Ten artykuł dotyczy grupy zwolenników Voldemorta. Zobacz też: inne znaczenie tego słowa

Lord Voldemort dowodził śmierciożercami zarówno podczas Pierwszej Wojny Czarodziejów, jak i Drugiej Wojny Czarodziejów. Wykorzystywał on śmierciożerców, jako swoją elitarną siłę. Zwolennicy Czarnego Pana często nosili czarne kaptury i maski, które zakrywały twarz.

Po upadku Voldemorta wielu ze śmierciożerców zostało wyłapanych przez aurorów, osądzonych i zesłanych do Azkabanu. Inni zginęli, a niektórzy wrócili do spokojnego życia, twierdząc, że Voldemort rzucił na nich zaklęcie Imperius i opanował ich umysły.

Historia[]

Prekursorzy[]

Początki śmierciożerców sięgają roku 1950, kiedy to wokół nastoletniego wówczas Toma Riddle'a, zaczęli gromadzić się uczniowie (Ślizgoni), którzy podzielali jego poglądy i idee. Uważali się oni za przyjaciół Toma, choć w rzeczywistości nigdy nimi nie byli ze względu na to, że Riddle nigdy nie darzył żadnego z nich sympatią oraz nie czuł miłości. Kilku z nich (np. Avery, Mulciber, Lestrange), w tym sam Riddle, byli członkami elitarnego Klubu Ślimaka założonego przez Horacego Slughorna.

Według Albusa Dumbledore'a, ta grupa Ślizgonów to osoby, które pragnęły zdobyć potęgę i władzę, tak samo jak Riddle, przez co został on później ich przywódcą. Gang nosił nazwę „śmierciożercy”. Młody czarnoksiężnik wykorzystywał ich jako podwładnych, zmuszając ich do robienia strasznych czynów w dyskretny sposób. Doprowadziło to do okropnych zdarzeń, które nigdy nie były związane z nimi lub z samym Tomem. Grupę uznaje się za prekursorów śmierciożerców.

Początki[]

Około 1970 roku, Voldemort zaczął rekrutować czarodziejów i czarownice, którzy pragnęli oczyszczenia ich rasy. W ten sposób chciał dojść do władzy w świecie magii oraz przy okazji wierzył, że dzięki stworzeniu siedmiu horkruksów będzie nieśmiertelny. Aktywnie zbierając sprzymierzeńców, Tom Riddle oraz jego poplecznicy zaczęli planować, aby obalić Ministerstwo Magii.

Pierwsza Wojna Czarodziejów[]

W 1970 roku przez Toma Riddle, znanego wtedy jako Lorda Voldemorta została wywołana Pierwsza Wojna Czarodziejów. Działalność śmierciożerców podczas Pierwszej Wojny polegała na atakach, torturach, szpiegowaniu oraz masowemu zabijaniu czarownic i czarodziejów (popierających prawa mugoli), zdrajców krwi oraz mugoli i mugolaków. Śmierciożercy swobodnie wykorzystywali Zaklęcia Niewybaczalne, zabijali bezlitośnie i bez wyjątku. Jako znak swój i śmierciożerców Voldemort przyjął tzw. Mroczny Znak, który przypominał czaszkę, z której wyłaniała się głowa węża. Ten sam znak znajdował się na lewym przedramieniu każdego z ważniejszych śmierciożerców, Voldemort używał znaków do przywoływania swoich popleczników. Mroczny Znak na przedramieniu był umieszczany przez Czarnego Pana.

Również po stronie śmierciożerców stały olbrzymy, wilkołaki oraz wiele innych niebezpiecznych magicznych stworzeń. Albus Dumbledore w obawie przed rosnącym zagrożeniem, stworzył organizację o nazwie Zakon Feniksa, której zadaniem było przeciwstawienie się reżimowi Lorda Voldemorta. Ministerstwo Magii zezwoliło aurorom na używanie zaklęć niewybaczalnych wobec śmierciożerców. Aktywnie zbierając armię mrocznych czarodziejów oraz różnych stworzeń, z przekonaniem, że ukryte Horkruksy zapewniły Voldemortowi nieśmiertelność, on i jego zwolennicy planowali obalenie Ministerstwa Magii. Szeregi zwolenników ideologii czystej krwi były ogromne i liczebnie znacznie przewyższały Zakon Feniksa.

Pod koniec wojny, jeden z śmierciożerców, Severus Snape poinformował Lorda Voldemorta, że podsłuchał część rozmowy Sybilli Trelawney z Albusem Dumbledore'em, podczas której Sybilla wypowiedziała przepowiednię (odbywało się to w Gospodzie pod Świńskim Łbem). Przepowiednia mówiła o tym, że narodzi się dziecko, które „będzie miało moc pokonania Czarnego Pana”. Mogło być to dziecko Potterów lub Longbottomów, gdyż przepowiednia mówiła, że dziecko narodzi się pod koniec lipca. Czarny Pan, który nie usłyszał całej przepowiedni z ust Snape'a, postanowił natychmiast usunąć zagrożenie i zaatakować Potterów (wcześniej Peter Pettigrew, który był Strażnikiem Tajemnicy, zdradził kryjówkę Potterów, którzy spodziewali się zagrożenia). Wydarzenie odbyło się w Halloween. Czarny Pan zabił Lily i Jamesa Potterów, jednak nie mógł zabić małego Harry'ego, od którego odbiło się zaklęcie uśmiercające i ugodziło w Voldemorta, niszcząc jego ciało. Jednak dzięki horkruksom, dusza Voldemorta ocalała i uciekła, choć jej część przywiązała się do Harry'ego (ponieważ był jedyną żywą istotą w domu) dając chłopcu bliznę w kształcie pioruna, a tym samym przypieczętowując jego los jako „Chłopca, który przeżył”, a także rozpoczynając jego przeznaczenie.

