Աննա Կոնդրաշովա
| Աննա Կոնդրաշովա | |
|---|---|
.jpg) | |
| Անձնական տեղեկություն | |
| Սեռ՝ | իգական |
| Ամբողջական անուն՝ | ռուս.՝ Анна Анатольевна Кондрашова |
| Մասնագիտացում՝ | գեղասահորդուհի, figure skating choreographer և գեղասահքի մարզիչ |
| Երկիր՝ |  Էստոնիա և  ԽՍՀՄ |
| Ծննդյան ամսաթիվ՝ | հունիսի 30, 1965[1] (59 տարեկան) |
| Ծննդավայր՝ | Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1] |
| Հասակ՝ | 164 սանտիմետր[1] |
Աննա Կոնդրաշովա (ռուս.՝ Анна Анатольевна Кондрашова, հունիսի 30, 1965[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1]), խորհրդային գեղասահորդուհի, հանդես է եկել մենասահքում։ 1984 թվականին՝ Աշխարհի առաջնության արծաթե մեդալակիր, Եվրոպայի առաջնության քառակի բրոնզե մեդալակիր, ԽՍՀՄ եռակի չեմպիոն։
Սպորտային կարիերա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մարզվել է հայտնի մարզիչ Ստանիսլավ Ալեքսեևիչ Ժուկի ղեկավարությամբ՝ ներկայացնելով Կենտրոնական բանակի սպորտային ակումբ�� և «Труд»-ը (Մոսկվա)։ Առաջին համամիութենական մրցույթներից մեկը ԽՍՀՄ ժողովուրդների ձմեռային սպարտակիադան էր 1978 թվականին Սվերդլովսկում, որտեղ պատանիների կարգում Աննան զբաղեցրել է 3-րդ հորիզոնականը[3]։ Առաջին խոշոր հաջողությունները 1982 թվականին էին, երբ Ռիգայում կայացած ԽՍՀՄ առաջնությունում գրավեց 3-րդ հորիզոնականը և հաղթեց Կրասնոյարսկում կայացած ԽՍՀՄ ժողովուրդների V Ձմեռային սպարտակիադան։ 1983 թվականին ԽՍՀՄ առաջնությունում արծաթե մեդալ նվաճելուց հետո նա ընդգրկվեց ազգային հավաքականի կազմում։ Ավանդաբար Կոնդրաշովան հակում ուներ ազատ և կարճ ծրագրերի նկատմամբ՝ զիջելով պարտադիր ծրագրերին։ Այդ տարիներին մարզիչն էր Էդվարդ Պլիները[4]։ Օլիմպիական խաղեր-84-ում ազատ ծրագրում մաքուր կատարեց միայն երկու եռակի տուլուպը և զբաղեցրեց միայն հինգերորդ հորիզոնականը։ 1984 թվականին աշխարհի առաջնությունում, լինելով ֆիգուրներում չորրորդը և երկրորդը կարճ ծրագրում, երրորդն էր։ Ազատ ծրագրում հաջող մեկնարկից հետո նա սկսեց փոխել եռակի, ապա նաև կրկնակի թռիքները մի թռիչքի, սակայն հետո հավաքվեց և կատարեց այդ ժամանակների համար բարդ եռակի ռիտբերգերը, իսկ հետո կրկնեց եռակի տուլուպը։ Դատավորների կարծիքները տարբեր էին, սակայն ինը դատավորներից հինգը նրան շնորհեցին երրորդ հորիզոնականը, ինչն էլ հանգեցրեց առաջինը պատմության մեջ կանանց մենասահքում աշխարհի առաջնությունում արծաթե մեդալը։ Այնուհետևւ Աննան, որպես կանոն, մաքսիմալ հաջողությամբ հանդես է եկել Եվրոպայի առաջնություններում, խիստ պայքարի մեջ մտնելով Կիրա Իվանովայի հետ, հաղթելով նրան կարճ ծրագրերում (1986 թվականին, որտեղ նա հաղթեց Կատարինա Վիթին՝ զբաղեցնելով այդ ձևում առաջին տեղը և 1987 թվականին) ու ազատ ծրագրերում (1986 և 1988 թթ.), սակայն ֆիգուրներում հետ մնալու պատճառով վերջին հաշվով միայն երրորդն էր։ Համաշխարհային մակարդակում միայն ձախողումներ էին (կարճ ծրագրում 1986 և 1987 թթ. միայն իններորդն էր)։
Նա հիշվում է բարդ երաժշտականությամբ, ճկունությամբ, ռիթմիկությամբ և շարժման էլեգանտությամբ (հիմնականում պտույտների), որոնցից շատերը տարբերվում էին օրիգինալ կեցվածքներով, ձեռքերի, ոտքերի, մարմնի շարժումներով (ինչը բազմիցս մեծ ոգեշնչմամբ նշել է ամերիկացի մեկնաբան, օլիմպիական չեմպիոն Պ. Ֆլեմինգը)։
