Ֆրանց Բեկե

Ֆրանց Բեկե
գերմ.՝ Franz Bäke
փետրվարի 28, 1898(1898-02-28) - դեկտեմբերի 12, 1978(1978-12-12) (80 տարեկան)
Ծննդավայր	Schwarzenfels, Sinntal, Մայն Կինցիգ, Դարմշտադտի վարչական շրջան, Հեսսեն, Գերմանիա
Մահվան վայր	Բոխում, Առնսբերգ, Հյուսիսային Հռենոս-Վեստֆալիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն
Գերեզման	Հագեն
Քաղաքացիություն	Գերմանիա
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	գեներալ
Հրամանատարն էր	13th Panzer Division?
Մարտեր/ պատերազմներ	Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ
Պարգևներ	[1] Tank Destruction Badge in Silver? [1] [1] և Wound Badge (1939) in Gold? [1]

Ֆրանց Բեկե գերմ.՝ Dr.Franz Bäke, փետրվարի 28, 1898(1898-02-28), Schwarzenfels, Sinntal, Մայն Կինցիգ, Դարմշտադտի վարչական շրջան, Հեսսեն, Գերմանիա - դեկտեմբերի 12, 1978(1978-12-12), Բոխում, Առնսբերգ, Հյուսիսային Հռենոս-Վեստֆալիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն), գերմանացի պահեստային սպա (որը ռազմական դպրոցի շրջանավարտ չի հանդիսանում), Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ կամավոր տանկիստ, «Մարտական խաչ» շքանշանակիր։ Եղել է պահեստային գեներալ-մայոր 1945 թվականի ապրիլի 20-ից։ Մասնագիտությամբ ատամնաբույժ էր մինչ պատերազմը, և պատերազմից հետո։

Ծնվել է 1898 թվականի փետրվարի 28-ին, Գերմանական կայսրության Շվարցենֆելս քաղաքում^[2]։

1915 թվականի մայիսին կամավոր զինվորագրվում է ծառայության։ Կռվել է արևելյան ճակատում, որպես հետևակային և պարգևատրվել «Երկաթե խաչ» երկրորդ կարգի շքանշանով։

1916 թվականի նոյեմբերին, լուրջ վնասվածք ստանալուց հետո, տեղափոխվում է հրետանային ստորաբաժանում։

1918 թվականին կրկին երկու անգամ վիրավորվում է։ Պատերազմի ավարտին կրտսեր սերժանտի կոչում է ստանում։

1919 թվականին ազատվել է զինվորական ծառայությունից, ընդունվել բժշկական ֆակուլտետ։ Առաջին կիսամյակում թողել է ուսումն ու կամավոր մեկնել ռազմաճակատ ՝ միանալով Կամավորական կորպուսի զինվորներին (գերմ.՝ Freikorps Epp)։ Այնուհետև ավարտել է բժշկական կրթությունը, ստացել բժշկի կոչում և բացել սեփական ատամանաբուժական կլինիկան։

1937 թվականի ապրիլին, 39 տարեկան հասակում, կրկին ինքնակամ մտել է զինվորական ծառայության։

Ավարտել է սպայի վերապատրաստման դասընթացներ, իսկ 1937 թվականի դեկտեմբերին ստացել պահեստային լեյտենանտի կոչում (այսինքն `առանց զինվորական ուսումնարան ավարտելու)։

1938 թվականի հունվարից նշանակվել է տանկային գումարտակի դասակի հրամանատար։

Մասնակցել է լեհական արշավներին, երկրորդ անգամ պարգևատրվել Երկաթե խաչ երկրորդ կարգի շքանշանով։

1939 թվականի նոյեմբերից եղել է հետևակային ստորաբաժանման հրամանատար, պահեստային ավագ լեյտենանտ։

Կրկնակի վիրավորվում է ֆրանսիական արշավի ժամանակ՝ մնալով շարքերում և ստանում «Ոսկե կրծքանշան» (վիրավորվելու համար), «Երկաթե խաչ» առաջին կարգի մրցանակ։

1941 թվականի մայիսին կապիտանի կոչում է ստանում։

1941 թվականի հունիսի 22-ից կապիտան Բեկեն մասնակցում է «Բարբարոսա» օպերացիային։ Օգոստոսի 1-ից ստանում է ռեզերվային մայորի կոչում։

