Belgica

Belgica sive Belgium^[1] est regnum in Europa Occidentali situm, in limite culturae inter Europam Latinam et Germanicam. Caput est Bruxellae, sedes Unionis Europaeae.

A Medio Aevo exeunte usque ad saeculum septimum decimum Belgicum territorium fuit prosperum commercii culturaeque sedes. Totum fere territorium eadem in essentia a ducibus Burgundiae saeculo quinto decimo collectum est, antequam diversis Europaeis potentiis (Hispania, Austria, Francia, Batavia) caperetur, et postea suam libertatem anno 1830 consecuta est. Recens Belgicae historia rapida industrializatione, Congi colonizatione, duobus bellis orbis terrarum, et inter principales linguisticas civitatis communitates politicis conflictuum ortibus notata est.

Belgica monarchia constitutionalis est, nunc Philippus, septimus Belgarum rex est. Belgica est foederalis civitas ex anno 1994 sex foederalibus rebus integrata quae tres regiones (Bruxellana, Flandrica, Wallonica) et tres communitates (Flandrica, Francica, Theodiscophona) sunt. Sanctus Belgicae patronus est Sanctus Iosephus. Sententiola est "Concordia Vis."

Belgica "est omnis divisa in partes tres" (ut de maiore regione dixit Caesar), quarum unam incolunt Flamingi (Flandriam, ubi Batavice loquuntur), aliam Wallones (Regionem Wallonicam, ubi Francogallice), tertiam qui ipsorum linguis Bruxellois vel Brusselaars, nostra 'Bruxellenses' appellantur (in qua regione maior incolarum pars sermone Francogallico utitur, quae tamen regio de iure bilinguis habetur). In orientalibus regni summi partibus exstat regio administrativa cuius incolae sermone Theodisco utuntur.

Nomen quod est Belgica^[2][3] (linguis incolarum Batave België, Francogallice Belgique, Theodisce Belgien) iam antiquitate tardiori adhibitum est de provincia Romana quae per easdem fere regiones extendit. Quae ab origine Gallia Belgica nuncupata est, adiectivo ex appellatione nationis Belgarum deducto, deinde nomine substantivo omisso "Belgica".^[4]

Civitas hodierna plenius Regnum Belgicae nuncupanda est (Koninkrijk België, Royaume de Belgique, Königreich Belgien) sed monarcha ipse "rex Belgarum"^[5] (koning der Belgen, roi des Belges, König der Belgier).

Belgium, aliud civitatis nomen, originem paulo antiquiorem habet: Caesar enim in commentariis suis hoc nomine designavit regionem, quam Ambiani, Bellovaci et Atrebates medio saeculo I a.C.n. regebant.^[6] Saeculis XVI, XVII, XVIII provinciis praecipue septentrionalibus adhibitum est,^[7][3] appellatione "Belgium confoederatum".^[8]

Apud rerum historicarum scriptores, Belgica, Nederlandia, et Luxemburgum Pagi Inferiores appellantur, qui aliquod extensius quam praesens Unio Beneluxensis complecti solebant. Per saecula quintum decimum et sextum decimum, nomen Belgicae vox administrativa et etiam "Pagorum Inferiorum nympham" repraesentantis allegoriae nomen factum est. Eius semanticus complexus, nihilominus, ob septem provinciarum divisionem post Bellum Octoginta Annorum minutus est. Saepius vox solum provincias meridianas et earum incolas dicit, quamquam vocis Nederlandensis synonymum erat. Cum Franciae adiunctione, et voluntaria Principatus Leodiensis coniunctio in Rem Publicam Francicam, vox Belga populo grator facta est ut praesentis Regni Belgicae incolas designaret. Anno 1830, libertate capta, nomen publicum factum est.

Saeculo primo, Caesar Belgas, loci tribum, vicit, et provincia Galliae Belgicae instructus est. Germanicarum Francarum tribuum gradualis immigratio per saeculo quinto, regionem sub Merovingiorum regum regula posuit. Sequebatur Imperium Carolingium per saeculum octavum. Hoc imperium anni 843 divisa erat in partes tres et ideo in plus minusve liberorum feudorum aggregatum quae per Medium Aevum vel Regis Franciae vel Imperatoris Romani vassali erant. Horum feudorum multa intra Nederlandiam Burgundiensem saeculis quarto decimo et sexto decimo coniuncta sunt. Imperator Carolus V Septemdecim Provinciarum unionem personae annis fere 1540/1549 tetendit, eam multo plus quam unionem personalem secundum Pragmaticam Sanctionem anni 1549 faciens, et suum pondus super Principatu Leodiensi auxit.

Bellum Octoginta Annorum (1568–1648) regionem in Septemtrionalem Belgicam Foederatam et in meridiem Belgicam Regiam divisit. Haec ultima deinceps ab Hispanicis et Austriacis Habsburgensibus regitur et maximam praesentis Belgicae partem continebat. Hoc plerorumque Franco-Hispanicorum et Franco-Austriacorum bellorum theatrum per saeculis septimo decimo et duodevicensimum fuit. Provinciae Foederati Belgii anno 1790 breviter libertatem acceperunt, sed in fine anni iterum sub dominium Austriacum reversae sunt. Expeditiones anni 1794 in Bellis Rerum Novarum Francicarum sequentes, Pagi Inferiores, inclusis territoriis quae nominaliter nunquam sub Habsburgensi regula fuerant, ut Principatus Leodiensis, Prima Re Publica Francica adiuncti sunt, sic finita Austriaca regula in regione. Pagorum Inferiorum readunatio ut Regnum Foederatum Pagorum Inferiorum evenit, dissoluto Primo Imperio Francico anno 1815. In Rebus Novis Belgicis die 26 Septembris 1830 rectio temporaria constituta est, quae die 4 Octobris libertatem a Batavia declaravit. Congressus Nationalis die 3 Novembris 1830 electus est et die 10 Novembris conventus; congressus die 18 Novembris iterum libertatem Belgicae declaravit. Anno 1831, rege Leopoldo I, Belgica monarchia constitutionalis et parlamentaria democratia facta est. Quamquam suffragium in principiis restrictum est, suffragium universale virorum anno 1893 (cum suffragio plurali usque ad annum 1919) et feminis anno 1949 inductum est. Principales politicae saeculi XIX factiones Factio Catholica et Factio Liberalis erant, emergente Factione Laborali Belgica eodem exeunte saeculo. Francica originaliter una sollemnis lingua a nobilitate et classe burgensium adoptata est. Progressive suum universum pondus amisit, lingua Batava etiam agnita. Haec agnitio sollemnis anno 1898 facta est, et anno 1967 Batavica Constitutionis versio secundum leges accepta est.

