• ՄՀԱ՝ [pʰrʃtɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փ(ը)•ռ(ը)շ•տալ 

1. քթի նյարդերի հանկարծական գրգռվելու հետևանքով ակամայից օդ արտաշնչել քթով ու բերանով` յուրահատուկ սուր ու ընդհատուն ձայնով և քթի լորձունքը դուրս թափելով

1. փռնգալ, փռնգտալ, փռնգտացնել, փռնչալ, փռնչացնել, փռշտացնել, փռնչել, փռթկալ, (հզվդ․) փշտալ, խռշտալ, պռչել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։