Wraz ze zniknięciem przywódcy, śmierciożercy popadli w chaos. Wielu z nich zostało aresztowanych i uwięzionych w Azkabanie bez procesu, na co pozwolenie wydał Bartemiusz Crouch Senior, czyli ówczesny szef Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów. Syriusz Black, który został wrobiony przez Petera Pettigrew, był jednym z podejrzanych śmierciożerców zesłanych bez procesu do więzienia. Wkrótce później, Bellatriks Lestrange, Rudolf Lestrange, Rabastan Lestrange i Bartemiusz Crouch Junior torturowali parę aurorów, Franka i Alicję Longbottomów do szaleństwa próbując wydobyć od nich informacje o miejscu pobytu Voldemorta; ten atak został uznany za jeden z najbardziej okrutnych w historii. Frank i Alicja do końca życia musieli zamieszkać w Szpitalu Świętego Munga, z powodu utraty zmysłów. Lestrange'owie oraz Barty Crouch Junior zostali pojmani i skazani na dożywocie w Azkabanie, mimo tego Bellatriks z dumą ogłosiła, że Voldemort powróci, natomiast Barty Crouch Junior twierdził, że jest niewinny i błagał ojca, aby mu uwierzył. Crouch zignorował prośby syna i skazał go z pozostałymi śmierciożercami na dożywocie w Azkabanie.

Pomiędzy wojnami[]

Niektórym śmierciożercom udało się uniknąć sprawiedliwości, ponieważ twierdzili, że byli oni pod wpływem klątwy Imperius (na przykład Lucjusz Malfoy), lub wydali przed Wizengamotem innych śmierciożerców, na przykład (Igor Karkarow). Większość wyznawców ukrywała swoją przynależność do Voldemorta i nie pr��bowali go odszukać, chociaż garstka śmierciożerców takich jak Lestrange'owie i Bartemiusz Crouch Junior pozostali bardzo lojalni wobec swojego upadłego pana i próbowali go odszukać. Zostali oni rzekomo nagrodzeni przez Voldemorta za ich lojalność, gdy ten powrócił w 1995 roku. Niektórzy zwolennicy Czarnego Pana, tacy jak, Evan Rosier, zdecydowali się oprzeć aresztowaniu i walczyć do końca.

Trzynaście lat później, podczas 422 Mistrzostw Świata w Quidditchu, grupa śmierciożerców zaatakowała obóz czarodziejów i czarownic oraz pobliską rodzinę mugolską. Śmierciożercy torturowanie i upokarzanie mugoli uważali za rozrywkę. Kiedy Bartemiusz Crouch Junior użył zaklęcia morsmordre i na niebie pojawił się Mroczny Znak, grupa, która terroryzująca obóz uciekła w obawie przed odwetem Voldemorta za ich nielojalność. Na niebie pierwszy raz od trzynastu lat pojawił się Mroczny Znak.

Powrót Czarnego Pana[]

24 czerwca, 1995 roku Lord Voldemort powrócił w fizycznej formie, dzięki mrocznemu eliksirowi stworzonemu przez Petera Pettigrew (eliksir wymagał krwi wroga - czyli Harry'ego, kości ojca, oraz kawałka ciała sługi - czyli dłoni Glizdogona). Ciało Czarnego Pana miało ludzki kształt, choć Voldemort był bezwłosy oraz zamiast nosa, posiadał dwie szpary służące do oddychania.

Chwilę po tym, gdy Lord Voldemort odzyskał ciało przywołał do siebie swoich popleczników, dotykając Mrocznego Znaku Petera Pettigrew. Niektórzy okazali się zbyt przestraszeni by wrócić do swojego pana, jak na przykład Igor Karkarow, a inni byli martwi lub uwięzieni w więzieniu. Severus Snape pojawił się po dwóch godzinach, pod pretekstem utrzymania zadania podwójnego agenta, co Voldemort uznał za satysfakcjonujące.

Pomimo kilku nieobecności, wielu śmierciożerców pojawiło się na cmentarzu, w tym Lucjusz Malfoy, Walden Macnair, Crabbe, Goyle, Nott i Avery. Avery błagał o przebaczenie, ale Voldemort powiedział wszystkim tym, którzy go nie szukali, że żąda trzynastu lat służby i wtedy wybaczy im ich nielojalność. Snape później przekazał Dumbledore'owi, że niewiernym śmierciożercom nie wybaczono, a Voldemortowi pozostało niewielu zwolenników.

Podczas odrodzenia Voldemorta obecny był też Harry Potter, który pojedynkował się z Czarnym Panem, co skutkowało spektakularnym zjawiskiem Priori Incantatem, ujawniając, że rdzeń różdżki Voldemorta i różdżki Harry'ego oddany jest z jednego Feniksa, Fawkesa. Harry zdołał uciec i powiedzieć dyrektorowi o powrocie Voldemorta.

Minister Magii Korneliusz Knot i większość Ministerstwa Magii początkowo nie chcieli wierzyć, że Voldemort powrócił. Choć Harry i Dumbledore sprzeciwiali się temu co mówi rząd, ludzie wierzyli ministerstwu. Knot rozkazał drukować w Proroku Codziennym i innych gazetach podlegających pod ministerstwo o tym, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać nie powrócił, co doprowadziło do kampanii oszczerstw na temat dyrektora Hogwartu i Wybrańca. W końcu w 1996 roku, Minister Magii był świadkiem pojedynku Voldemorta i Albusa Dumbledore'a i został zmuszony do przyznania się do błędu.

Bitwa w Departamencie Tajemnic[]

Voldemort wykorzystał fakt, że ministerstwo nie wierzy w jego powrót, więc postanowił się nie ujawniać razem ze swoimi śmierciożercami i powoli odbudować swoje siły bez wykrycia i przeszkód. Ministerstwo odmówiło Dumbledore'owi jego propozycji, czyli usunięcia dementorów z Azkabanu, co wykorzystali śmierciożercy, którzy nieformalnie rekrutowali dementorów w swoje szeregi, co przyczyniło się do masowej ucieczki z Azkabanu wielu niebezpiecznych śmierciożerców w 1996 roku. Podobny podstęp użyto w sprawie olbrzymów.

Na początku lata 1996 roku Voldemort wysłał grupę składającą się z 12 śmierciożerców pod wodzą Lucjusza Malfoya do Departamentu Tajemnic, aby wykradli oni proroctwo dotyczące jego samego i Pottera. Harry wraz z pięcioma towarzyszami należącymi do gwardii Dumbledore'a został zwabiony do Ministerstwa Magii, kiedy Voldemort użył połączenia, które występowało pomiędzy nim a Harrym i pokazał mu fałszywą wizję torturowania Syriusza Blacka w Departamencie Tajemnic. Voldemort zwabił Harry'ego dlatego, że chciał odkryć jaka więź łączy jego i wybrańca.

