Jump to content

Միլլեր-Ուրեյ փորձ

Վիքիպեդիայից՝ ա��ատ հանրագիտարանից
Փորձը

Միլլեր-Ուրեյ փորձը[1] (կամ Ուրեյ-Միլլեր փորձ[2]), փորձ է, որ ձևացրել է ենթադրական պայմաններ, որոնք կայացված էին համարվել ժամանակին հին Երկրում և փորձարված քիմիական էվոլուցիայի պատահության համար։ Հատուկորեն, փորձը փորձարկել է սովետական գիտնական Ալեքսանդր Օպարինի և Ջ. Բ. Ս. Հալդանի վարկածը, որ պայմանները հին Աշխարհում հովանավորում էին քիմիական ռեակցիաներ, որոնք ամալգամել են օրգանական միացություններ անօրգանական նախակարապետներից։ Համարված որպես օրինակելի փորձը կեանքի ծագման վրա, վարվվել է 1952 թվականին[3] և հրատարակված 1953 թվականին Ստանլի Միլլերի և Հարոլդ Ուրեյի կողմից Չիկագոյի համալսարանում[4][5][6]։

2008 թվականին[7], մի վերտարրալուծում Միլլերի արխիվային լուծույթների օրիկինալ փորձերից ցուցադրել է, որ 22 ամինո-բուտիրաթթու, և ոչ 5, ստեղծվել էր օգտագործված գործիքներից մեկի մեջ[8]։

Փորձ և մեկնաբանում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փորձը օգտագործել է ջուր (H2O), ճահճագազ (CH4), ամոնիակ (NH3) և ջրածին (H2)։ Քիմիական նյութերը փակված էին ամուլ ապակի փողերում և տափաշշերում միացված հանգույցով՝ մի տափաշշի կեսը լեցուն ջրով, իսկ մյուսը պարունակելով մի զույգ էլեկտրոդ։ Ջուրը տաքացվել է որպեսզի սկսի շոգիանալ, կայծեր վառվել են էլեկտրոդների միջև, որպեսզի ձևացվի կայծակ մթնոլորտին և ջրի շոգիի միջև։ Այնուհետև, մթնոլորտը պաղեցվել է նորից, որպեսզի ջուրը կարողանա թանձրանալ և դուրս ծորա ետ առաջին տափաշշի մեջ շարունակականորեն։

Մի շաբաթից վերջը շարունակական գործողության, Միլլերը և Ուրեյը նկատել են որ մինչև 10–15%-ը ածխածնին սիսդեմում հիմա օրգանական միացությունների կերպ արել էր։ Երկու տոկոսը ածխածնին ամինո-բուտիրաթթու ստեղծել էր, որոնք օգտագործվում են ստեղծելու համար պրոտեիններ, որոնք կենդանի բջիջներում, գլիքինը (glycine) ամենաառատը լինելով։ Շագարները, լիպիդները և այլ նյութեր կարևոր շինության միջուկային բուտիրաթթուներ են։

  1. Hill HG, Nuth JA (2003). «The catalytic potential of cosmic dust: implications for prebiotic chemistry in the solar nebula and other protoplanetary systems». Astrobiology. 3 (2): 291–304. doi:10.1089/153110703769016389. PMID 14577878.
  2. Balm SP, Hare JP, Kroto HW (1991). «The analysis of comet mass spectrometric data». Space Science Reviews. 56: 185–9. doi:10.1007/BF00178408.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  3. «Stanley Miller's 70th Birthday» (PDF). Origins of Life and Evolution of the Biosphere. Netherlands: Kluwer Academic Publishers. 30: 107–12. 2000. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2009 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  4. Miller, Stanley L. (1953 թ․ մայիս). «Production of Amino Acids Under Possible Primitive Earth Conditions» (PDF). Science. 117: 528. doi:10.1126/science.117.3046.528. PMID 13056598. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2008 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  5. Miller, Stanley L.; Harold C. Urey (1959 թ․ հուլիս). «Organic Compound Synthesis on the Primitive Earth». Science. 130: 245. doi:10.1126/science.130.3370.245. PMID 13668555. Miller states that he made "A more complete analysis of the products" in the 1953 experiment, listing additional results.
  6. A. Lazcano, J. L. Bada (2004 թ․ հունիս). «The 1953 Stanley L. Miller Experiment: Fifty Years of Prebiotic Organic Chemistry». Origins of Life and Evolution of Biospheres. 33: 235–242. doi:10.1023/A:1024807125069. PMID 14515862.
  7. Johnson AP, Cleaves HJ, Dworkin JP, Glavin DP, Lazcano A, Bada JL (2008 թ․ հոկտեմբեր). «The Miller volcanic spark discharge experiment». Science. 322 (5900): 404. doi:10.1126/science.1161527. PMID 18927386.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  8. Catherine Brahic. «Volcanic lightning may have sparked life on Earth — earth — 16 October 2008 — New Scientist Environment». NewScientist. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 17–ին-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]