Conloquium Berolinense anni 1885 Liberam Congi Civitatem regi Leopoldo II privatam possessionem dedit. E circa 1900, crescens internationalis cura saevae tractationis Congensium incolarum sub Leopoldo II, cui Congus praecipue redituum fons ex ebore et cumme erat. Anno 1908, protestationes civitatem Belgicam onus colonialis gubernationis sumere fecerunt, quamobrem Congus Belgicus nominatus est.

Germania in Belgicam anno 1914 invasit ut Destinati Schieffeniani pars et pleraque aciei occidentalis proelia primo bello mundano occidentalibus in reipublicae partibus evenerunt. Belgica Germanicas colonias Ruandae Urundiae (in praesenti Ruandae et Burundiae per bellum suscepit, et Belgicae anno 1924 Societate Civitatum datae sunt. Ut belli mundani sequelae, Borussianorum Oeporum et Malmundariae pagi Belgica anno 1925 adiuncti sunt, quod quamobrem Theodiscophonicae communitatis causa est. Germania de novo in civitatem anno 1940 per Belli Fulgurosi offensionem invasit et eam occupavit usque ad liberationem anno 1945 ab Alligatis. Congus Belgicus libertatem anno 1960 per Crisem Congi consecutus est; Ruanda Urundia duobus annis postea eum secuta sunt.

Post secundum bellum mundanum Belgica Consociationi ex Pacto Atlantico Septentrionali socia conditrix se iunxit et Unionem oeconomicam Beneluxensem iuxta cum Nederlandia et Luxemburgo formavit. Belgica Communitatis Europaeae Carbonis et Chalybis sex conditricum una et Communitatis Europaeae Energiae Atomicae et Communitatis Oeconomicae Europaeae, anno 1957 conditae, facta est. Haec ultima nunc Unio Europaea est cui Belgica hospitio principalium administrationum et institutorum accipit, inclusis Commissione Europaea, Consilio Unionis Europaeae et extraordinariis et commissionis sessionibus Parlamenti Europaei.

Foederale bicamerale parlamentum Senatu et Camera Legatorum Belgica componitur. Senatus a quinquaginta legatis constituitur quos Parlamentum Flandricum (29), Parlamentum Communitatis Francicae (10), Parlamentum Wallonicum (8), grex Francophonus Parlamenti Regionis Bruxellanae Capitalis (2) ac Parlamentum Communitatis Theodiscophonae (1) designant, quibus decem senatores cooptati (6 Batavophoni ac 4 Francophoni) additi sunt (omnino sexaginta senatores). Camerae 150 legati per proportionalis suffragii systema ex undecim districtis comitialibus (quae sunt provinciae et Regio Bruxellana Capitalis) eliguntur. Belgica paucarum civitatum suffragium obligatorium habentium una est, quod sic maximorum participationis comitialis indicum unum in mundo manet.

Rex (in praesenti Philippus) est dux civitatis, quamquam cum circumscriptis praerogativis. Ministros, Primo Ministro incluso, qui Camerae Legatorum fiduciam habent ut gubernatio foederalis formetur designat. Batavophonorum et Francophonorum ministrorum numerus idem est ut Constitutio praescribit, sed Primus Minister excipi potest. Iudiciale systema in iure civili quod e Codice Napoleonico oritur fundatur. Tribunal Cassationis ultimae provocationis tribunal est, dum tribunales appellationis unus gradus inferius sunt. Etiam exstant Civitatis Consilium (id est supremum tribunal administrativum) et Tribunal Constitutionale.

Belgica politica instituta complexa sunt; pleraeque politicae potestates de necessitate repraesentandarum principalium culturae communitatum instruuntur. Circa annum 1970, significativae nationales Belgicae factiones politicae in distincta elementa divisae sunt quae politicas linguisticasque harum communitatum curas praecipue repraesentant. Principales factiones in quaque communitate, quamquam prope medium politicum, ad tres magnos circulos pertinent qui sunt: Dexterae Liberales, socialiter Conservativi Democratae Christiani, et Sociales Democratae Sinistram formantes. Additiciae notabiles factiones munere suo fungi medio in ultimo saeculo coeperunt, praesertim de linguisticis, nationalisticis oecologisticis thematibus et nuper peculiariter Liberali natura aliquae.

Democratico-Christianae coalitionis gubernationum catena ex anno 1958 post primam Crisem Dioxinarum, maximum nutritionalis contaminationis scandalum, anno 1999 fracta est. "Coalitio Iridis" e sex factionibus emersit quae erant; Liberales, Social-Democratae ac Oecologistae Flandrici et Francophoni. Postea, Liberalium et Social-Democratarum "Coalitio Purpurea" formata est postquam Oecologistae pleraque sua scamna in Comitiis Generalibus anni 2003 amitterent. Gubernatio a Primo Ministro Guidone Verhofstadt ex anno 1999 ad 2007 ducta libratam dispensationem oeconomicam, aliquas stipendiarias reformationes, destina paulatim nuclearem amotionem consecuta est et legislationem instigavit permittenda stringentiore criminum bellicorum et leniore drogiarum mollium usus prosecutione. Restrictiones de abnuenda euthanasia minutae et matrimonium hominum eiusdem sexus legitimum est. Gubernatio activae diplomatiae in Africa favit et Iraquiae occupationi adversata est. Guidonis Verhofstadt coalitioni in Iunii anni 2007 comitiis male evenerunt. Ex illo tempore regnum diuturnum discrimen politicum experitur. Sic magna haec crisis est ut aliqui observatores de possibili Belgicae partitione cogitaverint. E die 21 Decembris anni 2007 usque ad 20 Martii anni 2008 tertia gubernatio Guidonis Verhofstadt officio functa est. Haec coalitio Flandricorum Francophonorumque Democratarum Christianorum, Flandricorum Francophonorumque Liberalium, et Francophonorum Social-Democratarum temporariam gubernationem usque ad 20 Martii anni 2008 formavere. Isto in die nova gubernatio, a Ivone Leterme factionis Democraticorum Christianorum et Flandricorum ducta foederalium comitiorum Iunii anni 2007 victore, a rege iurata est. Die 15 Iulii 2008, Ivo Leterme ministrorum consilii abdicationem regi nuntiavit, quia nullus progressus in constitutionalibus reformationibus factus erat. Satis potestatem servavit ut obsignaretur Foedus Olisiponense.

