Barbara dari Cilli

Barbara dari Cilli
Permaisuri Romawi Suci
Periode	1433–1437
Ratu Romawi
Periode	1411–1437
Permaisuri Hungaria
Periode	1405–1437
Permaisuri Bohemia
Periode	1419–1437
Kelahiran	1392
Kematian	11 Juli 1451
Pasangan	Sigismund, Kaisar Romawi Suci
Keturunan	Elisabeth
Wangsa	Wangsa Cilli
Ayah	Herman II dari Celje
Ibu	Anna dari Schaunberg

Barbara dari Cilli (1392 – 11 Oktober 1451) merupakan istri Kaisar Romawi Suci Sigismund dan Permaisuri Romawi Suci. Melalui pernikahannya, ia juga menjadi Ratu Hungaria dan Bohemia. Barbara terlibat aktif di dalam politik dan ekonomi pada zamannya dan mengelola dengan mandiri wilayah feodal yang besar dan pajak-pajak, serta berperan penting di dalam menciptakan Ordo Naga kerajaan yang terkenal. Barbara menjabat sebagai pemangku takhta kerajaan Hungaria ketika suaminya tidak berada ditempat.

Barbara adalah putri Herman II, Comte Celje, dan Comtesse Anna dari Schaunberg.

Pada tahun 1405 Barbara dijodohkan dengan Sigismund dari Luxemburg, Raja Hungaria, putra Karl IV, Kaisar Romawi Suci yang lebih muda, yang kemudian berhasil memerintah Jerman (1410), Bohemia (1419) dan memahkotai dirinya sendiri sebagai Kaisar Romawi Suci pada tahun 1433. Pernikahan tersebut diduga dilangsungkan pada bulan Desember tahun 1405.^[1]

Barbara menghabiskan sebagian besar waktunya di wilayah feodalnya di Hungaria, sementara suaminya mencurahkan waktu di tempat lain. Ia menjabat sebagai pemangku takhta Hungaria pada tahun 1412, 1414, 1416 dan 1418. Pada tahun 1429, ia berpartisipasi di dalam kongres Łuck. Barbara dinobatkan sebagai Ratu Hungaria pada tahun 1408, Ratu Jerman pada tahun 1414 (sebagai salah satu istri terakhir yang dinobatkan di Aachen^[2]), Permaisuri Romawi Suci pada tahun 1433 dan Ratu Bohemia pada tahun 1437, sesaat sebelum kematian suaminya. Barbara dikenang oleh banyak orang sezamannya sebagai permaisuri kaisar yang muda, vital dan cantik di Konsili Konstanz. Pada tahun 1409, Barbara melahirkan seorang putri, Elisabeth, satu-satunya keturunan dan ahli waris Sigismund yang menikah dengan Raja Albrecht II dari Jerman.

Pada hari sebelum kematian suaminya yang sakit parah pada tanggal 9 Desember 1437 di Znojmo, sebagai dalih untuk menyita wilayah feodalnya di kerajaan hongaria (di mana ia menyaingi raja sendiri di dalam jumlah wilayah feodal dan kastil-kastil), ia tak lama kemudian dituduh oeh menantunya, Albrecht II dari Wangsa Habsburg dan kanselir Kaspar Schlick yang berkomplot melawan Sigismund, ia segera diangkut ke penjara di kastil Bratislava dan kemudian dipaksa untuk melepaskan sebagian besar hartanya, termasuk juga maharnya. Konflik dengan raja baru tak terelakkan, dan Barbara segera memutuskan untuk mencari suaka di istana kerajaan Polandia, di mana ia dieksil dari tahun 1438 sampai 1441. Raja Polandia memutuskan untuk memberikan dukungan keuangan dengan memberinya Sandomierz sebagai perdikan, menurut babad Jan Długosz.^[3]

Pada tahun 1441, dua tahun setelah kematian musuh bebuyutannya, Raja Albrecht II dari Jerman, ia pindah ke Melnik, Bohemia - wilayah kekuasaan yang diberikan kepadanya oleh mendiang suaminya. Semua wilayah feodal Hungarianya telah hilang; beberapa dari wilayah tersebut dimiliki oleh putrinya, Ratu Elisabeth. Barbara kemudian berdamai dengan putrinya dan meninggalkan hak-haknya atas harta Hungaria (1441). Ia menghabiskan sisa hidupnya sebagai ibu Suri di Bohemia. Barbara tampaknya telah mundur dari kehidupan politik, meskipun istana Habsburg menganggapnya berbahaya dan mencoba untuk menuduhnya bid'ah, tidak bermoral dan berperilaku agnostik, dimana ia mendapat julukan "Messalina dari Jerman".^[4] Barbara meninggal karena wabah epidemi di Mělník dan dimakamkan di gereja kapel Santo Andreas di Katedral Santo Vitus di Praha.

