Paolo Ruffini

Paolo Ruffini

Biografía
Nacemento	22 de setembro de 1765 Valentano, Italia (pt)
Morte	10 de maio de 1822 (56 anos) Módena, Italia
Actividade
Campo de traballo	Álxebra
Ocupación	matemático, médico, filósofo
Empregador	Universidade de Módena e Reggio Emilia
Membro de	Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL
Obra
Obras destacables Regra de Ruffini Teorema de Abel-Ruffini
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Biblioteca dixital BEIC

Paolo Ruffini, nado en Valentano o 22 de setembro de 1765 e finado en Módena o 10 de maio de 1822, foi un matemático e médico dos Estados Pontificios.^[1]

Fillo do médico da súa cidade natal, graduouse na universidade de Módena no ano 1788, onde cursou medicina, filosofía, literatura e matemáticas.

Na universidade aprendeu cálculo de Paolo Cassiani e xeometría de Luigi Fantini. No mesmo ano da súa graduación foi nomeado profesor na universidade de Módena e no 1791 acadou o permiso para exerceren coma médico.

No ano 1798 viuse na obriga de deixar a cátedra ó se negar a xurar fidelidade á República Cisalpina, creada un ano antes. Ó seren derrotadas as tropas napoleónicas polas tropas austríacas, foi reposto no seu cargo no 1799. Por volta do 1814 foi nomeado reitor da Universidade de Módena por Francisco IV de Módena.^[2]

Ó se declarar unha epidemia de tifo no ano 1817 encargouse persoalmente da atención de pacientes, co que aproveitaba para estudar a enfermidade e ir adquirindo coñecementos que foron publicados nun libro no ano 1820. Neste proceso el mesmo foi infectado pola enfermidade e tivo que deixar o traballo de campo e renunciar á cátedra de medicina clínica, unha das que exercía.

Está enterrado na igrexa de Santa Maria di Pomposa, entre os túmulos de Carlo Sigonio e Ludovico Antonio Muratori.^[3][4]

Paolo Ruffini pasou á historia como matemático sendo o descubridor dun método que permite atopar os coeficientes do polinomio resultante da división dun polinomio polo binomio ${\displaystyle x-a}$. Este método é coñecido como método de Ruffini.^[5] Tamén demostrou a imposibilidade da solución xeral das ecuacións alxébricas de graos superiores ó cuarto, sendo este traballo corrixido e mellorado logo polo noruegués Niels Henrik Abel.

• Teoria Generale delle Equazioni, in cui si dimostra impossibile la soluzione algebraica delle equazioni generali di grado superiore al quarto (1799)
• Riflessioni intorno alla rettificazione ed alla quadratura del circulo (1802)
• Della soluzione delle equazioni algebraiche determinata partocolari di grado sup. al 4º (1802)
• Sopra la determinazione delle radici nelle equazioni numeriche di qualunque grado (1804)
• Della immortalità dell’anima (1806)
• Algebra elementare (1807)
• Memoria sul tifo contagioso (1820)
• Riflessioni critiche sopra il saggio filosofico intorno alle probabilità del signor conte Laplace (1821)

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Paolo Ruffini

• 8524 Paoloruffini, asteroide
• Regra de Ruffini