, [117] — auctori
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: auctori.