Quintilo
Nome orixinal | (la) Marcus Aurelius Claudius Quintillus |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 212 Sirmia |
Morte | 270 (Gregoriano) (57/58 anos) Aquileia, Italia |
Causa da morte | suicidio |
Emperador romano | |
xaneiro de 270 – 270 ← Claudio II o Gótico – Aureliano → | |
Datos persoais | |
Relixión | Relixión na Roma antiga |
Actividade | |
Ocupación | político |
Período de tempo | Imperio Romano, Exipto grecorromano, Era do Exipto romano e principado |
Familia | |
Cónxuxe | valor descoñecido |
Fillos | valor descoñecido, valor descoñecido |
Irmáns | Claudio II o Gótico Crispus Claudia Constantina |
Descrito pola fonte | Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Quintilo (en latín, Marcus Aurelius Claudius Quintillus),[1] finado en abril do 270 foi un emperador romano durante uns poucos meses no 270. Era irmán de Claudio II o Gótico. Hai poucos datos sobre a súa vida, non coñecéndose nin a data de nacemento, nin a data exacta da súa morte, nin tampouco o nome da súa esposa ou dos seus fillos.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Quintilo naceu en Sirmium en Panonia Inferior. Orixinario dunha familia baixa, Quintilo tomou protagonismo coa adhesión do seu irmán Claudio Gótico ao trono imperial en 268. Quintilo foi nomeado procurador de Sardeña durante o reinado do seu irmán.[2]
Na Historia Augusta, tamén se indica que Claudio e Quintilo tiñan outro irmán chamado Crispus e, a través del, unha sobriña, Claudia, que casou con Eutropio e foi nai de Constancio Cloro. Porén, algúns historiadores sospeitan que este relato é unha fabricación xenealóxica para halagar a Constantino I.[3]
Reinado de Quintilo
[editar | editar a fonte]Despois de subir ao trono, dirixiuse directamente a Aquilea, que utilizou como base para as forzas defensivas do norte de Italia. En Roma, temíase o ataque do Imperio Galo, que se separara do territorio controlado por Roma e que, nese momento, estaba gobernado por Vitorino. Non obstante, houbo outro factor que foi decisivo no desenvolvemento posterior. Aureliano, antigo colaborador de Claudio e igualmente aspirante ao trono, estaba destinado como comandante das tropas nas provincias dos Balcáns e tivo que enfrontarse a repetidas invasións por parte de tribos xermanas que intentaban cruzar o Danubio. Despois dunha importante vitoria, foi proclamado emperador polas súas tropas de Panonia[4] e partiu para apoderarse do trono de Quintilo.
Este, cometeu o erro de permanecer en Aquilea en vez de marchar a Roma onde tiña máis apoio, mesmo, cando soubo que Aureliano estaba preto de Aquilea. Despois de notar que as súas tropas eran moi inferiores aos agresores e para evitar unha guerra civil suicidouse abrindo as veas.[5] Segundo os historiadores antigos, estivo no poder durante un curto período de tempo, con estimacións que varían entre os 17 días e os seis meses.[6] Os seus dous fillos sobreviviron a Quintilo.[7]
Legado
[editar | editar a fonte]Os rexistros romanos sobreviventes consideraban a Quintilo un emperador moderado e capaz.[8] Foi visto como un defensor do Senado e así foi comparado cos anteriores emperadores Galba e Pertinax. Os tres foron moi apreciados polas fontes senatoriais a pesar do seu fracaso para sobrevivir un ano completo de reinado.[3]
Discusión historiográfica
[editar | editar a fonte]Os poucos rexistros do reinado de Quintilo son contraditorios. Os historiadores antigos non están de acordo sobre a duración do seu reinado, que segundo varios informes durou tan só 17 días[1] e segundo outros, ata 177 días (uns seis meses).[6] Eutropio informa que Quintilo foi proclamado emperador, no 270, polos soldados do seu irmán trala morte deste por mor dunha epidemia de peste[8] e, posteriormente, foi elixido polo Senado. En troques, Zonarás relata que foi elixido directamente polo propio Senado. Non obstante, os rexistros coinciden en que as lexións que seguiran a Claudio na campaña ao longo do Danubio descoñecían ou desaprobaban a elevación de Quintilo. Pola contra, elevaron ao seu actual líder Aureliano como emperador.[4]
Os rexistros tampouco están de acordo sobre a causa da súa morte. Na Historia Augusta relátase que foi asasinado polos seus propios soldados en reacción á súa estrita disciplina militar.[9] Xoán de Antioquía e Zonarás denunciaron que Quintilo impuxera unha dura disciplina aos seus soldados o que propiciou que estes comezasen a desertar e ao ver que carecía de partidarios suicidouse abríndose as veas e desangrándose;[5] Xoán de Antioquía coincide coa versión do suicidio e engade que fora asistido por un médico. Segundo Xerome de Estridión, morreu nun enfrontamento con Aureliano;[10] Claudio Salmasio sinalou que Dexipo rexistrou a morte sen indicar as causas. Non obstante, todos os rexistros coinciden en colocar a morte en Aquilea.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Jones, p. 759.
- ↑ Canduci (2010), p. 92.
- ↑ 3,0 3,1 Banchich, www.roman-emperors.org/quintil.htm
- ↑ 4,0 4,1 Gibbon, 1888 & Ch. 11.
- ↑ 5,0 5,1 Zonaras, 12:26
- ↑ 6,0 6,1 Southern, (2001), p. 110.
- ↑ Historia Augusta, Claudius, 13:9
- ↑ 8,0 8,1 Eutropio, IX:12
- ↑ Historia Augusta, Claudius, 12:6
- ↑ Xerome de Estridón, Annales, 271
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Quintilo |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]Fontes primarias
[editar | editar a fonte]- Aurelius Victor, Epitome de Caesaribus
- Eutropio, Breviarium ab urbe condita
- Historia Augusta, The Life of Claudius
- Zósimo, Historia Nova
- Xoán de Antioquía, Historia Chronographica ab Adamo
Fontes secundarias
[editar | editar a fonte]- Banchich, Thomas M. "Quintillus (270 A.D)". De Imperatotibus romanus (en inglés). Consultado o 24 de marzo de 2021.
- Canduci, Alexander (2010). Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors (en inglés) IX. Millers Point, N.S.W: Pier. ISBN 978-1-74196-598-8.
- Gibbon, Edward (1888). Decline & Fall of the Roman Empire (en inglés).
- Jones, A. H. M.; Martindale, J.R.; Morris, J., eds. (1971). The Prosopography of the Later Roman Empire. Vol. I: AD 260-395 (en inglés). Cambridge: Cambridge University Press.
- Southern, Pat (2001). The Roman Empire from Severus to Constantine (en inglés). Londres: Routledge. ISBN 9780415239431.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Predecesor: Claudio II |
Emperador romano 270 |
Sucesor: Aureliano |