Կոնֆլիկտ Ս. Ա. Ժուկի հետ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1986 թվականին Կոնդրաշովան և խորեոգրաֆ Մարինա Զուևան նամակ են գրում Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցություն, որտեղ մեղադրում են մարզիչ Ս. Ա. Ժուկին «անբարոյական վարքի» համար, սակայն առանց ապացույցների։ Ելենա Վոդորեզովան հրաժարվում է ստորագրել այս նամակը[5][6]։ 1986/87 մրցաշրջանում Կոնդրաշովան տեղափոխվում է մարզվելու Ստանիսլավ Լեոնովիչի ղեկավարությամբ։ Հետագայում Ժուկին աստիճանաբար զրկում են մարզչական գործունեությամբ զբաղվելուց։
Անձնական կյանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1989 թվականին սպորտային կարիերայի ավարտից հետո ամուսնացել է դահուկային երկամարտիկ Ալլարա Լևանդիի հետ և տեղափոխվել է ապրելու Տալլին։ Նրանք ունեն երեք երեխա՝ Անդրես, Արմանդ և Արլետ[7]։
Աննա Լևանդին տիրապետում է ռուսերեն, էստոներեն, անգլերեն, նորվեգերեն և ֆիններեն լեզուներին։
Մարզչական կարիերա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Աննա Լևանդին որպես գեղասահքի մարզիչ աշխատել է Նորվեգիայում, Ֆինլանդիայում, Շվեդիայում։ 1999 թվականից աշխատում է Էստոնիայում՝ ղեկավարոլով սեփական «Rocca al Mare» դպրոցը Տալլինում։ 2000 թվականին դպրոցը ստացավ Էստոնիայի ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի հիմնադրամի դրամաշնորհ։ 2002 թվականին դպրոցում բացեց նոր սահադաշտ։ Աննա Լևանդիի սաներից մեծ հաջողությունների է հասել Ելենա Գլեբովան՝ մենասահքում Էստոնիայի յոթակի չեմպիոն։ 2008 թվականին Աննան դարձել է Էստոնիայի տարվա մարզիչ[7]. 2015/16 թթ. նրա սան Հելերի Հալվինը հաղթել է Էստոնիայի առաջնությունում և Եվրոպայի առաջնությունում զբաղեցրել է 19-րդ հորիզոնականը[8]։
Տարբեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 2002 թվականին Աննա Լևանդին եղել է Տալլինում գտնվող Հաաբերստի թաղամասի IRL ազգայնական կուսակցության IEL-ի քաղաքային ընտրություններին թեկնածու, ով պաշտպանում էր էթնիկ էստոնացիների շահերը և Ռուսաստանի հետ առճակատումը։
- 2007 թվականին Էստոնիայի կանանց ձեռներեցների ասոցիացիան պարգևատրել է Աննա Լևանդիին «Տարվա կին» կոչումով[9]։
Կոչումներ և պարգևներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2009 թվականի փետրվարի 4-ին Էստոնիայի նախագահի հրամանագրով շնորհվել է երրորդ աստիճանի Սպիտակ աստղի շքանշան։
Սպորտային ձեռքբերումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]| Մրցումներ | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 |
| Ձմեռային օլիմպիական խաղեր | - | - | 5 | - | - | - | 8 |
| Գեղասահքի աշխարհի առաջնություն | - | 5 | 2 | 4 | 7 | 9 | - |
| Գեղասահքի Եվրոպայի առաջնություն | - | 5 | 3 | 5 | 3 | 3 | 3 |
| Գեղասահքի ԽՍՀՄ առաջնություն | 3 | 2 | - | 1 | 1 | 1 | - |
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Eesti spordi biograafiline leksikon (эст.)
- ↑ 2,0 2,1 https://president.ee/et/teenetemargid/teenetemarkide-kavalerid/28588-anna-levandi
- ↑ Кира Иванова. Extras. Зимняя Спартакиада народов СССР 1978
- ↑ «Спорт на Урале - Плинер Эдуард Георгиевич» (ռուսերեն). sportufo.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 15-ին.
- ↑ Станислава Жука заочно посадили в тюрьму // Экспресс газета
- ↑ ««Вятский край» 04.02.2005 «Всю жизнь стремившийся вверх, он умер на лестнице, ведущей вниз…»». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2008 թ․ օգոստոսի 13-ին.
- ↑ 7,0 7,1 «: Anna Levandi: venelane, keda Eestis kõige rohkem armastatakse — Elu — Eesti Ekspress». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.
- ↑ Biography
- ↑ Женщиной года в Эстонии стала тренер по фигурному катанию Анна Леванди Արխիվացված 2018-07-28 Wayback Machine.