Պատասխանատվություն է կրում 6-րդ զրահատանկային դիվիզիայի տանկերի վերանորոգման համար , ստանում է «ատամնաբույժ» մականունը, ոչ միայն ծառայողներին ատամնաբուժական օգնություն ցույց տալու համար, այև ավերված տանկերի արդյունավետ վերանորոգման աշխատանքների համար։ Տանկերի վերանորոգման գերմանական համակարգը պատերազմի սկզբում շատ արդյ��ւնավետ էր։ Գրավված և վնասված չեխական տանկերը Pz.35(t) շատ կարճ ժամանակահատվածում ՝ 24 ժամում վերանորոգվում և գործի էին դրվում։

Նա իր 6-րդ զրահատանկայն դիվիզիայով 1941 թվականի հոկտեմբերին շարժվում է Լենինգրադ, հետո Մոսկվա։

1942 թվականի հունվարից երկրորդ գումարտակի տասնմեկերորդ տանկային գնդի հրամանատար է եղել։

1942 թվականի նոյեմբերին 6-րդ զրահատանկային դիվիզիան նոր տանկերով շարժվում է Ստալինգրադի ուղղությամբ։ 1943 թվականի մարտին դիվիզիան նահանջում է Խարկովի մարզը։ 1943 թվականի հունվարին Բեկեն պարգևատրվում է Մարտական խաչ կրծքանշանով։

1943 թվական հուլիսից 6-րդ զրահատանկային դիվիզիան մասնակցում է Կուրսկի մարտին։ Այստեղ, գիշերվա ճակատամարտի ժամանակ, մայոր Բեկեն անձամբ երեք տանկ է վնասազերծում, որի համար ստանում է երեք բազկի հեծանակներ։ Հուլիսի 13-ին վիրավորվում է, 14-ին ըհդունում է 11-րդ տանկային գնդի հրամանատարությունը։

1943 թվականի օգոստոսին Կուրսկի ճակատամարտի մասնակցության համար մայոր Բեկեն պարգևատրվում է Կաղնու տերևներով մարտական խաչ շքանշանով։

1943 թվականի նոյեմբերին պահեստային փոխգնդապետի կոչում է ստանում, իսկ 1944 թվականին Ուկրանիայում ճակատամարտերի մասնակցության համար պարգևատրվում է Թրերով և կաղնու տերևներով մարտական խաչ (№ 49) շքանշանով, մայիսին ստանում պահեստային գնդապետի կոչում։

1944 թվականի հուլիսին նշանակվում է արևմտյան ճակատում 106-րդ զրահատանկային գնդի հրամանատար։

1945 թվականի մարտին ՝ 13-րդ զրահատանկային դիվիզիայի հրամանատար։ 1945 թվականի ապրիլի 20-ին ստանում է է ռեզերվ գեներալ-մայորի կոչում։

Ֆրանց Բեկեն տասներեք անգամ հարձակման է երթարկվել, վիրավորվել՝ յոթ անգամ և ստացել Ոսկե կրծքանշան վիրավորված լինելու համար։

1945 թվականի մայիսի 8-ին Գերմանիայի պարտությունից հետո, Բեկեն իր դիվիզիայով տեղափոխվեց արևմուտք և հանձնվեց ամերիկյան գերության։

1950 թվականին Բեկեն գերությունից ազատ է արձակվում, վերադառնում Գերմանիա և կրկին ատամնաբույժ աշխատում։

Մահացել է 1978 թվականի դեկտեմբերի 12-ին, ավտովթարից Հագենում^[3], 80 տարեկան հասակում։

Նրա հուղարկավորության համար գերմանական կառավարությունը հատուկ պատվո պահակախումբ է տրամադրել։

• Berger, Florian. Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges. Selbstverlag Florian Berger, 1999. ISBN 3-9501307-0-5.

• «Dr. Franz Bäke» (գերմաներեն). Panzer-Archiv.de. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.

• Franz Bäke beim Panzer ArchivԱրխիվացված 2012-11-14 Wayback Machine

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրանց Բեկե» հոդվածին։

Չափորոշչային վերահսկողություն GND: 1286750520 · VIAF: 149693037 · WorldCat VIAF: 149693037