Peditum
Pēdĭtum (-i n.)[1] vel crepitus (-ūs m.)[2] (plenius crepitus ventris[3]) est sonitus ex ano emissus. Expulsio aeris e ventre sine crepitu nomine "flātus (-ūs m.) ventris"[4] verboque "vissio"[5] distinguitur.
Eruditorum gravissimae sententiae
[recensere | fontem recensere]Suetonius, in vita Claudii, 32: "Dicitur—inquit—etiam meditatus edictum, quo veniam daret flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, cum periclitatum quendam pro pudore ex continentia reppulisset."
Erasmus, Adagia, Tussis pro crepitu: "Dici solitum, quoties aliquis perplexus aliud pro alio simulat—veluti si quis in adulterae domo deprehensus fingeret se quippiam mercatum venisse. Translatum ab iis, qui crepitum clara tussi dissimulant, quod genus homines etiam hoc tempore non raro magno cum risu deprehenduntur."
Musa macaronica libenter crepitus memorat; sic Theophilus Folengo in Baldi libro VI, 285:
- En ventosa sibi scoccat deretro corezzam . . .
- At quia post crepitum veri nasantur odores
- Qui nec aquam vitam, qui nec salmistria, qui nec
- Materias alias pro sbombardare trovatas
- Ederat, ast aium, scalognas, porra, cipollas
- Omnibus extemplo patuit magagna Tognazzi.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Catulli liber 54.3.
- ↑ Ciceronis Epistulae ad familiares 9.22.5 etc.
- ↑ Suetonii De vita Caesarum "Divus Claudius" 32.
- ↑ Suetonii De vita Caesarum "Divus Claudius" 32.
- ↑ Cf. Ciceronis Epistulae ad familiares 9.22.4 (verbo ipso non utens).
 |