NGC 3
| NGC 3 | |
|---|---|
 | |
| Դիտարկումների տվյալներ էպոխա J2000.0 | |
| Տեսակ | պարուրաձև գալակտիկա |
| Համաստեղություն | Ձկներ |
| Ուղղակի ծագում | 00h 07m 16,8s |
| Շեղում | +08° 18′ 05″ |
| Կարմիր շեղում | 0,013009 ± 0,000163[1] |
| Տիպային դասակարգում | S0[1] |
| Տեսանելի մեծություն | 1,1' × 0,6' |
| Բացարձակ մեծություն | 13,4 |
| Հետազոտության պատմություն | |
| Հայտնաբերող | Ալբերտ Մարթ |
| Հայտնաբերման թվական | նոյեմբերի 29, 1864 |
| Նշանակումներ | |
| NGC 3, IRAS F00046+0801, MCG+01-01-037, PGC 565, IRAS 00047+0801, 2MASX J00071680+0818058, UGC 58, Z 408-35, Z 0004.7+0802, UZC J000716.8+081806, PSCz Q00047+0801 և LEDA 565 | |
NGC 3(այլ նշանակումներ՝ UGC 58, MCG 1-1-37, ZWG 408.35, Ark 1, IRAS00047+0801, PGC 565), ոսպնյակաձև գալակտիկա (S0) Ձկների համաստեղությունում։ Գտնվում է մոտավորապես 180 միլիոն լուսային տարի հեռավորության վրա։ Գալակտիկան հայտնաբերել է գերմանացի աստղագետ Ալբերտ Մարթը 1864 թվականի նոյեմբերի 29-ին[2]։ Նա օգտագործել է Ուիլյամ Լասելի 48 դյույմանոց (122 սմ) արտացոլող աստղադիտակը Մալթա կղզում։
Նրա տրամագիծը գնահատվում է 55000 լուսային տարի։ Միևնույն ժամանակ, գալակտիկան ունի մակերևույթի համեմատաբար բարձր պայծառություն և ներառված է (1-ին համարով) Առաքելյանի մակերևույթի բարձր պայծառությամբ գալակտիկաների կատալոգում[3], որտեղ այն նկարագրված է որպես «էլիպսաձև կարմիր օբյեկտ, հնարավոր է ոսպնյակաձև գալակտիկա»[3]։
1888 թվականին Ջոն Դրեյերը այն ներառում է Նոր ընդհանուր կատալոգում (NGC) NGC 3 անվան տակ՝ նկարագրելով այն որպես «մռայլ, շատ փոքր, կլոր, գրեթե աստղանման» միգամածություն[2][4]։
Կատարվել է գալակտիկայի սկավառակի մանրամասն ֆոտոմետրիա չորս օպտիկական սպեկտրային տիրույթում[5], պարզվել է, որ գալակտիկայի սկավառակը սիմետրիկ է բոլոր տիրույթներում, նրա թեքությունը դեպի տեսադաշտը կազմում է 60°։ Սկավառակի տրամագիծը մոտ 40 աղեղային վայրկյան է, գալակտիկայի էլիպտիկությունը (1 − b/a) կենտրոնում հասնում է 0,55-ի, 17 աղեղ վայրկյանի շառավղից դուրս՝ 0,34։ Ուռուցիկությունը շրջապատված է թույլ օղակով, որի ճառագայթային լուսաչափական պրոֆիլը ներկայացնում է Ֆրիմանի II տիպը[6]։
Այս օբյեկտը մտնում է «Նոր ընդհանուր կատալոգի» բնօրինակ հրատարակության մեջ ներառվածների թվում։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Vaucouleurs G. d. Third Reference Catalogue of Bright Galaxies, Version 9 — NYC: Springer Science+Business Media, 1991.
- ↑ 2,0 2,1 «Seligman». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
- ↑ 3,0 3,1 Arakelian M. A. The galaxies of high surface brightness(անգլ.) // Сообщения Бюраканской обсерватории. — 1975. — Т. 47. — С. 3—40. —
- ↑ Dreyer J. L. E. New general catalogue of nebulæ and clusters of stars, being the Catalogue of the late Sir John F. W. Herschel, Bart, revised, corrected, and enlarged(անգլ.) // Memoirs of the Royal Astronomical Society. —London, 1888. — Т. 49. — С. 1—237. —
- ↑ Al-baqir H. R., Ahmed A. K., Gamal D. Surface Photometry of NGC 3 Lenticular Galaxy(անգլ.) // Iraqi Journal of Science. — 2019. — В. 9. — Т. 6. — С. 2080—2086. —
- ↑ Freeman K. C. On the disks of spiral and S0 galaxies(անգլ.) // The Astrophysical Journal. — 1970. — Т. 160. — С. 811—830. — —