Jednak Harry i jego przyjaciele zdołali się wymknąć śmierciożercom, a przepowiednia została zniszczona przypadkowo przez Neville'a Longbottoma podczas walki. Walka odbyła się pomiędzy śmierciożercami a kilkoma członkami Zakonu Feniksa. 11 śmierciożerców zostało schwytanych, a Syriusz Black został zabity przez swoją kuzynkę, Bellatriks Lestrange, która wraz z Voldemortem uciekła z Ministerstwa Magii, jednak przed ucieczką Minister i inni urzędnicy zobaczyli Czarnego Pana, co zasygnalizowało otwartą Drugą Wojną Czarodziejów.

Początek otwartej wojny[]

Bitwa w Departamencie Tajemnic była totalną porażką dla Voldemorta, ponieważ przepowiednia została zniszczona, śmierciożercy odnieśli porażkę i zostali zesłani do Azkabanu, a cały świat wiedział, że Czarny Pan powrócił. Ostatecznie po ujawnieniu, śmierciożercy tak jak w Pierwszej Wojnie Czarodziejów siali spustoszenie i chaos. Porwania, torturowania i zabójstwa czarodziejów, czarownic i mugoli rozpoczęły się od nowa. Porwano Ollivandera znanego wytwórcę różdżek, zabito członka Zakonu Feniksa, Emmelinę Vance oraz szefa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, Amelię Bones. Z tego względu, że Minister Magii wcześniej nie przyjął powrotu Czarnego Pana do wiadomości, siły zwolenników Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać zdążyły wzrosnąć do tego stopnia, że Ministerstwo miało duży problem, żeby nad tym zapanować.

Śmierć Dumbledore'a[]

Podczas Drugiej Wojny Czarodziejów Lord Voldemort planował pozbyć się swojego największego wroga, Albusa Dumbledore'a. Pod koniec roku szkolnego Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, w czerwcu 1997 roku, Albus Dumbledore i Harry Potter zdobyli medalion, który uważali za jeden z Horkruksów Voldemorta, z jaskini, w której roiło się od inferiusów. Po aportowaniu się do Hogsmeade z jaskini, Harry i Dumbledore zobaczyli nad Hogwartem wiszący w niebie Mroczny Znak. Dyrektor Hogwartu i Harry pożyczyli od Madame Rosmerty miotły, dzięki którym polecieli na najwyższą wieżę Hogwartu, Wieżę Astronomiczną.

Dumbledore napotkał Draco i rzucił na Harry'ego, który znajdował się pod peleryną-niewidką, klątwę pełnego porażenia ciała. Draco powiedział Albusowi jak skutecznie wykorzystał Pokój Życzeń oraz Szafkę Zniknięć, aby pomóc śmierciożercom wejść do Hogwartu. Dumbledore odpowiedział chłopcu, że wiedział o wszystkich zamachach, przeklętym naszyjniku i o truciźnie, która miała go zabić. Dzięki tej rozmowie, dyrektor opóźnił Dracona w jego planie zamordowaniu go, dopóki na wieży nie pojawiło się kilku śmierciożerców (Alecto Carrow, Amycus Carrow, Yaxley, Thorfinn Rowle i Fenrir Greyback).

Wtedy na Wieży Astronomicznej pojawił się Severus Snape, który z powodzeniem rzucił klątwę Avada Kedavra przed śmierciożercami i zabił dyrektora Hogwartu. Po śmierci Albusa, radośni śmierciożercy wycofali się z rozkazu Snape'a. Harry, który po śmierci Dumbledore'a uwolnił się od klątwy Petrificus Totalus, zaczął ścigać śmierciożerców i rzucił kilka zaklęć w stronę Snape'a, gdy dotarli na błonia szkoły. Jeden ze śmierciożerców, Thorfinn Rowle, podpalił chatkę Hagrida, a śmierciożercy deportowali się, gdy doszli do bramy.

Oprócz Albusa Dumbledore'a zginął też śmierciożerca, Gibbon, którego zabił przez przypadek Thorfinn Rowle zaklęciem uśmiercającym, gdy celował w Remusa Lupina. Ranny został Bill Weasley, którego zaatakował wilkołak, Fenrir Greyback, przez co Bill otrzymał blizny na twarzy, jednak nie został wilkołakiem, ponieważ Greyback nie był w pełni przekształcony podczas ataku. Jednak Weasley otrzymał minimalne symptomy likantropii, na przykład polubił smak surowego mięsa. Ogólnie rzecz biorąc misja była wielkim sukcesem dla śmierciożerców, ponieważ zabili oni największego i najpotężniejszego wroga swojego pana, przez co zadali ogromny cios Zakonowi Feniksa oraz wszystkim tym, którym sprzeciwiali się Voldemortowi.

Spotkanie w Dworze Malfoya[]

Po śmierci Dumbledore'a śmierciożercy stali się jeszcze odważniejsi i zaczęli siać jeszcze większy terror w świecie czarodziejów. Również dzięki temu wydarzeniu, Voldemort i jego zwolennicy zaczęli planować kilka działań, mających na celu wzmocnić ich potęgę. Jednym z nich było obalenie Brytyjskiego Ministerstwa Magii, co dałoby Temu, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać absolutną władzę w świecie czarodziejów. Inny planem Voldemorta było złapanie Harry'ego Pottera i zabicie go. Podczas gdy Czarny Pan pozostawał poza wzrokiem czarodziejskiego społeczeństwa i zajmował się innymi sprawami, wykonywał infiltrację przez swoich zwolenników, w tym Yaxleya, który pracował w Ministerstwie Magii oraz przez Severusa Snape'a, Amycusa Carrowa oraz Alecto Carrow w Hogwarcie, gdyż cała trójka została profesorami.

Miejscem spotkań najważniejszych popleczników Voldemorta był Dwór Malfoya. W tym miejscu śmierciożercy sporządzali raporty i informowali wodza o swoich dokonaniach, a ten natomiast wydawał im rozkazy. Na jednym ze spotkań, Czarny Pan usłyszał od Yaxleya raport dotyczący infiltracji w Ministerstwie Magii, gdzie śmierciożerca rzucił na szefa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, Piusa Thicknesse klątwę Imperius. Wielu śmierciożerców było pod wrażeniem działań Yaxleya, jednak Voldemort bardziej ucieszył się z raportu Severusa Snape'a, który dotyczył planów Zakonu Feniksa, a dokładniej przeniesienia Harry'ego Pottera. Czarny Pan wyśmiewał także Bellatriks Lestrange oraz rodzinę Malfoy, za włączenie do ich rodziny wilkołaka, ponieważ poślubił on siostrzenicę Belli i Cyzi, Nimfadorę Tonks. Również na tym spotkaniu została zabita profesor mugoloznawstwa Charity Burbage, a następnie pożarta przez Nagini. Voldemort zabrał także różdżkę Lucjusza Malfoya, ponieważ chciał zabić nią Harry'ego Pottera.

