• ՄՀԱ՝ [vɔʁɔɾmɛˈli]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ո•ղոր•մե•լի 

1. խղճալի, խիղճ` գութ շարժող, գթալու արժանի ◆ Ողորմելի այրի` ծերունի։
2. խեղճության` թշվառության մեջ անցնող, թշվառ ◆ Ողորմելի կյանք։
3. խղճուկ` անշուք, աղքատիկ ◆ Ողորմելի խրճիթ` կահավորանք։
4. (փխբ․) թշվառական, չնչին, աննշան, անարգ ◆ Սանձել է ուզում հողմերին այս… ողորմելին: Եղիշե Չարենց

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։