Demos

Demos^[1] (Graece δη̑μος) initio fuit vici communitas minimam partem administrativam intra civitatem Graeciae antiquae (polin vocatam) formans. In Graecia hodierna demos imam administrationis unitatem efficit.

Graecia antiqua

Commutatione Clistheniana anno 508/507 a.C.n. demi, quorum multi iam antea exstabant, primaria urbis administrandae elementa facti sunt: Omnis demos uni ex triginta "trittyibus" ( τριττύς = "tertia pars") ad hoc creatis attributus est; omnis trittys ad unam ex decem phylis Atheniensibus (φυλή = "gens", "genus") pertinuit. Nomen demi ex loco medio – ut puta Eleusin - traxerunt.

Si plus cognoscere vis, vide etiam Commutatio Clistheniana.

Etiam nomina demorum aliorum locorum (Miletus, Naxos, Lindus, Mantinea, Tegea, Patrae et alii) nota sunt.

Constantinopolis

Antiquitate posteriore et temporibus Imperii Romani Orientalis Graece inter formam singularem "Demos" et pluralem "Demoi" distinguebatur: Illa ad infimam ac mediam plebem urbis, inprimis Constantinopolis, denotandam in usu erat, hac Constantinopoli factiones ludorum circensium (factio albata, russata, veneta, prasina) appellatae sunt.^[2]

Graecia hodierna

Libello Callicratis (Graece: Πρόγραμμα Καλλικράτης) anno 2010 prolato administratio Graeca penitus renovata est: A die 1 Ianuarii anni 2011 "demi Callicratis", ut dicuntur, pluribus pristinis demis coniunctis creati sunt. Quo consilio administrationem nimis inflatam – ut multi opinantur – recidi ac impensa minui auctores sperant. Nomen trahit a Callicrate architecto Graeco quinti saeculi a.C.n.

Notae

↑ Oxford Latin Dictionary: "dēmos m."; Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia 35.69: acc. demon; Paulus Diaconus, Epitoma Festi p. 72M: nom. plur. demoe.
↑ Anastasia Kontogiannopoulou: The Notion of δῆμος and its Role in Byzantium during the Last Centuries (13th–15th c.). In: Byzantina Symmeikta. Vol. 22, 2012, p. 101–124 (PDF).

Bibliographia ad vocem "demos" in Graecia antiqua

Valerian von Schoeffer: Demos 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Vol. V,1, Stuttgardiae 1903, Col. 153–161.
Valerian von Schoeffer: Δῆμοι. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Vol. V,1, Stuttgardiae 1903, Col. 1–131.
Hans Volkmann: Demos. In: Der Kleine Pauly (KlP). Vol. 1, Stuttgardiae 1964, Col. 1482.
Hans Volkmann: Demoi. In: Der Kleine Pauly (KlP). Vol. 1, Stuttgardiae 1964, Col. 1474–1476.
John S. Traill: Demos and Trittys. Epigraphical and Topographical Studies in the Organization of Attica. Athenians, Toronti 1986, ISBN 0-9692685-0-2.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Demos Athenarum spectant.

[1] Oxford Latin Dictionary: "dēmos m."; Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia 35.69: acc. demon; Paulus Diaconus, Epitoma Festi p. 72M: nom. plur. demoe.

[2] Anastasia Kontogiannopoulou: The Notion of δῆμος and its Role in Byzantium during the Last Centuries (13th–15th c.). In: Byzantina Symmeikta. Vol. 22, 2012, p. 101–124 (PDF).

[1]