Նիկոլայ Բոգանդով

Նիկոլայ Բոգանդով
Ծնվել է	մարտի 5, 1906(1906-03-05)[1]
Ծննդավայր	Kadom, Temnikovsky Uyezd, Տամբովի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	նոյեմբերի 21, 1989(1989-11-21)[1] (83 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	գրող և մանկագիր
Պարգևներ և մրցանակներ	և

Նիկոլայ Բոգդանով (ռուս.՝ Богданов, Николай Владимирович մարտի 5, 1906(1906-03-05)^[1], Kadom, Temnikovsky Uyezd, Տամբովի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 21, 1989(1989-11-21)^[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), Խորհրդային մանկագիր, թատերագիր, ռազմական լրագրող։

Նիկոլայ Վլադիմիրովիչ Բոգդանովը ծնվել է Տամբով նահանգի Տեմնիկովսկի շրջանի Կադոմի քաղաքում։ Նրա մայրը՝ Մարիա Ալեքսեևնան, (մինչ ամուսնությունը Վասիլևնա ազգանուննն էր կրում, իսկ վերջինիս եղբայրը՝ օդաչու Ալեքսանդր Վասիլևը 1911 թվականին իրականացրել է աշխարհում առաջին թռիչքը Սանկտ Պետերբուրգից Մոսկվա)^[2], ուսուցչուհի էր, իսկ հայրը՝ զեմստվային բժիշկ։ Սովորել է Էլատոմսկու գիմնազիայում, իսկ երբ ընտանիքը տեղափոխվել է Սասովո, ուսումը շարունակել է Սասովի միջնակարգ դպրոցում։ 1920 թվականին անդամագրվել է Համամիութենական լենինյան կոմունիստական երիտասարդական միությանը, Սասովսկի շրջանում հիմն��լ է կոմունիստական համայնք։ 1923 թվականին Ռյազանի կոմունիստական կուսակցության ուղեգրով գործուղվել է Մոսկվա՝ ուսանելու Վալերի Բրյուսովի անվան Մոսկվայի բարձրագույն գրական-գեղարվեստական ինստիտուտ։ Նրա հետ սովորել են ապագա գրողներն ու բանաստեղծներ՝ Միխայիլ Սվետլովը , Յակով Շվեդովը, Միխայիլ Գոլոդնին։

Ուսման ընթացքում նա դարձել է պիոներ առաջնորդ, աշխատել է «Պիոներ» ամսագրում, օգնել է Նադեժդա Կրուպսկայային նամակագրություն վարել ընթերցողների հետ, ինչպես նաև գրել է իր «Նամակներ պիոներներին» գրքի նախաբանը։ Արկադի Գայդարի հետ բարեկամությունը դրդեց նրան գրել իր առաջին գիրքը պիոներական կյանքի մասին։ Եվ նա գրել է «Առաջիններից մեկը» գիրքը։ Հետո գրել է այլ գրքեր՝ «Ազատ տղաների կուսակցություն», «Հրաշքներ», «Երբ ես առաջնորդ էի» և այլն։

Խորհրդա-ֆիննական պատերազմի ընթացքում, նա դարձել է «Լենինական ճանապարհ» թերթի թղթակից, լուսաբանում էր Կարմիր բանակի գործողությունները։ Հայրենական մեծ պատերազմի սկզբում աշխատել է նաև որպես ռազմական թղթակից։ Իր էսսեների հիման վրա նա գրել է երկու գիրք պատերազմի մասին երեխաների համար և երկու արձակ գիրք։ Պատերազմի տարիներին պարգևատրվել է «Մոսկվայի պաշտպանության համար», «Լենինգրադի պաշտպանության համար», «Ստալինգրադի պաշտպանության համար» և այլ շքանշաններով։

1956 թվականին նա տուն է գնել Տարուսայում^[2]։

Նիկոլայ Բոգդանովը թաղվել է Տարուսայի հին գերեզմանատանը, որտեղ կենդանության օրոք ինքն է ընտրել իր գերեզմանի տեղը^[2]։

2012 թվականին Նիկոլայ Բոգդանովին շնորհվել է Տարուսա քաղաքի պատվավոր քաղաքացու կոչում։ Նրա անունը տրվել է նաև Տարուսայի մանկական գրադարանին^[2]։

• «Երբ ես ջոկատավար էի».
• «Կրետաբույն»
• «Ազատ տղաների կուսակցություն».
• «Կորած ճամբար»
• «Պատրաստ եղիր, միշտ պատրաստ»։
• «Զառիթափ լեռ»
• «Իվան Տիգրով (պատմվածքներ)»
• «Առաջիններից մեկը»
• «Ձեղնահարկի սատանան»
• «Հրաշքներ»

• «Պատերազմի մասին հեքիաթներ»
• «Ֆունկֆինդեր»

• «Կարմիր աստղի հեքիաթը»
• «Իլյիչի ժպիտը»

• «Յուլիա-Յարվիի գաղտնիքը»
• «Լավ ասացվածք»

• «Երեկոները Ուկոմովսկի սեղանների շուրջ»
• «Թշնամի»
• «Մոսկովյան Գավրոշի լեգենդը» (պատմության հերոսի նախատիպը՝ Պավլիկ Անդրեև )
• «Խիզախների և հմուտների մասին»

• «Աֆրոդիտե»