• ՄՀԱ՝ [t͡sɛt͡s]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծեծ

վանկեր՝ ծեծ 

Քիչ հավանական է համեմատությունը հին հնդկերեն ĵaĵa «կռվող, պայքարող», ĵájati «կռվում է, պայքարում է» ձևերի հետ և հնդեվրոպական *g՛eg՛- արմատի վերականգնումը, ինչպես անում է Աճառյանը՝ ըստ Շեֆտելովիցի։ Թերևս կարելի է բխեցնել քարթվելական (վրացերեն) աղբյուրից՝ ceca «ծեծում, թեփահանում», եթե գոյություն չունի հակառակ շարժումը (հայերենից վրացերեն)։

1. մարմնին հասցվող ցավագին (երբեմն նայև խեղիչ) հարվածներ, գան
2. օրանը կալսելը
3. որևէ բան ծեծելը (մանրելու՝ թեփահան անելու և այլն համար)
4. (փխբ․) ժամանակի՝ պայմանների և այլն բացասական ներգործունյուն

1. գանահարություն, գան, գանակոծ, գանակոծություն, գանածեծ, (հնց․)՝ ծեծք, ձաղկ, ձաղկանք, չարագան, (գվռ․)՝ քոթակ, գմփոց, տփոց, դնքսոց, դնքստոց, դրբոց, դմփոց, տուր, շփռթի, թակ, շնաթակ, ծեծ-փետ (սաստիկ)
2. կալսում, (գյուղտնտ․) կալսույթ

1. ծեծ տալ՝ քաշել - ծեծել
2. ծեծ ուտել
   1. ծեծվել
   2. հանդուրժվել, տանել, կուլ տալ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։