Beiskjuefni
Beiskjuefni eða lýtingur (fræðiheiti alkaloid), alkalóíði eða plöntubasi er flokkur basískra, lífrænna köfnunarefnissambanda sem myndast í plöntum. Beiskjuefni var fyrst einangrað úr plöntum ��rið 1804 og fyrst kynnt sem sérstakt hugtak árið 1819 í grein eftir þýskan efnafræðing, Carl F.W. Meissner.
Auk kolefnis, vetnis og köfnunarefnis, geta einnig verið í beiskjuefnum súrefni, brennisteinn og sjaldnar efnin eins og klór, bróm og fosfór. Ýmis konar lífverur svo sem bakteríur, sveppir, jurtir og dýr framleiða beiskjuefni. Mörg beiskjuefni eru eitruð fyrir aðrar lífverur. Þau eru oft notuð sem deyfilyf eða vímuefni eins og kókaín, psílósín, koffín, nikótín, morfín og sem lækningalyf eins og berberín, krabbameinslyfið vinkristín, lyf sem hamla bjúgsöfnun eins og reserpín, galantamín, atrópín, vinkamín og kvinídín, asmalyfið efedrín og malaríulyfið kínín.