Hermannus Van Rompuy gubernationem foederalem de die 30 Decembris 2008 ad diem 25 Novembris 2009 ducebat, deinde iterum Ivo Leterme usque ad comitia anni 2010. De die 6 Decembris 2011 usque ad comitia anni 2014, Aelius Di Rupo Primus Minister erat, de die 11 Octobris 2014 usque ad diem 18 Decembris 2018 Carolus Michel, post quem Sophia Wilmès Prima Ministra erat; Alexander De Croo ei successit die 1 Octobris 2020.

Relatores sine finibus, in suo Indice mundano libertatis preli (2007), Belgicam quinto loco (cum Finnia et Suecia) e 169 civitates conlocavit.

Secundum usum qui vestigari usque ad regias Burgundiensem Habsburgensemque possunt, saeculo XIX Francice loqui necessarium erat ad pertinendum ad gubernantem classem superiorem, et Batave, Wallonice aut quavis alia dialecto locuti reapse secundae classis cives erant. Sero hoc saeculo et continenter sequenti saeculo XX Motus Flandricus et Wallonicus evolverunt ut hic status contrarie mutaretur. Dum Wallones et plerique Bruxellenses Francicam ut suam primam linguam adoptaverunt, Flamingi noluerunt et in progressive imponenda Batava ut Flandriae sollemni lingua bene successit. Post secundum bellum mundanum Belgica politia magis magisque duarum principalium linguarum communitatum autonomia dominata est. Intercommunales tensiones ascenderunt et constitutio emendata est ut minuerentur potentiales conflictus.

In quattuor linguisticis areis annis 1962–1963 definitis, consecutivae nationalis constitutionis emendationes annis 1970, 1980, 1988, 1993, 2001 et 2011 unam foederalem civitatem cum segregatis politicis potestatibus statuerunt tribus in planis quae sunt:

1) Auctoritas foederalis Belgica, fundata in Bruxellis
2) Tres communitates linguisticae:

a) Communitas Flandrica (Batavophona)

b) Communitas Francica

c) Communitas Theodiscophona

3) Tres regiones:

a) Regio Flandrica, subdivisa in quinque provinciis

b) Regio Wallonica, subdivisa in quinque provinciis

c) Regio Bruxellana Capitalis

Communitas Francica sibi etiam nomen Foederatio Walloniae Bruxellarumque dat (vulgo Fédération Wallonie-Bruxelles), sed in constitutione rite Communitas Francica remanet (Communauté française, Franse Gemeenschap, Französische Gemeinschaft).

Constitutionales linguisticae areae linguas sollemnes suis in communibus, necnon geographicos limites institutorum cum potestate certarum rerum, determinant. Quamquam haec septem parlamentis et gubernationibus computarentur, communitatibus regionibusque creatis anno 1980, Flandrici politici coniungi decreverunt; sic in Regione Flandrica unicum institutionale parlamenti gubernationisque corpus ad facienda omnia, exceptis foederalibus specialibusque communalibus rebus, valet. Ex parte se coincidentes regionum communitatumque limites duas notabiles peculiaritates creavere: territorium Regionis Bruxellanae Capitalis (quod fere decennio post alias regiones exsistere incepit) in ambibus Communitatibus, Francica et Flandrica, continetur, et Communitas Theodiscophona tota in Regione Wallonica vivit. Tribunal Constitutionale Belgicae conflictus inter corpora solvit. Structura in animo habet compromissum ut variae culturae pacifice convivant.

Foederalis civitatis auctoritas iustitiam, defensionem, vigiles foederales, assecurationem socialem, energiam nuclearem, vigiles monetarios, et debitum publicum et alios aerarii publici aspectus continet. Publicae proprietatis societates cursum publicum et ferriviam continent. Gubernatio Foederalis Belgicis^? obligationibus et suis foederalizatis institutis ob Unionem Europaeam et Consociationem ex Pacto Atlantico Septentrionali responsalis^? est. Substantiales valetudinis publicae, nationalium et internationalium rationum partes dirigit.

Communitates suam auctoritatem solum intra linguistice determinatos geographicos limites, exercent quae primo ad unius communitariae linguae individua directae sunt: id est in cultura (inclusis audivisificis mediis), educatione, et eminentis linguae usu. Ad personales res minus directe cum lingua conexas ampliationes valetudinariam politiam (curativam praeventivamque medicinam) et auxilium individuis (iuvenum protectionem, providentiam socialem, auxilium familiare, immigrantium auxilii diaconias etc.) comprehendunt.

Res in quibus secundum constitutionem et leges speciales institutionales communitates auctoritatem habent in Regione Bruxellana Capitali a communitatibus modo regulatae sunt si manifeste unam inter communitates ascribi possunt. Aliter Bruxellis paucae illarum rerum a parlamento rectioneque foederalibus regulantur; aliae sub auctoritatem parlamenti rectionisque regionis Bruxellanae sunt, sed cum nominibus aliis: Commissio Communitaria Communis (loco Regionis Bruxellarum Capitalis), Collegium Coniunctum (loco rectionis), Conventus Coniunctus (loco parlamenti). Regulae etiam differunt et principium valet maiores partes et in grege francophono et in grege batavophono poscere.

Regiones auctoritatem in campos qui generatim suo territorio sociari possunt habent. Qui oeconomiam, munus, agricultura, aquaticam politiam, domicilium, opera publica, energiam, transvectionem, oecologiam, proposita urbana et regni, naturae servationem, creditum et externum commercium continent. Provincias, communia et intercommunalis utilitatis societates inspiciunt.

Communitas Francica, Regio Wallonica et Commissio Communitaria Francica (id est pars francophona regionis Bruxellanae) deinde composuerunt certas res communitarias a Regione Wallonica (sed non in territorio Theodiscophono) et a Commissione Communitaria Francica regulari.