Bitwa nad Little Whinging[]

Zakon Feniksa oraz Gwardia Dumbledore'a, wiedzieli, że nie można ufać Ministerstwu Magii, dlatego Zakon podał fałszywą datę przenosin Harry'ego z Privet Drive 4 w Ministerstwie. Voldemort jednak dzięki Snape'owi dowiedział się, że Wybraniec zostanie przeniesiony z domu wujostwa kilka dni przed jego siedemnastymi urodzinami, ponieważ w dzień siedemnastych urodzin zniknie zaklęcie chroniące dom Dursleyów (narzucone przez Dumbledore'a), które powodowało, że Harry był zabezpieczony przed Voldemortem i jego poplecznikami w domu wujostwa. Dokładnych szczegółów akcji przenosin Pottera śmierciożercy nie znali, chociaż Snape za pomocą magii manipulował Mundungusem Fletcherem i znał plany, powiedział Czarnemu Panu tylko tyle, żeby okazać mu lojalność.

Członkowie Zakonu Feniksa i Gwardii Dumbledore'a, w tym Alastor Moody, Kingsley Shacklebolt, Nimfadora Lupin, Artur Weasley, William Weasley, Remus Lupin, Fred Weasley, George Weasley, Hermiona Granger, Ron Weasley, Rubeus Hagrid, Fleur Delacour, Mundungus Fletcher wraz z Harrym Potterem, na miotłach, testralach i motocyklu opuścili dom Dursleyów, a śmierciożercy natychmiast przeprowadzili na nich atak. Początkowo śmierciożercy nie mogli ocenić, z kim leci prawdziwy Harry, ponieważ część zakonu i gwardii wypiła eliksir wielosokowy i wszyscy zmienili się w Wybrańca. Zwolennicy Czarnego Pana założyli jednak, że Harry będzie lecieć z najsilniejszymi członkami eskorty, więc największy szturm przypuszczono na Szalonookiego i Shacklebolta.

Podczas bitwy Snape próbował celować zaklęciem Sectumsempra w śmierciożercę, który celował w plecy Lupinowi, jednak nauczyciel eliksirów spudłował i odciął ucho George'a Weasleya. Bellatriks Lestrange bardzo starała się zabić swoją siostrzenicę, Nimfadorę Tonks, jednak nie udało jej się to, natomiast Dora okaleczyła swojego wuja, Rudolfa. Podczas bitwy zginął wybitny auror, Alastor Moody, którego zabił sam Lord Voldemort. Wielu śmierciożerców podczas bitwy zostało rannych, a podobno jednego zabito.

Kiedy Harry Potter użył zaklęcie Expelliarmus, aby rozbroić Stana Shunpike'a, który był pod wpływem klątwy Imperius, śmierciożercy byli już pewni, że prawdziwy Harry leci z Hagridem. Czarny Pan, który był obecny podczas potyczki i leciał bez pomocy miotły, zaczął prowadzić szarżę przeciw Potterowi. Voldemort użył różdżki swego sługi, aby uniknąć efektu Priori Incantatem i zaczął atakować Wybrańca. Jednak różdżka Harry'ego sama zaczęła rzucać zaklęcia, co poskutkowało pokonaniem różdżki wybranej przez wodza śmierciożerców, a chwilę później Harry wleciał w zaklęcie ochronne nad d[omem domem Tonksów i był poza zasięgiem Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Różdżka Lucjusza została złamana, co jeszcze bardziej rozwścieczyło Voldemorta.

Upadek Ministerstwa Magii[]

1 sierpnia 1997 roku Ministerstwo Magii zostało obalone, a Minister Magii, Rufus Scrimgeour został zabity przez popleczników Voldemorta. Miejsce Scrimgeoura zajął Pius Thicknesse, który był pod wpływem klątwy Imperius rzuconej przez Yaxleya, a kilku popleczników Czarnego Pana zostało pracownikami Ministerstwa. Śmierciożercy wykorzystali moc Ministerstwa do zniszczenia obrony Zakonu Feniksa, atakując Norę i inne domy członków zakonu oraz ich sojuszników np. Teda Tonksa i Andromedy Tonks. Wielu z nich zostało rannych w związku z pytaniem o miejsce pobytu Harry'ego Pottera, a następnie zostawali oni oddawani pod obserwację.

Pod kontrolą Voldemorta i jego zwolenników ministerstwo stworzyło Komisję Rejestracji Mugolaków. Było to narzędzie do prześladowania mugolaków, którzy podczas komisji zostawali niesłusznie oskarżeni o kradzież magii, a co za tym idzie, mugolacy byli skazani na uwięzienie w Azkabanie. Propaganda przeciw Harry'emu, mugolakom i mugolom została rozpowszechniona. Harry został ogłoszony wrogiem publicznym i nazywano go Niepożądanym Numerem Jeden, a za jego schwytanie wyznaczono nagrodę 10000 galeonów. Dodatkowo nałożono tabu na imię Lorda Voldemorta, jako metoda, aby znaleźć każdego, kto był na tyle odważny, aby wypowiedzieć imię Czarnego Pana.

Dyrektor Snape[]

W roku szkolnym 1997/1998 obecność w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie była obowiązkowa, ponieważ Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać chciał, aby wszyscy członkowie magicznej populacji byli pod jego kontrolą, co ułatwiało mu eliminowanie mugolaków. Uczniowie musieli udowodnić swój status krwi, a każde dziecko, które urodzone było w rodzinie mugoli, kierowane było do Komisji Rejestracji Mugolaków, a następnie do Azkabanu.

