Tanzanita

Tanzanita
Tanzanita
Fórmula química	(Ca2Al3(SiO4)(Si2O7)O(OH)) + (Cr,Sr)
Clase	09.BG.10
Sistema cristalino	Ortorrómbico[1]
Cor	Azul, índigo, púrpura, violeta
Dureza	6.5
Fractura	Irregular a concoidal
Exfoliación	Perfecto {010} imperfecto {100}
Raia	Branco ou incoloro
Densidade	3.10–3.38

A tanzanita é a variedade azul e púrpura do mineral zoisita (un hidróxido-silicato de calcio e aluminio) descuberto nos outeiros de Mererani na Rexión de Manyara ao norte de Tanzania en 1967, preto da cidade de Arusha e o Kilimanjaro. Úsase como xema. A tanzanita distínguese polo seu marcado tricroísmo, presentando cores azul zafiro, violeta e borgoña segundo a orientación do cristal. A tanzanita tamén cambia de aparencia segundo as condicións de iluminación. Os azuis fanse máis evidentes cando se expón a luz fluorescente e os tons violetas aprécianse mellor baixo luz incandescente. En bruto, a tanzanita é habitualmente dunha cor marrón avermellada. É necesario sometela a tratamento térmico a 600 °C nun forno xemolóxico para que aflore o ton azul violáceo.^[2] A tanzanita é unha xema escasa.^[3] Só se atopa nas ladeiras do monte Kilimanjaro. Foi a empresa Tiffany & Co. a que lle deu o nome inspirándose en Tanzania, o país onde foi descuberta. Debido á súa relativa baixa dureza, a tanzanita adóitase montar en colares e pendentes.^[4]

Coñécese un único xacemento de tanzanita no mundo. Alí o mineral áchase acompañado de lousa metamórfica, gneis e cuarcita. A súa exclusividade é a principal razón do elevado prezo que alcanza esta pedra, que tamén é denominada "o diamante índigo" pola súa rareza.

Emmanuel Merishiek Mollel, un xastre e buscador de ouro masai de Arusha (Tanzania), atopou fragmentos de cristais xema dunha vívida cor azul e azul purpúrea preto de Mererani, a uns 40 km ao sueste de Arusha. Ao principio pensou que o mineral era olivina, pero axiña se decatou de que non o era, tomándoo entón por dumortierita, un mineral azul. Pouco despois, D'Souza mostroulle as pedras a John Saul, un consultor xeolóxico e almacenista de xemas con base en Nairobi que extraía entón augamariñas na zona achegada ao Monte Kenya. Saul, xunto cun doutor do MIT, quen logo descubriría os famosos depósitos de rubí da rexión de Tsavo, en Kenya, descartou as posibilidades de dumortierita e cordierita, e enviou os exemplares ao seu pai, Hyman Saul, vicepresidente de Saks Fifth Avenue en Nova York. Hyman Saul só tivo que cruzar a rúa e entregar as mostras ao Instituto Xemológico de América (Gemological Institute of America, GIA), que as identificou como unha variedade do mineral zoisita. Tamén houbo mineraloxistas na Universidade Harvard, o Museo Británico e a Universidade de Heidelberg que fixeron unha identifiación válida, pero a primeira persoa en identificar o material foi Ian McCloud, un xeólogo do goberno de Tanzania, fincado en Dodoma.^[5][6]

Foi chamado "zoisita azul" e comercializado como tanzanita por Tiffany & Co., que quixo sacar proveito da rareza da xema, que entón só se atopaba en Tanzania, e que pensou que "zoisita azul" (en inglés soa parecido a "suicidio azul") non se vendería ben.^[7] Entre 1967 e 1972, extraéronse de Tanzania aproximadamente dous millóns de quilates de tanzanita antes de que as minas fosen nacionalizadas polo goberno.

A tanzanita tallada máis grande do mundo pesa 737,81 quilates.^[8] Un dos exemplares máis famosos (242 quilates) chámase "Raíña do Kilimanjaro". Está engastada nunha tiara, realzada por 803 granates tsavorita en talla brillante e 913 brillantes. A peza forma parte da colección privada de Michael Scott, o primeiro director executivo de Apple Inc.^[9]

En xuño de 2003, o goberno tanzano introduciu a prohibición de exportar tanzanita en bruto á India (como moitas outras pedras preciosas, a maior parte das tanzanitas tallábanse en Jaipur). A prohibición xustificouse como un intento de impulsar a industria local de procesado de pedras, para estimular a economía e recuperar beneficios. A prohibición graduouse por un período de 2 anos. Até entón, só as pedras de máis de 0,5 gramos se viron afectadas.

En abril de 2005, unha empresa chamada TanzaniteOne Ltd. anunciou publicamente que tomara o control dunha parte do depósito chamado "bloque C" (o depósito principal, dividido en 5 bloques). Os prezos do material en bruto fóronse incrementando gradualmente conforme a compañía se foi asentando no mercado. En agosto de 2005, a tanzanita máis grande até agora atopada, foi achada na mina do bloque C. O cristal pesou 16.839 quilates (3,4 kg) e mediu 22,1 × 7,87 × 7,11 cm.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Tanzanita

• Time Article of 2007 about the popularity of tanzaniteArquivado 21 de maio de 2013 en Wayback Machine.. (en inglés)
• Article in the early stages of tanzanite (1969)Arquivado 24 de agosto de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)