Aliquibus in campis, dissimilia plana sua propria opinionem de specialibus rebus habent. Cum educatione, verbi gratia, communitatum autonomia nec decretiones de obligatoriis aspectibus comprehendit nec minimis praemii qualificationum requisitis indulget quae ut foederales res manent. Omnia gubernationis plana scientificae investigationi et internationalibus rationibus cum suis potestatibus sociatis involvi possunt. Regionum communitatumque gubernationum potestas ad facienda foedera in mundo omnium foederalium unitatum latissima est.

Belgica in regiones tres dividitur, quarum duae singulae in singulas provincias quinque subdividuntur. In provincias divisio articulo quinto Constitutione Belgica determinatur. Ultra provinciae in circumdaria iterum dividuntur.

Provincia	Antverpia	Limburgum	Brabantia Flandrica	Flandria Orientalis	Flandria Occidentalis
Batave	Antwerpen	Limburg	Vlaams-Brabant	Oost-Vlaanderen	West-Vlaanderen
Theodisce	Antwerpen	Limburg	Flämisch-Brabant	Ostflandern	Westflandern
Francogallice	Anvers	Limbourg	Brabant flamand	Flandre orientale	Flandre occidentale
Wallonice	Anverse	Limbork	Braibant Flamind	Flande Levantrece	Flande Coûtchantrece
Locus
Vexillum
Insigne
HASC	BE.AN	BE.LI	BE.VB	BE.OV	BE.WV
FIPS	BE01	BE05	BE12	BE08	BE09
ISO 3166-2	VAN	VLI	VBR	VOV	VWV
Numeri cursuales	2000-2999	3500-3999	1500-1999, 3000-3499	9000-9999	8000-8999
Area	2860 km² 21.15% Flandriae 9.38% Belgicae	2414 km² 17.85% Flandriae 7.92% Belgicae	2106 km² 15.57% Flandriae 6.91% Belgicae	2982.24 km² 22.12% Flandriae 9.81% Belgicae	3151 km² 23.30% Flandriae 10.33% Belgicae
Locus altissimus	Beerzelbergum (55 m)	Remersdaalum (288 m)	Rhoda Sancti Genesii (142 m)	Hottondbergum (150 m)[9]	Mons Cemmelensis (156 m)
Subdivisiones	3 circumdaria 70 communia	3 circumdaria 44 communia	2 circumdaria 65 communia	6 circumdaria 65 communia	8 circumdaria 64 communia
Caput	Antverpia	Hasseletum	Lovanium	Gandavum	Brugae
Incolae	1 682 683 28% Flandriae	805 786 13% Flandriae	1 037 786 17% Flandriae	1 389 199 23% Flandriae	1 130 040 19% Flandriae
Spissitudo	587 / km²	333 / km²	493 / km²	459 / km²	362 / km²
Gubernator	Catharina Berx	Stephanus Stevaert	Ludovicus De Witte	Andreas Denys	Paulus Breyne
Gubernatio	CD&V, N-VA, sp.a, Open Vld	CD&V, N-VA, sp.a, Open Vld	CD&V, N-VA, sp.a, Open Vld	CD&V, N-VA, sp.a, Open Vld	CD&V, N-VA, sp.a
situs Telae Totius Terrae	www.provant.be	www.limburg.be	www.vlaamsbrabant.be	www.oost-vlaanderen.be	www.west-vlaanderen.be

Provincia	Hannonia	Brabantia Wallonica	Namurcum	Leodium	Luxemburgum
Francogallice	Hainaut	Brabant wallon	Namur	Liège	Luxembourg
Theodisce	Hennegau	Wallonisch-Brabant	Namur	Lüttich	Luxemburg
Batave	Henegouwen	Waals Brabant	Namen	Luik	Luxemburg
Wallonice	Hinnot	Roman Payis	Nameur	Lidje	Lussimbork
Locus
Vexillum
Insigne
HASC	BE.HT	BE.BW	BE.NA	BE.LG	BE.LX
FIPS	BE03	BE10	BE07	BE04	BE06
Area	3800 km² 22.56% Walloniae 12.44% Belgicae	1093 km² 6.49% Walloniae 3.58% Belgicae	3664 km² 21.75% Walloniae 11.99% Belgicae	3844 km² 22.82% Walloniae 12.58% Belgicae	4443 km² 26.38% Walloniae 14.54% Belgicae
Subdivisiones	7 circumdaria 69 communia	1 circumdarium 27 communia	3 circumdaria 38 communia	4 circumdaria 84 communia	5 circumdaria 44 communia
Caput	Mons	Wavria	Namurcum	Leodium	Orolaunum

Quia Communitas Theodiscophona tota in Provincia Leodii sita est, ab ea undecimam provinciam, Provinciam Oeporum-Sancti Viti creare pluries propositum est quae novem communia Communitatis Theodiscophonae comprehenderet. Pleraque munera provincialibus organis gesta tunc Communitatis Theodiscophonae organis peragerentur.

Belgica Franciae (620 km), Germaniae (167 km), Luxemburgum (148 km) et Nederlandiae (450 km) finitima est. Tota area, inclusa superficialis aquae area, 33 990 chiliometra quadrata est; terrestris area solum 30 528 chiliometra quadrata. Belgicae tres principales geographicae regiones sunt: litoralis planities Boreali Occidente et centrale oropedium, ambo ad Sinum Anglo-Belgicum pertinentia; Ardennense oropedium Australi Oriente Orogenici Hercynici cinguli pars est. Sinus Parisinus parvam quartam aream Belgico in Meridionallimo extremo, Lotharingiam Belgicam attingit.

Planities litoralis praecipue in molibus arenosis et polris consistit. Longius intus suavis et lente ascendens prospectus numerosis rivis irrigatus, cum fertilibus vallibus et Boreorientali arenosa planitie Campiniae (Batave et Theodisce: Kempen, Francogallice: Campine), iacet. Colles et oropedia Ardennensia cum densis silvis abruptiora et saxosiora cum specibus et parvis angustiis sunt, et Belgicae vitae silvestris pleramque sed parvam agriculturae capacitatem offerunt. Ad Occidentem in Franciam patens, haec area ad Orientem conexa est cum Eifla in Germania per Faniarum oropedium (Batave: Hoge Venen, Francogallice: Hautes Fagnes, Theodisce: Hohes Venn), ubi Signum Botrangense altissimum locum nationis cum 694 metra (2277 pedes) format.