Severus Snape został dyrektorem Hogwartu, choć spotkał się on z ostrą opozycją ze strony Minerwy McGonagall i innych profesorów, a także pozostałych członków Gwardii Dumbledore'a, min. Ginny Weasley, Luny Lovegood i Neville'a Longbottoma. Zachęcali oni do buntu przeciw Snape'owi i ich nowym nauczycielom (śmierciożercom), rodzeństwem Carrow. Ginny, Luna i Neville ratowali też uczniów przed zatrzymaniami ze strony ich nowych nauczycieli, aż w końcu grupa buntujących się uczniów przestała chodzić na zajęcia i zamieszkali oni w Pokoju Życzeń.

Amycus Carrow uczył Obrony przed Czarną Magią, choć w rzeczywistości uczył on czarnej magii. Kilku uczniów, takich jak Gregory Goyle, czy Vincent Crabbe byli uprzywilejowani w szkole i jeżeli któryś z uczniów złamał regulamin szkolny, mogli oni użyć wobec tej osoby klątwy Cruciatus. Siostra Amycusa, Alecto została profesorem mugoloznawstwa, choć tak naprawdę mówiła uczniom na lekcjach o wyższości czarodziejów nad mugolami, oraz wpajała im, że mugole to zwierzęta i trzeba je zabijać.

Potyczka w Dworze Malfoya[]

Gdy Harry Potter wraz z Hermioną i Ronem ukrywali się przed śmierciożercami, Harry nieświadomie wymówił imię Voldemorta, na które naniesione było tabu. Cała trójka została schwytana przez szmalcowników pod wodzą Fenrira Greybacka i zostali zaprowadzeni do siedziby Voldemorta, czyli Dworu Malfoya, gdzie stanęli przed obliczem Bellatriks oraz rodziną Malfoy. Gdy Lucjusz chciał przywołać Czarnego Pana, Bellatriks zabroniła mu, ponieważ znalazła w rzeczach należących do trio Miecz Godryka Gryffindora, Lestrange postanowiła przesłuchać Hermionę przy pomocy klątwy Cruciatus, aby dowiedzieć się, skąd trio ma miecz. Hermiona kłamała, że ten miecz to tyko kopia, co potwierdził goblin Gryfek, którego wezwała śmierciożerczyni. W tym czasie w Dworze Malfoya pojawił się Zgredek, który uratował Ollivandera, Deana Thomasa oraz Lunę Lovegood. Następnie wraz z Harrym i Ronem uratował Gryfka i Hermionę, dodatkowo zabierając różdżki Draconowi i Bellatriks. Zgredek podczas ratowania przyjaciół stracił własne życie, ponieważ zabiła go Bellatriks.

Horkruksy Lorda Voldemorta[]

Harry wraz z Ronem i Hermioną starali się zniszczyć horkruksy Voldemorta. Około 20 lat wcześniej Regulus Black, brat Syriusza wykradł medalion Salazara Slytherina, który był jednym z Horkruksów, ale nie mógł go zniszczyć. Albus Dumbledore zniszczył pierścień Marvolo Gaunta Mieczem Godryka Gryffindora, natomiast Harry na swoim drugim roku w Hogwarcie zniszczył dziennik Toma Riddle'a kłem bazyliszka. Dzięki Severusowi Snape'owi, który użył swojego patronusa (łani), żeby nakierować trio do miejsca, w którym znajduję się miecz, Ron mógł zniszczyć kolejny horkruks, czyli medalion Salazara Slytherina.

Z zachowania Bellatriks w Dworze Malfoya Harry stwierdził, że kolejny horkruks musi znajdować się w skarbcu Bellatriks w Banku Gringotta. Wybraniec nie mylił się i z pomocą Gryfka, Hermiony i Rona wykradł puchar Helgi Hufflepuff, który był kolejnym horkruksem. Puchar został później zniszczony przez Hermionę w Hogwarcie, w Komnacie Tajemnic za pomocą kła bazyliszka.

Gdy wybraniec zaczął odnosić sukcesy w niszczeniu cząstek duszy Czarnego Pana, Voldemort bardzo się przestraszył i zaczął sprawdzać wszystkie miejsca, w których były ukryte jego horkruksy, zostawiając Hogwart jako ostatnie miejsce do sprawdzenia. Przez połączenie występujące między Chłopcem, Który Przeżył, a Czarnym Panem Voldemort niechcący pokazał Harry'emu, że kolejna cząstka jego duszy znajduję się w szkole magii.

Bitwa o Hogwart[]

2 maja 1998 roku, Czarny Pan wraz ze wszystkimi swoimi poplecznikami i sprzymierzeńcami postanowił zaatakować Hogwart w obawie przed tym, że Harry znajdzie horkruks ukryty w szkole, którym był diadem Roweny Ravenclaw. Śmierciożercy wraz ze wszystkimi magicznymi stworzeniami, które były na usługach Voldemorta przypuścili szturm na zamek. W międzyczasie Harry, Ron i Hermiona znaleźli diadem Roweny Ravenclaw, jednak został on zniszczony przypadkowo przez klątwę szatańskiej pożogi, wywołanej przez Crabbe'a. Walki na terenie zamku były zaciekłe i krwawe. Colin Creevey został zamordowany, Lavender Brown została śmiertelnie okaleczona przez wilkołaka, Fenrira Greybacka, Fred Weasley zginął w eksplozji wywołanej przez Augustusa Rookwooda, a Remus Lupin i jego żona, Nimfadora Lupin zginęli w wyniku pojedynkowania się z Antoninem Dołohowem i Bellatriks Lestrange. Voldemort nakazał Nagini zabić Severusa Snape'a, ponieważ Czarny Pan chciał stać się prawowitym panem Czarnej Różdżki, chociaż Severus nigdy nie był jej panem, o czym Czarny Pan nie wiedział. Później, Lord Voldemort rozkazał się wycofać swoim szeregom, ponieważ postawił ultimatum dla drugiej strony, że jeżeli Harry w ciągu godziny przyjdzie do Zakazanego Lasu, śmierciożercy zaprzestaną walk, jeżeli nie, wszyscy zostaną zabici.

