Epsilon

Abecedarium Graecum
Α α Alpha	Β β Beta
Γ γ Gamma	Δ δ Delta
Ε ε Epsilon	Ζ ζ Zeta
Η η Eta	Θ θ Theta
Ι ι Iota	Κ κ Cappa
Λ λ Labda	Μ μ My
Ν ν Ny	Ξ ξ Xi
Ο ο Omicron	Π π Pi
Ρ ρ Rho	Σ σ ς Sigma
Τ τ Tau	Υ υ Ypsilon
Φ φ Phi	Χ χ Chi
Ψ ψ Psi	Ω ω Omega

systema numerale
αʹ 1	ιʹ 10	ρʹ 100
βʹ 2	κʹ 20	σʹ 200
γʹ 3	λʹ 30	τʹ 300
δʹ 4	μʹ 40	υʹ 400
εʹ 5	νʹ 50	φʹ 500
ϝʹ ϛʹ στʹ 6	ξʹ 60	χʹ 600
ζʹ 7	οʹ 70	ψʹ 700
ηʹ 8	πʹ 80	ωʹ 800
θʹ 9	ϙʹ ϟʹ 90	ϡʹ 900

Epsilon^[1] (Palaeograece ἒ ψιλόν, Neograece έψιλον, maiusculum Ε, minusculum ε) est quinta alphabeti Graeci littera. Ex he 𐤄, littera Phoenicia, ortum, E, litteram Latinam, et Е, litteram Cyrillicam, peperit. In Graeco numerorum systemate, quinque vel quintum denotat.

Linguâ antiquâ ē (Graece εἶ) appellabatur, sed post mutationem soni saeculi secundi aerae vulgaris nomen e psilon creatum est ut haec littera ab ae diphthongo (αι δίφθογγος) distinguatur.^[2] Latine etiam e brevis vel e pente (πέντε, hoc est "quinque") appellatur.^[3]

Formae

Forma antiqua inscriptionum Atticarum
Formae minusculae mediaevales
Formae cursivae mediaevales
Formae unciales
Formae hodiernae

Nexus interni

Notae

↑ Epsilon, n., gen. -i vel -u, plur. epsila. Etiam separate scribitur: e psilon. Vide e.g. "regulas epsilu" in Constantini Lascaris Byzantini De octo partibus orationis libro primo (1503), p. 294.
↑ W. Sidney Allen, Vox Graeca: The Pronunciation of Classical Greek, 3a editio (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1987), 172–73.
↑ Dictionary of Medieval Latin from British Sources apud ΛΟΓΕΙΟΝ, s.v. "E".

[1] Epsilon, n., gen. -i vel -u, plur. epsila. Etiam separate scribitur: e psilon. Vide e.g. "regulas epsilu" in Constantini Lascaris Byzantini De octo partibus orationis libro primo (1503), p. 294.

[2] W. Sidney Allen, Vox Graeca: The Pronunciation of Classical Greek, 3a editio (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1987), 172–73.

[3] Dictionary of Medieval Latin from British Sources apud ΛΟΓΕΙΟΝ, s.v. "E".

[1]