Clima maritimum temperatum est, cum significativa praecipitatione in omnibus anni temporibus (secundum classificationem climatum Köppenianam: Cfb). Temperatura media minima Ianuario cum 3 ºC (37 ºF) et maxima Iulio cum 18 °C (64 °F) est. Praecipitatio media per mensem inter 51 millimetra (2,1 uncias) Februario aut Aprili et 78 millimetra (3,1 uncias) Iulio variat. Annorum inter 2000 et 2006 mediae quotidie temperaturas minimas 7 °C (45 °F) et maximas 14 °C (57 °F), et menstruam pluviam 74 millimetrorum (2,9 unciarum) monstrant; sunt fere unus gradus Celsianus et 10 millimetra super ultimi saeculi normales valores respective.

Phytogeographice, Belgica inter Atlanticam Europaeam et Centro-Europaeam Regionis Circumborealis provincias in Regno Boreali partitur. Secundum Ordinem Mundi Naturae Tuendae seu WWF^[10], Belgicum territorium ad oecoregionem silvarum mixtarum Atlanticarum pertinet.

Ob suam magnam spissitudinem incolarum, suum locum in Europa Occidentali et suum inadaequatum politicum conatum, Belgica gravibus oecologicis problematibus obviam it. Anni 2003 relatio Belgica flumina minimam aquae qualitatem inter 122 nationes investigatas habere suggerebat. In anni 2006 gubernatorius Indice Functionis Ambitalis, Belgica 75,9% totius ambitalis functionis notata et inter Unionis Europaeae nationes pessime locata est, quamquam solum loco 39 inter 133 nationes erat.

Belgica oeconomia et sua transvectionalis infrastructura cum relicta Europa inseruntur. Cuius locus in valde industrializatae regionis corde eam anni 2007 quinta decima maximam commercialem civitas in mundo fecit. Oeconomia magna productiva laborali vi, magno producto nationali grosso et multis exportationibus per capita distinguitur. Belgii praecipuae importationes alimentaria producta, machinationes, rudes adamantes, chemica, vestimenta accessoriaque et textilia sunt. Eius principales exportationes autocineta, alimentaria producta, ferrum, et chalybs, confecti adamantes, textilia, materia plastica, petrolei producta, et haud ferrea metalla sunt. Belgica oeconomia valde ad diaconias instituta est et dualem naturam ostendit: dynamicam Flandricam oeconomiam et Wallonicam oeconomiam quae pone est. Velut Unionis Europaeae conditricum sociarum una, Belgica valide oeconomiam apertam et Unionis Europaeae institutionum potestatum extensionem ut sociarum oeconomiae inseruntur sustinet. Ex anno 1922, Belgica et Luxemburgum unicus commercialis mercatus fuerunt in telonaria et monetaria unione; Unione Oeconomica Belgo-Luxemburgensi.

Belgica prima continentalis Europaea natio quae conversionem industrialem ineunte saeculo XIX fecit fuit. Leodium et Caroloregium metallicas res et chalybis fabricationem rapide evoluerunt, quae usque ad medium saeculum vicensimum Sabico-Mosica in valle, sulco industriali (Francogallice: sillon industriel), floruerunt et Belgicam ex anno 1830 ad 1910 trium mundanarum potentiarum unam fecerunt. Nihilominus, per annis 1840/1850 textilis industria Flandrica grave in crise fuit et regio famem inter annos 1846 et 1850 passa est.

Post primum bellum mundanum Gandavum et Antverpia rapidam chemicae et petrolei industriarum expansionem passa sunt. Annorum 1973 et 1979 petrolei discriminis oeconomiam in recessionem miserunt; praecipue longa in Wallonia fuit, ubi chalybeia industria minus competitiva facta et gravem deminutionem passa est. Annis 1980-1999 oeconomica sedes se in Septemtrionem tranferre perseveravit et nunc in populosa^? Adamantis Flandrici area densatur.

Per annos fere 1985/1990 Belgicae macroeconomicae politiae cumulativum gubernationis debitum circa 120 centesimae producti domestici grossi effecerant. Ex anno 2006, dispensatio oeconomica librata est et publicum debitum par 90.30 centesimae producti domestici grossi erat. Annis 2005 et 2006, realis producti domestici grossi incrementi indices 1.5 centesimae et 3.0 centesimae, respective,^? parum super Euronis zonae medietatem fuerunt. Operis vacationis indices 8.4 centesimae anno 2005 et 8.2 centesimae anno 2006 prope areae medietatem fuerunt. De anno 1832 usque ad 2002, Belgicus nummus francus Belgicus fuit. Belgica eum pro eurone anno 2002 mutavit, cum prima euronis nummorum synthese anno 1999 cusa. Dum usitati Belgici euronis nummi ut circulent designati Regis Alberti II efficiem ostendunt, hoc commemorativis nummis non evenit, ubi pictura libere eligitur.

Ineunti anno 2007 fere 92 centesimae incolarum Belgicae nationis cives et circa 6 centesimae aliarum Unionis Europaeae sociarum nationum cives erant. Principales advenae nationales Itali (171 918), Francogalli (125 061), Batavi (116 970), Marocenses (80 579), Hispani (42 765), Turci (39 419), et Theodisci (37 621) erant.

Fere omnes Belgae urbani, 97 centesimae anno 2004, sunt. Incolaria spissitudo Belgica 342 per chiliometrum quadratum (886 per mille passuum quadratorum) est, maximarum in Europa una post Nederlandiam et aliquas microcivitates ut Monoecum. Maxima dense habitata area Adamas Flandricus^? est, Antverpiae, Lovanii, Bruxellarum, et Gandavi agglomerationibus delineatus. Ardennensis regio minimam spissitudinem habet. De anno 2006, Regio Flandrica fere 6 078 600 incolas habebat cum suis cultissimis urbibus, Antverpia (457 749), Gandavo (230 951), Brugis (117 251); Wallonia 3 413 978 habebat cuius maximae cultissimae urbes Caroloregium (201 373), Leodium (185 574) et Namurcum (107 178) sunt. Bruxellae hospitio 1 018 804 in regionis capitalis 19 communibus accipiunt quorum duo circa 100 000 incolas habent.