Następnie Harry odkrył, że przypadkowo zmienił się w jednego z horkruksów, kiedy zaklęcie uśmiercające odbiło się od niego, gdy był niemowlęciem. Harry wiedział, że musi iść do Zakazanego Lasu, ponieważ musi zginąć, aby uratować innych. Tak się jednak nie stało, ponieważ gdy Voldemort użył zaklęcia uśmiercającego, aby raz na zawsze zabić Chłopca, Który Przeżył, Czarny Pan jedynie zniszczył swoją cząstkę duszy, która żyła w Harrym. Wybraniec znalazł się w stanie zawieszenia, na płaszczyźnie pomiędzy życiem, a śmiercią i wybrał decyzję, by kontynuować życie ziemskie. Zanim jednak poszedł do Zakazanego Lasu, powiedział Neville'owi Longbottomowi, aby ten zabił Nagini. Neville odzyskał miecz i ściął węża jednym precyzyjnym cięciem ostrza.

Gdy Neville zniszczył horkruksa i walka zaczęła się na nowo, niektórzy śmierciożercy zaczęli ze strachu uciekać z Hogwartu, pozostali wierni zwolennicy ideologii czystej krwi przypuścili znów szturm na zamek. Harry wykorzystując zamieszanie założył na siebie pelerynę-niewidkę i ruszył w stronę Wielkiej Sali. Ostatnie walki toczyły się głównie w Wielkiej Sali. Zwolennicy Czarnego Pana zostali pokonani, a jego najwierniejsza śmierciożerczyni, Bellatriks Lestrange została zabita przez Molly Weasley, gdy Bella prawie trafiła zaklęciem uśmiercającym Ginny Weasley, jej matka wpadła w szał i pokonała zwolenniczkę Voldemorta. Voldemort krzyknął ze wściekłości po stracie swojej największej popleczniczki i chciał rzucić w stronę Molly zaklęcie uśmiercające, ale wtedy spod peleryny-niewidki wyszedł Harry. Wszystkie walki ucichły. Lord Voldemort rzucił w stronę Harry'ego klątwę Avada Kedavra, a wybraniec rzucił zaklęcie rozbrajające, a ponieważ to Harry był panem czarnej różdżki, zaklęcie Voldemorta wróciło do niego i zabiło czarnoksiężnika raz na zawsze. Był to definitywny koniec Drugiej Wojny Czarodziejów, co sygnalizowało ostateczną klęskę śmierciożerców.

Po wojnie[]

Wraz ze śmiercią swojego mistrza, wielu ocalałych śmierciożerców zostało aresztowanych, podczas gdy inni zaczęli się ukrywać. Niektórych ułaskawiono, tak jak rodzinę Malfoy. W rzeczywistości Lucjusz Malfoy przekazał wiele informacji o swoich byłych kolegach Ministerstwu, przez co pomógł w złapaniu pozostałych zwolenników Czarnego Pana, którzy ukrywali się po jego śmierci. Po zniknięciu Voldemorta, Mroczny Znak na lewym przedramieniu każdego śmierciożercy, zamienił się w bliznę.

Ideologia czystości krwi[]

W czarodziejskim świecie istniał długotrwały spór na temat mugoli i magicznie uzdolnionych osób urodzonych przez niemagicznych rodziców. Spór ten sięgał co najmniej czasów założenia Hogwartu, gdzie jeden z założycieli, Salazar Slytherin chciał, aby w jego domu znajdowali się uczniowie tylko i wyłącznie czystej krwi. Pozostała trójka założycieli nie miała problemu z przyjmowaniem do swoich domów uczniów urodzonych w rodzinach mugolskich.

Wiele czystokrwistych rodów, m.in. ród Malfoy, ród Blacków czy rodzina Lestrange popierało ideologię czystości krwi, co za tym idzie, każdemu potomkowi wpajano do głowy, że czysta krew jest najważniejsza, a mugolaków i mugoli należy tępić. Dużo osób uważało, że pogląd ten wziął się od tego, że to czarodzieje musieli się ukrywać przed mugolami, a nie mugole przed czarodziejami. Niektórzy czarodzieje z takich właśnie rodów zostali śmierciożercami, gdyż sami na własną rękę chcieli oczyścić rasę czarodziejów z mugolaków. W czarodziejskim świecie uznawano za niegrzeczne i wulgarne otwarte dyskryminowanie czarodziejów urodzonych w niemagicznej rodzinie i nazywania ich Szlamami. Wiara w wyższość czystej krwi przetrwała w wielu zakątkach świata czarodziejów, do tego stopnia, że w Anglii skupiała się ona głównie w Szkole Magii i Czarodziejstwa W Hogwarcie, a dokładniej w Slytherinie, tak jak zamierzał sam Salazar Slytherin.

Ideologię czystości krwi można porównać do formy rasizmu i realiów II Wojny Światowej. Śmierciożercy zachowywali się niczym wojska hitlerowskie, które bezgranicznie wykonywały polecania swojego wodza. Hitler uważał również, że świat dzieli się na rasę aryjską i podludzi, tak samo jak Voldemort. Obaj posiadali ogromną charyzmę, którą przyciągali do siebie osoby, które były gotowe za nich zginąć w imię swoich poglądów. W czasach nazistów, w Niemczech, większość ludzi nie miała otwartych uprzedzeń, co do żydów i innych ras, lecz tylko niektórzy z nich byli na tyle odważni, aby stawić czoła wojskom Hitlerowskim i nie bać się głosić swoich poglądów. Podobnie się stało, kiedy śmierciożercy przejęli Ministerstwo Magii, gdzie wielu urzędników nadal wykonywało swoją pracę, mimo iż nie zgadzali się oni reżimem Voldemorta i prześladowaniu mugolaków.

Organizacja[]

Śmierciożercy byli organizacją aktywistów czystej krwi pod wodzą Lorda Voldemorta. Byli oni bardzo przydatni, ponieważ w ich szeregach występowali zarówno wpływowi urzędnicy Ministerstwa Magii, którzy posiadali dużo pieniędzy i znajomości, jak i bezlitośni mordercy. Voldemort nie krył przed swoimi zwolennikami, że jest pochodzenia półkrwi, choć nadal nienawidził i brzydził się swojego ojca. Po przejęciu Ministerstwa Magii, wódz śmierciożerców ustanowił politykę oczyszczania rasy czarodziejów, choć sam zajął się swoimi sprawami, a zabijanie zostawił swoim sługom.

