მეხრმლე

მეხრმლე — ძველ საქართველოში ჯალათი, რომელიც სიკვდილის განაჩენს აღასრულებდა თავის მოკვეთით. ერეკლე II-ის წინააღმდეგ შეთქმულთა საქმის გამრჩევ სასამართლოს განაჩენში ჩაუწერია: „პაატა ბატონიშვილს მეხრმლემ თავი გააგდებინოს“.

• კეკელია მ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 653.