Պահարե

Պահարե
Ծնվել է	փետրվարի 15, 1895 կամ 1895
Ծննդավայր	Նոր Բայազետ (Հայաստան)
Վախճանվել է	նոյեմբերի 1, 1968 կամ 1968
Վախճանի վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	դերասան և բանաստեղծ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Կրթություն	Ներսիսյան դպրոց
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն

Պահարե (Հայկ Սեդրակի Պետրոսյան փետրվարի 15, 1895(1895-02-15) կամ 1895^[1], Նոր Բայազետ, Նոր Բայազետի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 1, 1968(1968-11-01) կամ 1968^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ, կրել է Համուպ ծածկանունը, ապա ստորագրել է Պահարե գրական անունով), հայ դերասան, գրող, բանաստեղծ։ Վրաստանի Խորհրդային Հանրապետության վաստակավոր արտիստ 1943, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից^[2]։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1895 թ. Նոր Բայազետում, վաղ հասակից ծնողների հետ տեղափոխվել Թիֆլիս, սովորել է Ներսիսյան դպրոցում, նկարչական ակադեմիայում, խաղացել Հայոց դրամատիկական թատրոնում։ Որոշ ժամանակ աշխատել է Բաքվի հայկական թատրոնում որպես դերասան և դրամատիկական ստուդիայի ղեկավար։ Այնուհետև երկար տարիներ աշխատել է Թբիլիսիի Ստեփան Շահումյանի անվան դրամատիկական թատրոնում։ Նա կատակերգակ դերասան էր, որի ուսուցիչները եղել են անվանի կատակերգակներ Դավիթ Թուրյանը, Արամ Վրույրը, Արշակ Մամիկոնյանը և ուրիշներ։

50-ամյա աշխատանքային գործունեության ընթացքում նա խաղացել է շուրջ 300 դեր, որոնց շարքին Նազար («Քաջ Նազար»), Մարտիրոս («Նամուս»)։ Նա միաժամանակ զբաղվել է գրականությամբ, առանձին գրքերով լույս են տեսել նրա «Գյուղերի կանչը», «Գեղարքունիք», «Հայրենիք» բանաստեղծությունների ժողովածուները, գրել է «Կոմերիտ Վաղոն» պոեմը, դրամատիկական գործեր, «Չաղ-չաղ թագավորը» պիեսը, որը բեմադրվել է Թիֆլիսի պատանի հանդիսատեսի թատրոնում և Ստեփան Շահումյանի անվան հայկական դրամատիկական թատրոնում։ Պահարեն պահանջկոտ, աշխատասեր դերասան էր, որի շնորհիվ դասվում է հայ թատրոնի տաղանդավոր կոմիկ դերասանների շարքը։ 1943 թ. Խորհրդային Վրաստանի գերագույն Սովետի նախագահությունը նրան շնորհել է վաստակավոր արտիստի կոչում։ Նա խաղացել է Լևոն Քալանթարի, Հովհաննես Աբելյանի, Օլգա Մայսուրյանի, Ժասմենի, Վահրամ Փափազյանի, Հասմիկի, Սիրանույշի և շատ նշանավոր դերասանների հետ։ 1966-1968 թթ. ապրել է Երևանում, որտեղ մահացել է։ Թաղվել է Կամոյում^[3]։

Հրատարակված գրքեր

Գյուղերի կանչը, 1925։
Կոմերիտ Վաղոն (կենցաղային պոեմ), 1926։
Գեղարքունիք։ Բանաստ. ժող. 1912-1928, 1928։
Հայրենիք (առաջաբան՝ Ս. Ավչյան), 1958։
Թատերական հուշեր (խմբ., Ս. Պայազատ), 1960։
Ստեփան Քափանակյան, Հայկական թատերական ընկերություն, 1962։

Գրականություն

Թատերական հուշեր - Պահարե - Հայկ Սեդրակի Պետրոսյան, Երևան, Հայպետհրատ, 1960^[4]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Faceted Application of Subject Terminology
↑ «Պահարե». www.kyavartv.am. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.
↑ «Zarkfoundation - Պահարե». zarkfoundation.com.
↑ «Թատերական հուշեր - Պահարե - Հայկ Սեդրակի Պետրոսյան». calameo.com. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.

[_43b0deca7ff4852d-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Faceted Application of Subject Terminology

[2] «Պահարե». www.kyavartv.am. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.

[3] «Zarkfoundation - Պահարե». zarkfoundation.com.

[4] «Թատերական հուշեր - Պահարե - Հայկ Սեդրակի Պետրոսյան». calameo.com. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 15-ին.

[1]