Śmierciożercy bardzo skrupulatnie przestrzegali poleceń swojego wodza, natomiast on traktował ich bezlitośnie. Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać bardzo często wysyłał swoich popleczników na misje, które były niemożliwe do zrealizowania, a jeśli ponieśli oni porażkę z powodu nieszczęścia, a nie niekompetencji, Czarny Pan surowo ich karał. Na rozkaz Voldemorta, śmierciożercy zwalczali jego przeciwników mordując, torturując, czy szpiegując np. Zakon Feniksa, czy urzędników Ministerstwa Magii. Gdy Voldemort chciał zwiększyć swoją potęgę, ale nie chciał się ujawniać, często wysyłał śmierciożerców na różne zadania, takie jak wykradnięcie przepowiedni z Ministerstwa, czy zwerbowanie olbrzymów i wilkołaków do swojej armii. Innym, bardziej spontanicznym działaniem zwolenników Czarnego Pana było zabijanie i torturowanie mugoli dla zwykłej przyjemności, albo przejęcie władzy w Ministerstwie Magii i wprowadzenie reżimu ich mistrza. Po sukcesie śmierciożerców i przejęciu Ministerstwa Magii podczas Drugiej Wojny Czarodziejów, stworzyli oni Komisję Rejestracji Mugolaków, w której oskarżali czarodziejów pochodzących z mugolskich rodzin o kradzież magii, przez co odbierano im różdżki i zsyłano ich do Azkabanu, lub mordowano.

Niektórzy śmierciożercy okazali się być fanatycznie oddani swojemu panu, tacy jak Bellatriks Lestrange, czy Bartemiusz Crouch Junior, inni zjednoczyli się Voldemortem tylko dla ideałów oczyszczenia świata czarodziejów i wspólnej chwały, min. Lucjusz Malfoy i Regulus Black, a jeszcze inni służyli mu tylko i wyłącznie ze strachu np. Peter Pettigrew. Zaraz po klęsce Voldemorta w 1981 roku, gdy czarnoksiężnik został pokonany przez małego Harry'ego Pottera, wielu śmierciożerców natychmiast porzuciło swoje dotychczasowe życie i nie próbowali odszukać swojego mistrza. Niektórzy, którzy dołączyli do Czarnego Pana w Pierwszej Wojnie Czarodziejów, zaczęli żałować dotychczasowego życia, ponieważ dojrzeli, że Voldemort nimi pomiata i źle ich traktuje. Zwolennicy ideologii czystej krwi, którzy pojawili się na Mistrzostwach Świata w Quidditchu, w 1994 roku i zrobili tam zamieszanie, najbardziej ze wszystkich tam obecnych przestraszyli się mrocznego znaku, który pojawił się na niebie, gdyż przestraszyli się reakcji Voldemorta na to, że jego zwolennicy nie próbowali go odszukać. Jednak gdy czarnoksiężnik powrócił, większość aportowała się na cmentarz w Little Hangleton twierdząc, że cały czas byli wierni swojemu mistrzowi.

Z kolei Voldemort, który docenił oferowane przez swoich zwolenników usługi i mówił tak, jakby byli jedną rodziną, w rzeczywistości uważał ich za zwykłych, nieszkodliwych służących. Czarny Pan był w stanie poświęcić najbardziej lojalnego poplecznika, jeżeli tylko mogłoby mu to w czymś pomóc. Przykładem może być Severus Snape, który zdaniem Voldemorta był mu do końca wierny, mimo to Czarny Pan zabił go, ponieważ chciał mieć całkowitą kontrolę nad czarną różdżką. Jedni ze zwolenników Voldemorta uważali, że są z nim blisko, oraz że bardzo dobrze go znają, co w rzeczywistości było kłamstwem, ponieważ Voldemort nie czuł miłości i nie potrzebował przyjaciela. W połączeniu z nielojalnością lub ciągłymi porażkami, Lord Voldemort stracił wiarę w swoje najbardziej szanowane sługi, takie jak Lucjusza i Bellatriks. Jako jeden ze środków ostrożności przed nielojalnością, śmierciożercy nie znali tożsamości wszystkich swoich kolegów, tylko Voldemort znał tożsamość każdego swojego poplecznika. Dokonano tego po to, aby powstrzymać zdrajców od podania wszystkich nazwisk śmierciożerców Ministerstwu.

Zasilenie się w szeregi śmierciożerców oznaczało służbę do końca życia dla Lorda Voldemorta. Śmierciożercy nie mieli możliwości „złożenia rezygnacji”, dezerterzy zostawali od razu mordowani przez swoich byłych kolegów. Syriusz Black myślał, że jego brat został zabity po tym, jak rozkazano mu zrobić coś, co wymagało odwagi, później okazało się, że Syriusz się mylił co do Regulusa. Igor Karkarow, po klęsce swojego pana, postanowił Wizengamotowi wydać nazwiska znanych mu śmierciożerców, aby uniknąć Azkabanu. Po powrocie Voldemorta w 1995 roku, Karkarow ukrywał się przed gniewem swojego byłego mistrza, aż w końcu został znaleziony i zamordowany przez śmierciożerców. Voldemort jednak wybaczył tym sługom, którym nie próbowały go odszukać i zażądał od nich 13 lat lojalności.

Hierarchia[]

Najstarsi śmierciożercy których Voldemort znał, gdy uczęszczał jeszcze do Hogwartu oraz młodsi absolwenci szkoły (główniej czystej krwi), którzy byli bogaci, bezwzględni, potężni oraz potrzebni Voldemortowi do spełnienia jego celów, otrzymywali od niego mroczny znak, który umieszczany był na lewym przedramieniu. Posiadanie mrocznego znaku było symbolem najwyższego statusu w kręgu popleczników Czarnego Pana, choć zarazem znak był niebezpiecznym obciążeniem, ponieważ Voldemort mógł śledzić i przywoływać wybranych zwolenników, poprzez dotknięcie znaku innego śmierciożercy. Niektórzy z małżonków śmierciożerców byli równoznaczni z przynależnością do nich, choć np. Narcyza Malfoy nie posiadała mrocznego znaku. Z drugiej strony, Peter Pettigrew posiadał mroczny znak, chociaż był uważany za najmniej ważną osobę w otoczeniu Voldemorta.

Na niższym szczeblu w hierarchii Voldemorta znajdowały się osoby, którym pozwolono nosić szaty śmierciożerców, aby wzbudzić szacunek i grozę wśród czarodziejów, lecz nie dostąpili oni zaszczytu otrzymania mrocznego znaku. Wydaje się, że Lord Voldemort uważał takie osoby za użyteczne, ale nie chciał się z nimi bliżej wiązać. Przykładem może być wilkołak Fenrir Greyback, który nie miał mrocznego znaku, ponieważ był „mieszańcem”.