Urbis nomen Latine aut latinizatum	Batave	Francogallice	Theodisce	Wallonice	Incolarum numerus	Incolarum spissitudo (inc./km²)
Urbes cum incolarum numero maiore quam 1 000 000 [recensere | fontem recensere]
Bruxellae (id est Regio Bruxellana Capitalis)	Brussel	Bruxelles	Brüssel	Brussele	1 031 000	6390
Urbes cum incolarum numero inter 100 000 et 1 000 000 [recensere | fontem recensere]
Antverpia	Antwerpen	Anvers	Antwerpen	Anverse	510 610	2280
Gandavum	Gent	Gand	Gent	Gand	235 000	1506
Caroloregium	Charleroi	Charleroi	Charleroi	Tchålerwè	201 000	1974
Leodium	Luik	Liège	Lüttich	Lîdje	189 000	2722
Bruxellae (urbs)	Brussel	Bruxelles	Brüssel	Brussele	146 000	4475
Brugae	Brugge	Bruges	Brügge		117 000	845
Namurcum	Namen	Namur	Namur	Nameur	107 000	613
Urbes cum incolarum numero inter 50 000 et 100 000 [recensere | fontem recensere]
Lovanium	Leuven	Louvain	Löwen	Lovén	92 000	1623
Montes	Bergen	Mons	Mons	Mont	91 000	622
Mechlinia	Mechelen	Malines	Mecheln		79 000	1210
Alostum	Aalst	Alost	Aalst	Åch	78 000	996
Luparia	La Louvière	La Louvière	La Louvière	El Lovire	77 000	1207
Cortoriacum	Kortrijk	Courtrai	Kortrijk	Courtrai	74 000	922
Hasseletum	Hasselt	Hasselt	Hasselt	Hase	71 000	700
Sanctus Nicolaus	Sint-Niklaas	Saint-Nicolas	Sint-Niklaas		70 000	836
Ostenda	Oostende	Ostende	Ostende		69 000	1832
Turnacum	Doornik	Tournai	Tournai	Tournai	68 000	317
Geneche?	Genk	Genk	Genk	Genk	64 000	730
Seranium	Seraing	Seraing	Seraing	Serè	61 000	1733
Roslara	Roeselare	Roulers	Roeselare		56 000	941
Vervia	Verviers	Verviers	Verviers	Vervî	54 000	1637
Musera	Moeskroen	Mouscron	Mouscron	Moucron	53 000	1327

Belgium tres linguas publicas habet, quae, in ordine e loquentium maiore ad minorem numerum, Batava, Francogallica et Theodisca sunt. Belgae quoque non sollemnibus minoritariis linguis numero loquuntur.

Quia census non est, statistica publica data de trium Belgicarum linguarum aut dialectorum distributione aut usu non sunt. Varia autem criteria,^? inter quae parentium, educationis, linguis aut secundae linguae stats ob peregrinum natum, sugesta^? schemata^? praebere possunt. Aestimatum Belgarum 59 centesimae Batave (crebro colloquialiter "Flandrice" relatum) et 40 centesimae Francogallice loquitur. Toti Batavophoni Belgae 6.23 milliones, in Septemtrionali Flandrica regione densati, sunt, dum Francophoni 3.32 milliones in Wallonia et aestimatos 0.87 milliones sive secundum leges bilinguis Regionis Bruxellanae Capitalis 85 centesimas continent. Communitas Theodiscophona a 73 000 hominum Regionis Wallonicae Oriente constituitur; circa 10 000 Theodiscorum et 60 000 Belgicarum nationalium Theodisce loquuntur. Fere 23 000 plus Theodiscophonorum communia publica Communitatis vicina colunt.

Tam Belgicae lingua Batava quam Belgicae lingua Francogallica paulum in lexicis et semanticis differentiis a varietatibus in Nederlandia et Francia respective locutis distant. Multi Flamingi adhuc Batavis dialectis in suis localibus ambitibus loquuntur. Wallonica, olim praecipua Walloniae lingua regionalis, nunc solum interdum intellecta et locuta est, praecipue a senioribus hominibus. Wallonicae dialecti, iuxta cum Picardicae eis, in publica vita non usae sunt.

Educatio e sex annis in duodeviginti annos aetatis Belgis obligatoria est, sed multi suis studiis usque ad 23 annos aetatis perseverant. Inter Consociationis pro Oeconomica Cooperatione et Evolutione nationes anno 2002, Belgica tertiam maximam inter 18 et 21 annos natorum puerorum in postsecundaria educatione adscriptorum proportionem cum 42 centesimas habebat. Quamquam aestimatum 98 centesimae adultorum alphabetizatum est, cura analphabetismi functionalis ascendit. Programma Aestimatimationis Studentium Internationalium, a Consociatione pro Oeconomica Cooperatione et Evolutione coordinatum, in praesenti Belgicam in loco decimo nono inter mundi nationibus, significative quam Consociationis pro Oeconomica Cooperatione et Evolutione media maiore loco, conlocant.

Duplicem saeculi undevicensimi politicorum topiorum structuram, a Liberali et Catholico factionibus distinctam, reddens, educativum systema in saeculare et religiosum segmentum disiungitur. Saecularis scholarizationis ramus a Communitatibus, provinciis aut communibus regitur, dum praecipue Catholici rami educatio a religiosis auctoritatibus instruitur, quamquam cum Communitatum subsidiis et praesidio.

Ex reipublicae libertate, Catholicismus Romanus, fortibus cogitationis liberae motibus compensatus, ponderis munus in Belgica politia habuerat. Nihilominus Belgica valde saecularis regnum est quia laica constitutio religionis libertatem praebet et generaliter gubernatio hoc ius in praxe veretur. Per Alberti I et Baldovini I regna, monarcha profundarum radicum Catholici famam habuerat.

