Parvum Palatium

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Parvum Palatium (Francogallice: Petit Palais), constructum in occasione Expositionis Universalis ab 1900 per architecto Carolo Girault^[1], est domum ad Museum Bellarum Artium Urbis Lutetiae (Francogallice: Musée des Beaux-Arts de la ville de Paris). Sita est ad Arrotundimentum VIII in Lutetia, Via Winstonius Churchill, contra Magno Palatio.

Parvum Palatium ordinata est circa hortum semi-circulari. Loci expositionis sunt sita in primum pavimentum, in solo esse dedita originem officiis et reservis.

Frons fere 150 m latitudinis, centrata a portico monumentale superatum per tholum. Columnae ionicae volutis in diagonalis ornandum faciem principale necnon peristylium semi-circulari atrii. Decoratio perficitur per plures releviis inferioris.

Carolus Girault amet spatia unica illuminata per lumen naturale, creandum saga, cupolae transparentes et fretae latae.

Sculpturae in frons sunt:

• Urbs Lutetiae tutelandum Artium a sculptore Ioannis Antonio Injalbert cum muliere sedenta tenens in eius brachium sinistrum navis significans Lutetia et circumdederunt a Musis;
• ad dextram, coetus Sequana et eis tributarii a Mauritio Ferrary;
• ad sinistram, coetus Quatuor Tempora a Ludovico Convers cum virgines cum manipulibus frumenti et fructibus.

Frons Musei regii Africae Centralis in Fura Ducis, in Belgica, etiam amet a Carolo Girault, resume in parte compositionem et motivos Parvi Palatii.

Porticum in Opera Saigonis in Vietnamia, prior caput Indosinae Francicae et constructa in 1900^[2], ostendit similitudines cum Parvo Palatio.

• Alia

• Aemilius Iosephus Nestor Carlier
• Ioannes Baptista Carpeaux
• Iulius Dalou
• Carolus Ludovicus Malric
• Petrus Puget
• Augustus Renoir
• Augustus Rodin

• Franciscus Rupertus Carabin
• Ioannes Carriès
• Henricus Cros
• Aemilius Gallé
• Iacobus Gruber
• Hector Guimard
• Iacobus Desmalter

Collectio delineatarum:

Rembrandus, Iacobus van Ruisdael, Adrianus Van Ostade, Antonius van Dyck, Claudius Lorrain, Antonius Watteau, Ioannes Honoratus Fragonard et Hubertus Robert.

Gravura:Martinus Schongauer, Albertus Durerus, Lucas de Leyden, Rembrandus (cum 350 frusta), Antonius van Dyck, Ioannes Honoratus Fragonard et Antonius Watteau.

Inter ianuario 2001 et iunio 2005, Petit Palais clausa erat pro renovatione. Administratio proiecti operis erat, dum per Officio architecturae Chaix & Morel et associati.

Petit Palais rursum fodit portas eius ad publicum in 10 december 2005 per exponendo tria photographi qui secuti operis: photographa Flora, Patricius Tourneboeuf et Brunus Delamain.

• Parvum Palatium in 2005
• 
• 

Spatia expositionis supplementaria creata sunt in solo (22 000 m² in summa), reservae essendo movetur basis. Collectio permanens est in pompa ad sinistram ut intres, expositiones temporariae ad dextram.

• 
  Vestibulum et eia cupola ornatum per Albertum Besnard.
• 
  Galleria artium decorativarum anno 1900.
• 
  Spatium receptionis.
• 
  Galeria expositionis, deinde ad Campos Elysios.
• 
  Gradibus ducit ad aulam Carpeaux.
• 
  Galleria Tuck.
• 
  Aula antiquitatum graecorum.
• 
  Galleria artis iconis.

Inter duos, fundum horti, a capulus adiuvat restituere. Fenestrae spatiorum expositionis et saga collectionum permanentem sunt tractanda enim illuminationis naturalis. Officia sunt sita supra spatia expositionum temporariam. Amphitheatrum creatum est in solo in horto.

• 
  Hortus interior.
• 
  Peristylium, sculpturae Helenae Bertaux et Pauli Dubois.
• 
  Ludovicus Convers, grex musicorum in tectum peristylii.

Parvum Palatium est coniunctum ut prope per lineas Ferriviae Metropolitanae 1 et 13 in stationis Campi Elysii - Clemenceau.

Vicimedia Communia plura habent quae ad Parvum Palatium spectant.

• Situs officialis Parvi Palatii
• Situs officialis Paris Museums