Na najniższym poziomie znajdowali się czarodzieje i czarownice, którzy byli lojalni wobec Voldemorta, dostawali oni rozkazy i szerzyli chaos w świecie czarodziejów, ale nie byli na tyle przydatni, by Czarny Pan bezpośrednio się z nimi kontaktował. Na tym samym szczeblu znajdowali się czarodzieje, na których rzucono klątwę Imperius, szmalcownicy, którym płacono za wyłapywanie mugolaków oraz magiczne stworzenia takie jak akromantule, olbrzymy, wilkołaki, inferiusy, czy dementorzy. Magiczne stworzenia zostały zaciągnięte w szeregi Voldemorta poprzez fałszywe obietnice, które składali im śmierciożercy. Stwory wzięły udział w Bitwie o Hogwart, gdzie traktowane były jako mięso armatnie, które miało za zadanie przetestować barierę ochroną Hogwartu oraz zmniejszyć morale uczniów i nauczycieli, poprzez strach.

Wygląd śmierciożerców[]

W dniu odrodzenia się Czarnego Pana śmierciożercy ubrani byli w długie, czarne szaty i mieli założone maski oraz kaptury^[1]. Byli ubrani tak samo podczas misji odebrania Potterowi przepowiedni w Departamencie Tajemnic (w 1996 roku)^[2]. Prawdopodobnie jednak nie nosili masek, kiedy nie podejrzewali, że będą musieli się z kimś pojedynkować^[3][4]. Podczas bitwy nad Little Whinging śmierciożercy mieli jedynie założone kaptury^[5].

Znani śmierciożercy[]

Inni zwolennicy[]

Lord Voldemort posiadał wielu zwolenników, którzy – mimo że podzielali jego zdanie odnośnie oczyszczenia rasy czarodziejów – nie wyrazili chęci zostania śmierciożercami przykładowo, wielu członków czystokrwistych rodów, np. rodu Blacków, w szczególności Narcyza Black – żona śmierciożercy Lucjusza Malfoya, która wspierała męża w służbie Czarnemu Panu, choć oficjalnie nic nie łączyło jej ze śmierciożercami. Czarny Pan miał również zwolenników w postaci uczniów Hogwartu, którzy należeli do domu Slytherina i popierali ideologię czystej krwi. Byli to min. Draco Malfoy, Vincent Crabbe, Gregory Goyle, Millicenta Bulstrode, Teodor Nott, Pansy Parkinson czy Blaise Zabini. Wśród zwolenników Czarnego Pana znajdowali się także Szmalcownicy, między innymi Scabior czy Fenrir Greyback.

Ciekawostki[]

• Kaptury noszone przez śmierciożerców w filmie Harry Potter i Czara Ognia podobne są do tych noszonych przez Ku Klux Klan.
• Możliwe, że Voldemort przy tworzeniu armii śmierciożerców inspirował się armią Gellerta Grindelwalda.
• Wiele osób myślało, że Fenrir Greyback posiada mroczny znak, dlatego wilkołak speszył się, kiedy szmalcownicy po złapaniu tria powiedzieli mu, aby wezwał on Voldemorta.
• Peter Pettigrew jak pozostali śmierciożercy otrzymał mroczny znak, pomimo swojego niskiego statusu w szeregach Voldemorta.
• W serii wspomniane są tylko dwie kobiety, które służyły Czarnemu Panu (Bellatriks Lestrange oraz Alecto Carrow). Prawdopodobnie jednak kobiet w armii Voldemorta było dużo więcej, jednak nie zostały one wymienione z nazwiska, co widać w filmach.
• Bellatriks została nazwana przez J. K. Rowling porucznikiem Voldemorta. Rzeczywiście Bella wykazywała się olbrzymim talentem w umiejętnościach walki, jak i dowodzenia. Podobnie Lucjusz Malfoy wydaje się być „porucznikiem” w armii Voldemorta, ponieważ to on i jego szwagierka dowodzili śmierciożercami podczas bitwy w Departamencie Tajemnic. Oboje także otrzymali horkruksy Czarnego Pana. Z czasem jednak Malfoy stracił przychylność Czarnego Pana podczas Drugiej Wojny Czarodziejów.
• W filmie Harry Potter i Czara Ognia śmierciożercy ubrani są w czarne szaty, duże i spiczaste kapelusze oraz maski, które przypominają twarz kościotrupa, natomiast w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa zwolennicy Voldemorta posiadają czarne szaty, stalowe lub skórzane napierśniki oraz stalowe maski.
• W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci część pierwsza, jak i w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci część druga, śmierciożercy nie noszą masek prawdopodobnie dlatego, że nie mieli powodu ukrywać się przed ministerstwem, ponieważ było ono pod ich kontrolą.
• W trzech parodiach Harry'ego Pottera śmierciożercy nazywani byli „Śmieciojadkami”.
• Śmierciożercy nie potrafili wyczarować patronusa, wyjątkiem był Severus Snape.
• W Harrym Potterze i Przeklętym Dziecku śmierciożercą był Cedrik Diggory i nawet zabił on Neville'a, co doprowadziło potem do porażki Wybrańca i sprawienia, że Voldemort dalej rządził czarodziejskim światem. Było tak jednak tylko w alternatywnej linii czasu, w której to Cedrik nie zginął pod koniec Turnieju.

Występowanie[]

• Prequel serii Harry Potter
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (tylko wspomniani)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (książka) (tylko wspomniani)
• Harry Potter i więzień Azkabanu (film) (tylko wspomniani)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka) (pierwsze wystąpienie) (pierwszy raz zidentyfikowani jako Śmierciożercy)
• Harry Potter i Czara Ognia (film)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (gra)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
• Harry Potter: Wyskakująca Księga
• LEGO Harry Potter: Budowa Magicznego Świata
• LEGO Harry Potter: Postacie Magicznego Świata
• LEGO Harry Potter: Lata 1-4
• LEGO Harry Potter: Lata 5-7
• LEGO Harry Potter
• LEGO Dimensions
• Harry Potter (strona internetowa)
• Bloomsbury Live Chat
• Harry Potter: The Character Vault
• Harry Potter: The Creature Vault (tylko wspomniani)

Przypisy