Libra

Solum Libra Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. libra.

API: /ˈliːbra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Lī·bra — morphologica: Libr-a

Lībr|a, -ae fem.

1. (Astrol.) signum zodiacum.
2. (Astron.) sidus, constellatio.

f.	sing.	plur.
nom.	Lībra	—	I
gen.	Lībrae	—	II
dat.	Lībrae	—	III
acc.	Lībram	—	IV
abl.	Lībrā	—	VI
voc.	Lībra	—	V

1. (Symbolum) ♎︎ sive ♎

Discretiva

Libra dictio est in variis linguis:

• Anglice: Libra
• Hispanice: Libra
• Lusitane: Libra

• Anglice: libra
• Bohemice: libra
• Gallaice: libra
• Hispanice: libra
• Italice: libra
• Melitense: libra
• Lusitane: libra
• Tagale: libra

Forma	Modus flexurae	originis
Lībrā	casus ablativus singularis	nominis Lībra

API: /ˈliːbraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Lī·brā — morphologica: Libr-a

Marcus Terentius Varro -47…-45

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Signa dicuntur eadem et sidera: signa quod aliquid significent, ut libra aequinoctium; sidera, quae quasi insidunt, atque ita significant aliquid in terris perurendo aliudve quare ut: Signum candens in pecore. —De lingua Latina Varronis ^[1][2]

saec. I.

• In leone cataphagae nascuntur et imperiosi; in virgine mulieres et fugitivi et compediti; in libra laniones et unguentarii et quicunque aliquid expediunt; in scorpione venenarii et percussores; in sagittario strabones, qui holera spectant, lardum tollunt; in capricorno aerumnosi, quibus prae mala sua cornua nascuntur; in aquario copones et cucurbitae; in piscibus obsonatores et rhetores. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Fontes