kaza

kaza

1. (heywan) mirîşk

kaza

1. zewicîn, jin anîn, mêr kirin, şû kirin

Ev peyv ji wergerên zewicîn hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

kaza mê

1. (heywan) bizin, terş

• Deng^ⓘ

kaza

1. id navçe
2. qeda, bobelat
3. tifaq, qeza, qeda (bûyera ku dibe sedemê zerar û ziyanaal û can)
4. qeza (pişt re girtina rojî û kirina nimêja ku di wextê xwe de nehatiye girtin û kirin)
5. daraz, darazîkirin
6. erka qazî
7. bajarok, şarûçke