Ապակե լաբիրինթոս

Ապակե լաբիրինթոս ռուս.՝ Стеклянный лабиринт
Երկիր	ԽՍՀՄ
Ժանր	դրամա
Թվական	1989
Լեզու	ռուսերեն
Ռեժիսոր	Մարկ Հովսեփյան
Սցենարի հեղինակ	Էդուարդ Վոլոդարսկի
Դերակատարներ	Օլեգ Ֆոմին, Բորիս Շուվալով և Գենադի Սայֆուլին
Օպերատոր	Միխայիլ Յակովիչ
Երաժշտություն	Վիկտոր Բաբուշկին և Անդրեյ Մակարևիչ
Կինոընկերություն	Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիա
Տևողություն	96 րոպե

«Ապակե լաբիրինթոս» (ռուս.՝ «Стеклянный лабиринт»), 1989 թվականի խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ^[1], որը նկարահանել է Մարկ Հովսեփյանը^[2] Յուրի Չեռնյակովի վեպի հիման վրա։ Պրեմիերան կայացել է 1990 թվականի փետրվարին^[3]։

1980 թվականի նոյեմբերի։ Արհեստագործական ուսումնարանի սան Սաշա Լուկաշովը նշում է ծննդյան տարեդարձը։ Վաղ առավոտյան դպրոց գնալու ճանապարհին նրան այցելում են իր ընկերները՝ Բոնիֆացին և Սերին։ Նրանք միասին խմում են, իսկ հետո գնում են պրակտիկայի։ Դպրոցի զուգարանում ծխելու պատճառով նրանց տանում են տնօրենի մոտ, որը նկատում է, որ նրանք նաև հարբած են։ Տղաներին ուղարկում են տուն։ Նրանք ընդհանրապես դեմ չեն և գնում են խանութ։

Հերթում նրանք հանդիպում են Ալքիմիկոսին՝ Սերիի հարևանին, որը նրանց հրավիրում է իր բնակարան։ Ալքիմիկոսը չափահաս տղամարդ է, որը մեկ անգամ չէ, որ եղել է բանտում, բայց Սերին ընկերություն է անում նրա հետ, քանի որ սեփական հայրը վիրավորում է իրեն։ Ալքիմիկոսը խմելու ընթացքում թեթևակի հանդիմանում է Սաշա Լուկաշովին, քանի որ չի սիրում «արիստոկրատներին» և «գեներալի որդիներին»։ Փաստն այն է, որ թեև Լուկաշովը սովորում է արհեստագործական ուսումնարանում, սակայն նրա ծնողները «մեծ մարդիկ» են և կարող են նույնիսկ Արևմուտք մեկնել։ Վեճ է ծագում։ Ընկերները հեռանում է նախկին դատապարտյալի բնակարանից։

Այնուհետև երիտասարդները գնում են ռեստորան, որտեղ անցկացնում են երեկոյի մնացած մասը։ Ռեստորանից հետո նրանք, գիշերը շրջելով քաղաքում, ծաղրում են երիտասարդ զույգին, ապա փախչում «ոստիկաններից» ու թաքնվում կենդանաբանական այգում։ Կենդանաբանական այգում, անցնելով վիթերի վանդակի կողքով, Սաշան որոշում է «ազատել» նրանց։ Վիթերը դուրս են հանում կացարանից և ցատկում ցանկապատի վրայով։ Առավոտյան պարզվում է, որ վիթը ձագ է ունեցել, որը, մենակ մնալով, սատկել է ցրտից, իսկ եղնիկի մայրը, փորձելով նորից մտնել, մնացել է վանդակի ճաղերի արանքում և շնչահեղձ է եղել։ Այս պատմությունը հայտնի է դառնում թերթերից, ոստիկանությունը սկսել է փնտրել վանդալներին։

Սերնին Ալքիմիկոսին պատմում է կենդանաբանական այգում կատարվածի մասին։ Ալքիմիկոսը գոհ է, քանի որ իմանալով դա՝ նա կարող է հաշիվները մաքրել Լուկաշովի հետ։ Սաշայի հորեղբայրն ու տատը խնդրում են նրան գնալ Ալքիմիկոսի մոտ, ներողություն խնդրել նրանից և խնդրել գործ չբացել։ Լուկաշովը դժկամությամբ համաձայնում է։ Ալքիմիկոսը, որի մոտ այդ ժամանակ խմում էին, Լուկաշովից պահանջում է իրեն սեր խոստովանել և ծնկի իջնել։ Ծեծկռտուք է սկսվում։ Սաշա Լուկաշովը հայտնվում է խոհանոցում և այլ ելք չգտնելով՝ իրեն պատուհանից դուրս նետում...

