վանկեր՝ էս·պե·րան·տո 

<эсперанто< իսպ. esperanto հույս ունեցող

1. էսպերանտո լեզու, XIX դարի 70-ամյակ թթ. լեհ բժիշկ Զամնհոֆի ստեղծած արհեստական լեզուն, որն ուներ հեշտ քերականություն և բառակազմություն, հիմնված էր առավել տարածված եվրոպական լեզուների վրա, օգտագործում է լատիներեն այբուբենի վրա հիմնված գրառման համակարգ
2. (լեզվբ․) միջազգային արհեստական լեզուներից ամենատարածվածը, որը ստեղծել է բժիշկ Լ. Զամենհոֆը 1887թ. (Վարշավա)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։