Symbolice materialiterque, Ecclesia Catholica Romana favorabilem locum manet et religio agnita est. Status religionis agnitae solutio pretii manus ministrorum cultus a civitate consequitur. Praeter Ecclesiam Catholicam Romanam (anno 1801) sunt agnitae religiones Iudaica (anno 1808), Anglicana (anno 1835), Protestantica (anno 1876), Islamica (anno 1974) ac Orthodoxa (anno 1985). Dum aliae minoritariae religiones, ut Hinduismus, adhuc talem statum non habent, sed Buddhismus sua prima gressa in legalem agnitionem anno 2007 fecit et iam subsidia ab aerario publico accepit. Communitas (atheorum agnosticorumque) cosmotheoretica laica dicta statum legalem analogicum habet.^[11] Secundum Recensionem et Studium de Religione anni 2001, circa 47 centesimae Belgarum ad Ecclesiam Catholicam pertinentes se agnoscunt, dum Religio Islamica secunda extensissima religio cum 3,5 centesimis est. Anni 2006, perscrutatio in Flandria, religiosior regio quam Wallonia putata, 55 centesimae religiosum se habere et 36 centesimae Deum mundum creavisse credere ostendit.

Secundum recentissimam Eurobarometri demoscopiam anni 2005, 43 centesimae Belgarum civium "se Deum esse credere" respondit, dum 29 centesimae "se quemdam spiritum aut vitalem vim credere" et 27 centesimae "se nullum spiritum, nullum deum aut nullam vitalem vim credere" dixerunt.

Inter 3 et 4 centesimas Belgarum Musulmanum esse aestimatur (98% Sunniticum) (inter 350 000 et 400 000 hominum). Plerique Musulmani Belgae praecipuas urbes, inter quas Antverpiam, Bruxellas, et Caroloregium, colunt. Maximus immigrantium circulus in Belgica Marocenses sunt, cum 264 974 hominum. Turci tertius maximus circulus et secundus maximus Musulmanus ethnicus circulus sunt, cum 159 336 hominum. Exiguus Hinduistarum et Sichorum circulus quoque est.

Scientiae technologiaeque evolutioni contributiones per totam civitatis historiam apparuerunt. Europae Occidentalis saeculi sexti decimi Novum Aevum florens cartographum Gerardum Mercatorem, anatomistam Andream Vesalium, herbalistam Rembertum Dodonaeum, et Simonem Stevin inter maximi ponderis scientistis comprehendebat.

Rapide evoluta et densa Belgicarum ferriviariarum formula ut praecipuae societates velut La Brugeoise et Nivelles SA. (nunc Bombardier Transportation societatis BN divisio) speciales technologias evolverent effecit, et oeconomice ponderis profundissima carbonis fodinalis expilatio in cursu Primarum Rerum Novarum Industrialium valde supposita specializata studia fodinalibus ingeniariis poposcit.

Saeculum undevicensimo exeuns et saeculum vicensimum ponderis progressus in applicata puraque scientia viderunt. Chemicus Ernestus Solvay et ingeniarius Zenobius Gramme (Scholae Industrialis Leodicensis) processui Solvayano et dynamo Grammeano, respective sua nomina annis 1860/1870 dederunt. Bakelitum inter annos 1907 et 1909 a Leone Baekeland evolutum est. Georgius Lemaître (Universitatis Catholicae Lovaniensis) Fragoris Maximi theoria de universi origine anno 1919 proposuisse creditur. Physiologiae Medicinaeque Praemia Nobeliana tria concessa est Belgiis; Iulio Bordet (Universitatis Liberae Bruxellensis) anno 1919, Cornelio Heymans (Universitatis Gandavensis) anno 1938 et Alberto Claude (Universitatis Liberae Bruxellensis) Christianoque de Duve (Universitatis Catholicae Lovaniensis) anno 1974. Elias Prigogine Chemicae Praemium Nobelianum anno 1977 consecutus est.

Culturae vita in praesenti in quaque linguistica communitate densatur et saeptorum varietas communem culturae sphaeram minus notatam fecit. Ex annis fere 1970/1979 bilinguae universitates, Regia Academia Militari excepta, communia communicationis media et ulla ponderis culturae aut scientiae societas non sunt in quibus ambae communitates repraesentantur. Vis quae Belgas iunctos manent, Catholicismus Romanus et oeconomica politicaque oppositio versus Batavos, non valde fortes sunt. Etiamsi politica et linguistica divisiones per saecula valide mutaverunt, regio hodie Belgicae correspondens praecipuorum artificiosorum motuum florescentiam qui tremendum^? pondus in Europaeis arte culturaque habuerunt vidit.

Contributiones picturae et architecturae summe ponderis fuere. Ars Mosana, Flandrica primitiva, Renascentia Flandrica et pictura Baroca, et Romanicae, Gothicae, Renascentisticae et Barocae architecturarum praecipua exempla artis historiae milliaria sunt. Dum saeculi quinti decimi ars in Pagis Inferioribus religiosis Iohannis de Eyck et Rogerii van der Weyden picturis regitur, saeculum sextum decimum latiore stylorum congressione, velut Petri Bruegel topiorum picturis et Lamberti Lombard antiquitatis repraesentatione, designatur. Quamquam Barocus Petri Pauli Rubens et Antonii de Dyck stylus ineunte saeculo septimo decimo in Meridionalibus Pagis Inferioribus floruit, paulatim postea exstinctus est. Per saecula undevicensimum et vicensimum multi originales Romantici, Espressionistici, Superrealistici Belgae pictores emerserunt, inter quos Iacobus Ensor, Constans Permeke, Renatus Magritte. Primaciosus motus CoBrA annis 1950/1959 apparuit, dum sculptor Panamarenko notabilis homo in contemporanea arte manet. Multidisciplinaris artifex Ioannes Fabre et pictor Lucas Tuymans alii internationaliter clari in contemporanea artifiosa scaena sunt. Belgica contributio architecturae saeculis undevicensimo et vicensimo quoque pergit, inclusis Victoris Horta et Henrici van de Velde operibus, qui praecipui Floralis styli initiatores fuerunt.

Scholae Franco-Flandricae musica vocalis in Meridionali Pagorum Inferiorum parte se evoluit et ponderis contributio ad Renascentiae culturam fuit. Saecula undevicensimum et vicensumum testes fuerunt pro principalium violinistarum apparitione, inter quos Eugenius Ysaÿe et Arcturus Grumiaux, dum Adolphus Sax saxophonum anno 1846 excogitavit. Compositor Caesar Franck anno 1822 Leodii natus est. Contemporanea musica in Belgica quoque notabilis est. Iazii musicus Toots Thielemans et cantor Iacobus Brel globalem famam consecuti sunt. In rockica et populare musicis Telex, Front 242, K's Choice, Hooverphonic, Zap Mama, Soulwax, et dEUS valde nota sunt.