Barbara tampil sebagai karakter utama di dalam sampul narasi koleksi cerita Waggish Tales of the Czechs. Ia disebut sebagai "Ratu Barbota," Barbara digambarkan sebagai karakter yang agak cabul yang terbaring di atas tempat tidur dan merasa bosan ketika ia hamil, dan menyibukkan pelayannya untuk menceritakan dongeng moralnya.^[5]

• 
  Barbara dari Cilli
• 
  Barbara di Konsili Konstanz
• 
  Ukiran kayu dari Babad Nürnberg (salinan Latin di Sao Paulo)
• 
  Master Kronik Konsili Konstanz - upacara masuknya Kaisar Sigismund dan permaisuri Barbara.

• BAUM, Wilhelm. Císař Zikmund. Kostnice, Hus a války proti Turkům. Praha: Mlada fronta, 1996. 405 s. ISBN 80-204-0543-7.
• ČECHURA, Jaroslav. České země v letech 1378-1437. Lucemburkové na českém trůně II. Praha: Libri, 2000. 438 s. ISBN 80-85983-98-2.
• ČORNEJ, Petr. Velke dějiny zemí Koruny české V. 1402-1437. Praha: Paseka, 2000. 790 s. ISBN 80-7185-296-1.
• DLUHOSZ, Jan. Sejarah Jan Dlugosz: Sejarah Eropa Timur dari A. D. 965 A. D. 1480. Chichester, IM Publikasi LLP. 1997. ISBN 1-901019-00-4
• DVORAKOVA, Daniela. Barbora Celjska. Cierna kralovna. Zivotny pribeh uhorskej, rimsko-nemeckej yang ceskej kralovnej. 1392-1451. Budmerice-Bratislava, 2013. ISBN 978-80-85501-60-5
• ENGEL, Pál – C. Toth Norbert: tempat borbála budapest yang cocok bagi itineráriuma (1405-1438), Itineraria Regum et Reginarum (1382-1438), MTA Támogatott Kutatóhelyek Irodája, Budapest, 169-187, 2005
• HOENSCH, Jörg Konrad. Lucemburkové. Pozdně středověká dynastie celoevropského významu 1308-1437. Praha: Argo, 2003. 304 s. ISBN 80-7203-518-5.
• HOENSCH, Jörg K.: Kaiser Sigismund. Herrscher der Schwelle zur Neuzeit 1368-1437, Verlag C. H. Beck, München, 1996 URL: Lásd Külső hivatkozások
• KAVKA, František. Poslední Lucemburk na českém trůně. Králem uprostřed revoluce. Praha: Mlada fronta, 1998. 290 s. ISBN 80-204-0680-8.
• Mályusz, Elemér: Zsigmond király uralma Magyarországon 1387-1437, Gondolat, Budapest, 1984.
• Pálosfalvi, Tamás: Borbála és a Cilleiek, História, 2006 URL: Lásd Külső hivatkozások
• Sandi Sitar: Sto slovenskih znanstvenikov, zdravnikov di tehnikov (Hudert slowenische Wissenschaftler, Ärzte und Techniker), Ljubljana 1987, Beitrag 8. Barbara Celjska – Cesarica z retortami – astrologinja di alkimistka (ok. 1387-1451) (Barbara von Cilli – Kaiserin mit Retorten – Astrologin und Alchimistin (um 1387-1451))
• Schönherr, Gyula: Az Anjou-ház örökösei, di: Szilágyi Sándor szerk.: Magyar nemzet története III., Budapest, Athenaeum, 1895. URL: Lásd Külső hivatkozások
• Szathmáry, László: Alkémisták magyar premier central udvarban, Természettudományi Közlöny, 60. kötet, 1928. február 1. URL: Lásd Külső hivatkozások
• Wertner, Mor: középkori délszláv uralkodók genealogiai története, Temesvár, 1891.
• Windecke, Eberhard: Eberhard Windecke emlékirata Zsigmond királyról és koráról (ford.: Skorka Renáta) = História Könyvtár – Elbeszélő források 1. (sorozatszerkesztő: Glatz Ferenc), MTA Történettudományi Intézete, História Alapítvány, 2008.

• A pedigree of her