POLAR

Polar
Modelo do satélite Polar
Tipo	Científico
Fabricante	Lockheed Martin Astro
Organización	NASA
Destino actual	En órbita terrestre.[1]
Data de lanzamento	24 de febreiro de 1996, 11:24 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Delta 7925[3][5]
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea, rampla SLC-2W[3][6]
Obxectivo da misión	Estudo da magnetosfera terrestre e a súa interacción co Sol.[3][6]
NSSDC ID	1996-013A
Masa	1300,0 kg[3]
Dimensións	Cilindro de 2,8 m de diámetro e 1,25 m de altura.[3]
Potencia	333 vatios[3]
Datos orbitais
Semieixo maior	35491 km[1]
Inclinación	78,3 graos[1]
Apoapse	55.688,1 km[1]
Periapse	2553,0 km[1]
v c e

Polar ou POLAR é un satélite artificial da NASA lanzado o 24 de febreiro de 1996 mediante un foguete Delta 7925 desde a Base Vandenberg da Forza Aérea para estudar a magnetosfera terrestre e a súa interacción co Sol.^[2][3][5][6]

POLAR foi unha das catro naves do programa GGS (Global Geospace Science), á súa vez parte das seis naves do programa ISTP (International Solar Terrestrial Physics) dirixido ó estudo da interacción entre a Terra e o Sol.^[3][5][6]

A misión de POLAR foi estudar as auroras polares, medir a interacción do plasma na zona polar da magnetosfera terrestre e a cola xeomagnética, o fluxo de plasmas cara e desde a ionosfera e a introdución de enerxía procedende das partículas solares na ionosfera e a atmosfera superior.^[3][5][6]

POLAR ten forma de cilindro de 2,8 m de diámetro e 1,25 m de altura con células solares recubriendo a superficie e producindo ata 333 vatios de potencia. A nave ten unha masa de 1250 kg e estabilízase mediante xiro a 10 r.p.m. Dispón de antenas de cable, mastros inerciais soportes para instrumentos no plano de xiro.^[3][5][6]

A nave leva dúas plataformas de contrarrestación de xiro para instrumentos que necesitan situarse estaticamente. Os datos gardábanse en dúas grabadoras de a bordo e transmitíanse a terra a un máximo de 600 kbps e máis habitualmente a 250 kbps, aínda que a velocidade media de envío en tempo real era de 41,6 kbps.^[3][5][6]

Aínda que foi deseñada para durar entre 3 e 5 anos, POLAR funcionou durante 12 anos ata que foi desactivada en 2008.^[3][5][6]

POLAR levaba os seguintes instrumentos a bordo:^[3][5][6]

• Plasma Wave Investigation (PWI): fai medicións das ondas de plasma nas zonas de altas latitudes aurorais, as zonas diúrnas de cúspide magnética e a plasmasfera.
• Fast Plasma Analyzer (HYDRA): mide os cambios tridimensionais rápidos na distribución dos ións e electróns de moi baixa enerxía.
• Experimento de Campo Magnético: un magnetómetro para medir os campos magnéticos nas zonas polares da magnetosfera.
• Toroidal Imaging Mass-Angle Spectrograph (TIMAS): mide a distribución tridimensional dos ións na magnetosfera.
• Instrumento de Campo Eléctrico (EFI): mide as tres compoñentes do vector campo eléctrico e a densidade de electróns termais.
• Thermal Ion Dynamics Experiment (TIDE) e Plasma Source Instrument (PSI): trazan o fluxo de plasma ionosférico a través da magnetosfera.
• Cámara Ultravioleta (UVI): cámara sensible ao ultravioleta remoto cun campo de visión de 8 graos para observar tanto o lado diúrno como nocturno da Terra e medir o efecto da enerxía solar nas rexións polares terrestres.
• Sistema de Imaxe Visible: conxunto de tres cámaras deseñado para fotografar auroras polares.
• Experimento Polar Ionosférico de Imaxe en Raios X (PIXIE): mide a distribución espacial e temporal da variación das emisións de raios X no rango entre 3 e 60 keV da atmosfera terrestre.
• Charge and Mass Magnetospheric Ion Composition Experiment (CAMMICE): mide a composición das partículas enerxéticas que se atopan na magnetosfera terrestre para identificar cales son enerxizadas e transportadas desde a súa fonte á magnetosfera.
• Comprehensive Energetic-Particle Pitch-Angle Distribution (CEPPAD).

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  POLAR

• Páxina de Polar na NASA