• Օլեգ Ֆոմին - Սաշա Լուկաշով
• Բորիս Շուվալով - Սերգեյ Ֆոմին, «Բոնիֆացի»
• Եվգենի Տիտով - Լյոշա Երյոմին, «Սերի»
• Գենադի Սայֆուլին - Ալֆիմով, «Ալքիմիկոս»
• Տատյանա Ստեպանչենկո - Իրկա, Ալֆիմովի կինը
• Մարիա Սկվորցովա - Լուկաշովի տատը
• Պյոտր Վելյամինով - հորեղբայր Վոլոդյա
• Մարինա Յակովլևա - Նադյա
• Վադիմ Կիրիլենկո - Ռիժի
• Անդրեյ Մակարևիչ - կամեո
• Սերգեյ Ռեմիզով - Միխայիլ Սեմյոնովիչ, ուսումնարանի տնօրեն
• Լիլիա Զախարովա - ուսումնարանի տնօրենի տեղակալ
• Յուրի Զաև - Սերաֆիմ Իվանովիչ, վարպետ
• Սերգեյ Բարաբանչիկով - ֆիզկուլտուրայի ��ւսուցիչ
• Օլգա Զարխինա - Վլադիկի ընկերուհին
• Միխայիլ Կալինկին - Պաշա, Ալֆիմովի ընկերը
• Ալեքսանդր Նովիկով - Լուկաշով, Սաշայի հայրը
• Վալերի Ստորոժիկ - կիթառով հաշմանդամ
• Վալերի Տրոշին - ուսումնարանի սովորող
• Դմիտրի Ուրյուպին - էպիզոդ

• Ռեժիսոր՝ Մարկ Հովսեփյան
• Սցենարիստ՝ էդուարդ Վոլոդարսկի
• Օպերատորներ՝ Վլադիմիր Արխանգելսկի, Միխայիլ Յակովիչ
• Կոմպոզիտորներ՝ Վիկտոր Բաբուշկին, Անդրեյ Մակարևիչ
• Նկարիչ՝ Բորիս Դուլենկով

Անցյալն իր ողջ դաժան մռայլությամբ կհայտնվի «Ապակե լաբիրինթոս» ֆիլմում՝ Բրեժնևի կիսափլուզման փտում։ Ֆիլմի իրադարձությունները վերաբերում են կոնկրետ 1980 թվականին՝ Աֆղանստան խորհրդային զորքերի սահմանափակ կոնտինգենտի մուտքի և Մոսկվայի հիշարժան Օլիմպիական խաղերի, բուդդայական կապիկի տարում և Վիսոցկու մահվան տարում։ Տարակուսած երիտասարդ սերունդն ընտրել է անտարբերության փրկարար դիմակ։ Ինքը՝ մատաղ սերունդը, բոլորովին «թքած ունի»։ Չմասնակցելը գոյության միակ ձևն է, որը, միամտորեն, կարծես պաշտպանում էր նրանց մարմիններն ու հոգիները կեղտից։

Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)  

Прошлое во всей его суровой мрачности возникнет в фильме „Стеклянный лабиринт“ — гниение брежневского полураспада. События картины относятся к конкретному 1980 году — к году ввода ограниченного контингента советских войск в Афганистан и к году достопамятной московской Олимпиады, к буддистскому году обезьяны и к году смерти Высоцкого. Растерянное молодое поколение выбрало себе спасительную маску безразличия. Ему, молодому поколению, стало все „по фигу“. Неучастие — единственная форма существования, которая, наивно казалось, охранит их тела и души от скверны.

— Սովետսկի էկրան, #4, 1990^[4]

Թեմատիկ կայքեր Internet Movie Database