Մեծ մողոլներ, Հնդկաստանի տիրակալների դինաստիա 1526–1858 թվականներին։ Օգտվելով Հյուսիսային Հնդկաստանի քաղաքական անկայուն վիճակից՝ Քաբուլի կառավարիչ Բաբուրը ներխուժեց Հյուսիսային Հնդկաստան և հիմնեց Մեծ մողոլների կայսրությունը։ «Մողոլներ» անվանումն առաջացել է Հյուսիսային Հնդկաստանի և Միջին Ասիայի մուսուլմանն��րին հնդիկների տված «մուղալ» անունից։ «Մեծ մողոլներ» անվանել են 17–րդ դարի եվրոպացի ճանապարհորդները։ 17-րդ դարում Մեծ մողոլների պետությունն իր մեջ ընդգրկել է ամբողջ Հնդկաստանը (բացի ծայր հարավից), այժմյան Աֆղանստանի տարածքի արևելյան մասը, Փենջաբը։ Հզորության գագաթնակետին է հասել Շահ Ջահանի օրոք։ Աուրենգզեբի մահից (1707) հետո սկսվել է երկպառակտչական պայքար, պետությունը տրոհվել է։ Թուլացել է Մեծ մողոլների ազդեցությունը ենթակա մարզերում։ 18-րդ դարի կեսին Մեծ մողոլները փաստորեն տիրել են միայն Դելիին և նրա շրջակայքը։ 18-րդ դարի վերջին Մեծ մողոլները դարձել են Հյուսիսային Հնդկաստանի խոշոր ֆեոդալների դրածոները։ 1803 թվականին Բրիտանական արևելահնդկական ընկերությունը զավթել է Դելին։ Մեծ մողոլները ձևականորեն համարվել են Հնդկաստանի կառավարիչներ մինչև 1858 թվականը, երբ անգլիական գաղութային իշխանությունները վերացրին դինաստիան։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 437)։
