Parlamento de Frankfurt

O Parlamento de Frankfurt foi a Asemblea Nacional alemá creada durante as revolucións de 1848, que tratou de unir Alemaña nunha maneira democrática. Constaba de 831 deputados.

Os 831 membros do parlamento de Frankfurt reuníronse na igrexa de San Pablo, Frankfurt o 18 de maio de 1848, cando o rei Frederico Guillerme IV de Prusia deu o seu consentimento á primeira constitución alemá.

As sesións empezaron en xullo cando os dereitos civís discutíronse. Alcanzouse un acordo acerca dos dereitos civís en outubro, promulgándose en decembro. Estes dereitos civís formarían a base principal de moitas constitucións democráticas nos estados alemáns.

Despois da discusión acerca dos dereitos civís, a asemblea fracciounouse. Á dereita apareceron os federalistas conservadores, que propugnaban un estado federal con amplos poderes para os monarcas. Cara ao centro político, estaban os federalistas constitucionais, que favorecían un estado federal cunha monarquía sometida á constitución. Á esquerda estaban os unitaristas moderados, que desexaban un estado centralizado cunha monarquía responsable ante o parlamento. Máis á esquerda, os unitaristas republicanos, partidarios dunha república centralizada. Por suposto, as diferenzas entre as faccións dificultaron o traballo.

Parte do traballo foi obstruido ademais polas rebelións socialistas dos marxistas, a resistencia conservadora de Austria, Prusia e os países estranxeiros e por unha disputa acerca de Schleswig-Holstein. Despois de difíciles debates, os deputados elixiron a solución da pequena Alemaña (Alemaña baixo a dirección de Prusia, sen Austria).

Os daneses que vivían en Schleswig querían a unión destes territorios con Dinamarca, xa que sentían ameazada a súa forma de vida en Alemaña. Cando se propuxo adoptar unha constitución para Dinamarca, tiveron unha oportunidade excelente para expor os seus desexos. Frederico VII de Dinamarca escoitou as súas peticións e forzou a anexión de Schleswig a Dinamarca. Os alemáns rebeláronse e Prusia interveu a favor da Confederación Xermánica. Asinouse un armisticio en agosto de 1848 e o Parlamento de Frankfurt amosou por primeira vez a súa debilidade: carecía de verdadeiro poder para impor as leis e tivo que aceptar o armisticio.

En setembro houbo unha rebelión en Frankfurt e o parlamento viuse obrigado a chamar tropas doutros estados alemáns para a súa protección.

En outubro de 1848 comezaron as deliberacións para unha constitución. Os resultados presentáronse en abril de 1849. A constitución significou unha síntese da tradición (o imperio, a monarquía, o estado federal) e o progreso (o dereito ao voto universal, asemblea electa).

Despois de completar a constitución, os deputados ofreceron a coroa de Alemaña a Frederico Guillerme. El negou unha coroa da canle e provocou que os deputados prusianos e austríacos abandonasen o parlamento, que estaba condenado a ser disolto.

O Parlamento de Frankfurt foi a primeira tentativa de crear unha Alemaña unificada. Deuse o espazo para funcionar, pero o parlamento era feble, xa que non tivo poder legal (que estaba nas mans da Confederación Xermánica). As revolucións nas cales o parlamento tiña a súa base, foron esmagadas. A negativa de Federico Guillerme á coroa de Alemaña deu a Prusia e a Austria unha escusa para retirar aos seus deputados, anulando así a derradeira ameaza revolucionaria. Os grandes gañadores foron os conservadores.

• Reichstag (parlamento alemán)
• Historia de Frankfurt