Մաքսիմ Անտոնովիչ

Մաքսիմ Անտոնովիչ
Ծնվել է	ապրիլի 27 (մայիսի 9), 1835 Բելոպոլիե, Q12086761?, Sumsky Uyezd, Sloboda Ukraine Governorate, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	նոյեմբերի 14, 1918 (83 տարեկան) Պետրոգրադ, Խորհրդային Ռուսաստան
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Մասնագիտություն	լրագրող, փիլիսոփա, գրական քննադատ և թարգմանիչ
Ալմա մատեր	Kharkov Theological Seminary? (1855) և Սանկտ Պետերբուրգի ճեմարան (1859)
Տիրապետում է լեզուներին	ռուսերեն
	Maxim Antonovich Վիքիպահեստում

Մաքսիմ Ալեքսեեվիչ Անտոնովիչ (ռուս.՝ Макси́м Алексе́евич Антоно́вич) ապրիլի 27 (մայիսի 9), 1835, Բելոպոլիե, Q12086761?, Sumsky Uyezd, Sloboda Ukraine Governorate, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 14, 1918(1918-11-14)^[1], Պետրոգրադ, Խորհրդային Ռուսաստան, ռուս գրաքննադատ, ակնարկագիր, հուշագիր, թարգմանիչ և փիլիսոփա^[2]^[3]։

Կենսագրություն

Մաքսիմ Անտոնովիչը ծնվել է Բելոպոլիեյում հոգևորականի ընտանիքում։ Խարկովում հոգևոր կրթություն ստանալուց հետո ընդունվել է Սանկտ Պետերբուրգի Տեխնոլոգիական ակադեմիան, որը ավարտել է 1859 թվականին։

Անտոնովիչը գրական գործունեություն է սկսել ծավալել «Սովրեմեննիկ»-ում, որտեղ նրա գրած որոշ հոդվածներ նպաստել են նրա փիլիսոփայական մատերիալիզմի վրա և նրան բերել «Չեռնիշևսկու գաղափարական ժառանգորդ»-ի հռչակը։ Որպես ամսագրի գրաքննադատական բաժնի ղեկավար (պաշտոն, որը նա ստանձնել էր Նիկոլայ Դոբրոլյուբովի մահից հետո), նա երկարատև անհաշտության մեջ էր «Վրեմյա»-յի, «Էպոխա»-յի, իսկ հետագայում նաև «Ռուսկոե սլովո»-յի հետ, այն բանից հետո, երբ նա ջախջախել էր 1862 թվականին Իվան Տուրգենևի Հայրեր և զավակներ վեպը, ինչը զայրացրել էր Դմիտրի Պիսարևին։ Դա պատճառ էր դարձել խիստ հակասությունների, ինչը Ֆ��ոդոր Դոստոևսկին հետագայում անվանել է «ռուսական նիհիլիզմի տրոհումը»^[3]։

Քանի որ Նիկոլայ Նեկրասովը հրաժարվել էր Անտոնովիչի խնդրանքով թարմացնել 1869 թվականի Հայրենական գրառումները, նա առաջինին մեղադրել էր հին ընկերներին դավաճանելու համար և վերադարձել թարգմանչի աշխատանքին (Լուի Բլանի՝ «Ֆրանսական հեղափոխության պատմություն»-ը, Բալֆուր Սթյուարթի՝ «Ֆիզիկա»-ն, Արչիբալդ Գեյքիի՝ «Աշխարհագրության դասավանդումը», Մայքլ Ֆոսթերի՝ «Դասագիրք բնախոսության»-ը և այլն)։ 1898-1916 թվականները նա հրապարակել է Նիկոլայ Դոբրոլյուբովի, Նիկոլայ Չեռնիշևսկու, Նիկոլայ Նեկրասովի և Պյոտր Լավրովի հուշագրությունները։ Անտոնովիչը մահացել է 1918 թվականի նոյեմբերի 14-ին Պետրոգրադում։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Антонович Максим Алексеевич // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ «Antonovich, Maxim Alekseyevich». The Brief Literary Encyclopedia. Moscow, 1962. P. 247. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 13-ին.
↑ ^3,0 ^3,1 Tchernets, L. (1990). «Antonovich, Maxim Alekseyevich». Prosveshcheniye Publishers. Moscow. Russian Writers. Biobibliographical Dictionary. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 13-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մաքսիմ Անտոնովիչ» հոդվածին։

[_6757e9c7d4fa9ed0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Антонович Максим Алексеевич // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[charnaya-2] «Antonovich, Maxim Alekseyevich». The Brief Literary Encyclopedia. Moscow, 1962. P. 247. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 13-ին.

[az-3] 3,0 ^3,1 Tchernets, L. (1990). «Antonovich, Maxim Alekseyevich». Prosveshcheniye Publishers. Moscow. Russian Writers. Biobibliographical Dictionary. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 13-ին.

[1]