…
hoera, hoera!!!
Vandaag
is Emma dan echt 1 jaar geworden! Lieve help wat is het jaar snel voorbij
gegaan en wat kan ze al veel. Ik heb het wel eens eerder gezegd: volgens mij
leert een mens nooit meer zó veel als in het eerste jaar.
We zijn zo blij met
haar! Ze is het zonnetje in huis, bijna altijd vrolijk, zelfs als ze een beetje
ziek is. We voelen ons bevoorrecht dat we het allemaal van zo dichtbij mee
mogen maken. Zeker nu we het een poos met digitale knuffels hebben moeten doen
zijn we ons er nog meer van bewust dat Emma, én grote broer Daan, heel diep in
ons hart verankerd zitten.
Emma’s
verjaardag is wel een beetje aangepast gevierd vanwege het coronamonster. ’s
Morgens zijn wij en Jasper en Susan op visite gegaan, aan het eind van de
ochtend kwamen Jeroens moeder, zus en zwager en na de lunch zijn Jasper, Susan
en wij weer naar huis gegaan. Vanmiddag wordt de rest van de familie van Jeroens
kant verwacht. Er waren geen begroetingen met omhelzingen en zoenen deze keer maar
toch fijn dat we elkaar weer even gezien hebben en dat we er weer bij konden
zijn.
Oma Oda had verjaardagsslingers gemaakt, gedeeltelijk van een
dekbedhoes die Laura op haar bed gehad heeft toen ze klein was. Ze had ook een
poppendekbedje en kussentje gemaakt van die hoes, ahhh, leuk hoor, en een heel
persoonlijk cadeautje zo.
Nou
en er was natuurlijk taart hè, dat snap je. Dat snapte Emma nog niet meteen,
maar ze heeft even later toch lekker een paar handjes genomen, hahaha.
Eerder
deze week had ik al een verjaardagskaart naar Emma gestuurd. Met uiltjes
natuurlijk hè, alles ‘in style’, hahaha. Nou ja niet helemaal alles, want de
verjaardagswegwijzer – dat is de geüpdatete geboortewegwijzer – was redelijk
zichzelf gebleven ;P