Belgica varios bene claros auctores produxit, inter quos poëta Aemilius Verhaeren et fabulatores Hendricus Conscience, Georgius Simenon, Susanna Lilar et Amelia Nothomb. Poëta et dramaturgus Mauritius Maeterlinck Praemium Nobelianum Litterarum anno 1911 abstulit. De Titini et Miluli facinoribus ab Hergé Franco-Belgicus notissimus liber nubeculatus est, sed multi alii ponderis auctores, inter quos Peyo (auctor librorum de Strumphis), Andreas Franquin, Edgardus Petrus Jacobs, Gulielmus Vandersteen librorum nubeculatorum industriam ad paritatem cum Statunitensi et Iaponio attulerunt.

Belgica cinematographia principalium Flandricarum fabularum numerum ad vitam in albo attulerunt. Alii Belgici moderatores inter quos Andreas Delvaux, Tinus Coninx, Lucas et Iohannes Petrus Dardenne; valde clari actores Ioannem Decleir et Mariam Gillain comprehendunt; inter prosperas pelliculas Advenit prope domum vostram et Res Alzheimer sunt. Annis 1980/1989 Regalis Academia Bellarum Artium Antverpiae ponderis mores creatores, Antverpienses Sex nominatos, produxit.

Laographia ponderis munus in Belgica culturae vita habet; regno proprie sunt multae processiones, vectationes, pompae, ommeganga ducassarumque, encaenia, et alii loci sollemniores, fere semper cum primum religiosis aut mythologicis anterioribus. Carnelevarium Binchiense cum suis claris Aegidiis (Francice Gilles), et Athae, Bruxellarum, Teneramondae, Macliniae, et Montium "Processionales Gigantes et Dracones" ut Summa Opera Patrimonii Oralis et Intangibilis Humanitatis Societate Educativa, Scientifica, et Culturali Consocietatis Nationum agnoscuntur. Alia exempla sunt; Carnelevarium Alosti; sunt adhuc valde religiosae processiones Sancti Sanguinis in Brugis, Virgae Iesse Hasseleti, et Hansvica Mascliniae; sollemnia diei 15 Augusti Leodii; et Valonica sollemnia Namurci. Orta anno 1832 et denuo vivificata annis fere ab 1960 ad 1969, Sollemnia Gandavensia traditio recens facta sunt. Praecipuus non publicus dies festus Dies Sancti Nicolai, dies festus pueris, et Leodii, studentibus, est.

Anni 1920 Olympia Aestiva Antverpiae, in Belgica, celebrata sunt.

Pediludium et birotatio populo sunt artes athleticae gratissimi in Belgica. Cum sex victoriis in Circuitu Franciae et multis aliis birotationalibus principatibus, Belga Eduardus Merckx loco primo ut optimus birotarius omnium temporum est. Cuius horae velocitatis principatus (positus anno 1972) duodecim annos manet. Ioannes Maria Ptaff, antiquus Belga ianitor, in pediludica historia optimorum unus consideratur. Belgica in praesenti cum Nederlandia ad hospitio accipiendum Cantharum Mundanum FIFA anni 2018 licitatur. Ambae civitates antea hospitio Certamen Europaeum Pediludii anno 2000 acceperunt. Belgica Certamen Europaeum Pediludii anno 1972 quoque accepit.

Kimberlya Clijsters et Iustina Henin ambae Anni Tennilusores in Societate Tenniludii Feminei cum loco primo inter tennilusores feminas erant fuerunt. Spandanarum et Francorcamporum motrorum certaminum circuitus hospitio Formulae I Campionatus Mundani Magnum Praemium Belgicum accipit. Belga autocinetista Iacobus Ickx octo Magna Praemia et sex 24 Horarum Cenomani victorias consecutus est et bis competitor iuxta victorem in Formulae I Campionatu Mundano perfecit. Belgica quoque famam habet in transitione birotarum automatarum, inter cuius mundanos campiones Rogerius De Coster, Ioel Robert, Georgius Jobé, Ericus Geboers, Ioel Smets et Stephanus Everts sunt.

Belgica bene nota est in mundo ob suam coquinam. Multae optime locatae Belgicae cauponae in maximi ponderis gastronomicis itinerariis, ut Itinerario Michelinico inveni possunt. Belgae gafra et terrestria poma fricta, quae quoque in Belgica orta sunt et baculiformiter secantur, amant. Belgici catini "frustum et terrestria poma fricta cum acetariis" et "mituli cum terrestribus pomis frictis" sunt. Inter caseos reperitur Fromage de Herve.

Belgicorum socolatarum et pralinorum notae, velut Callebaut, Côte d'Or, Neuhaus, Leonidas, Guylian, et Godiva, mundanam famam habent et passim venduntur.

Belgica circa quingenti cervisiae varietates producit. Abbatiae Vestfleterenensis cervisia Trappista in orbe terrarum optima cervisia a multis aestimata est. Maxima braxatoria societas in mundo secundum volumen Anheuser-Busch InBev, in Belgica condita, est.

• Guido Cumpanio
• Paulus Nicolaus

• Christophorus Gérard
• Mauritius Maeterlinck
• Felicianus Marceau
• Amalia Nothomb
• Ericus Emmanuel Schmitt
• Francisca Wanson
• Franciscus Weyergans
• Margarita Yourcenar

• Salvator Adamo
• Iacobus Brel
• Eddy Wally

• Maurits Gysseling, Toponymisch Woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk en West-Duitsland (vóór 1226). 1960 recensio interretialis

Porta Unionis Europaeae

• Ambiorix
• Belgium Austriacum
• Belgium Hispanicum
• Litterae Belgicae
• Provinciae Foederati Belgii
• Rectio Belgica Londinii
• Reges Belgarum
• 1052 Belgica

Lege Βέλγιον ("Belgica") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam

Situs geographici et historici: Locus: 50°38′28″N 4°40′5″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske Lexikon • Treccani