Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիլհելմ Գեորգիևիչ Կնորին (ռուս.՝ Вильгельм Георгиевич Кнорин, լատիշ․՝ Vilhelms "Vilis" Knoriņš, օգոստոսի 29, 1890(1890-08-29)[1], Լիգատնե, Wenden County, Լիֆլանդիայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - հուլիսի 29, 1938(1938-07-29)[2][1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ և Կոմունարկայի կրակահրապարակ), լատվիացի բոլշևիկ հեղափոխական և խորհրդային քաղաքական գործիչ, հրապարակախոս, պատմական գիտությունների դոկտոր (1935), ԽՄԿԿ անդամ (1910)։ Սպանվել է խորհրդային բռնաճնշումների ժամանակահատվածում։
1905 թվականից մասնակցել է հեղափոխական շարժմանը, թղթակցել թերթերին, Փետրվարյան հեղափոխությունից (1917) հետո մասնակցել բանվորների և զինվորների դեպուտատների Մինսկի սովետի կազմակերպմանը և Արևմտյան ճակատում բոլշևիկյան կազմակերպությունների ստեղծմանը։ 1917 թվականին եղել է Մինսկի սովետի քարտուղար, «Զվեզդա» («3вездa»), «Մոլոտ» («Mojiot») բոլշևիկյան թերթերի խմբկոլների անդամ, 1918-1922 թվականներին ղեկավար կուսակցական և սովետական աշխատանքներ է կատարել Սմոլենսկում, Մինսկում, Վիլնյուսում։ 1922-1925 թվականներին աշխատել է ՀամԿ(բ)կ ԿԿ բաժնի վարիչ, 1927-1928 թվականներին՝ Բելառուսիայի Կ(բ)կ ԿԿ քարտուղար։ Եղել է Կոմինտերնի V-VII կոնգրեսների պատգամավոր, ընտրվել Կոմինտերնի ԳԿ անդամության թեկնածու։ 1928-1935 թվականներին աշխատել է Կոմինտերնի ԳԿ-ում։ 1932 թվականից՝ Կարմիր պրոֆեսուրայի պատմակուսակցական ինստիտուտի տնօրեն։ Եղել է «Պրավդա» թերթի, «Բոլշևիկ» ամսագրի խմբկոլների անդամ։ 1935 թվականից ՀամԿ(բ)կ ԿԿ ագիտ-պրոպագանդայի բաժնի վարիչի տեղակալ։ Կուսակցության VIII-XVII համագումարների պատգամավոր է, XV-XVII համագումարներում ընտրվել է ՀամԿ (բ)կ ԿԿ անդամ։ Կուսպատմության և գրական-քննադատական մի շարք աշխատությունների և հոդվածների հեղինակ է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 496)։
|