Ocotónidos
| Ocotónidos Ochotonidae Picas Rango fósil: mioceno - actualidade 16,4 - 0 Ma [1] | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pica americana (Ochotona princeps). | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Especie tipo | |||||||||||||||||||
| Ochotona dauurica Link, 1795 (Lepus dauuricus Pallas, 1776) | |||||||||||||||||||
| Xéneros, Especie e Subespecies | |||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||
A dos ocotónidos (Ochotonidae) é unha familia de mamíferos lagomorfos que, na actualidade, só está integrada por un único xénero, Ochotona, que comprende trinta especies (aínda que tamén se coñecen numerosos xéneros e especies extintas).
Son pequenos animais coñecidos vulgarmente como picas, e tamén como lebres asubidoras e coellos de roca (aínda que non están estreitamente emparentados cas lebres nin cos coellos, que forman parta doutra familia de lagomorfos, a dos lepóridos).
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]- Familia
A familia foi descrita en 1896 polo zoólogo briánico Thomas, en Proc. Zool. Soc. Lond., 1896: 1026.[2]
- Xénero actualmente vivente
Pola súa parte, o único xénero actual definiuno en 1795 o naturalista alemán Heinrich Friedrich Link, en Beitr. Naturgesch., 2: 74.[3], que tomou como especie tipo a Ochotona minor, rebautizando a especie Lepus dauuricus Pallas, 1776 (hoxe coñecida como Ochotona dauurica).[3]
Sinónimos
[editar | editar a fonte]- Da familia
A familia coñeceuse tamén polo sinónimos:[2]
- Lagomina Gray, 1825
- Lagomyidae Lilljeborg, 1866
- Prolaginae Gureev, 1960
- Do xénero vivo
Pola súa parte, o xénero Ochotona coñeceuse tamén como:[3]
- Abra Gray, 1863
- Abrama Strand, 1928
- Argyrotona Rekovetz, 1988
- Buchneria Erbajeva, 1988
- Lagomys G. Cuvier, 1800
- Lagotona Kretzoi, 1941
- Ogotoma Gray, 1867
- Tibetholagus Argyropulo & Pidoplichko, 1939
- Tibetolagus Argyropulo, 1948
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]- Familia e xénero
Os nomes científicos Ochotona e Ochotonidae, derivan do nome mongol ochodona, co que os mongois denominan ás picas;[4] e, no segundo caso, coa adición á raíz do nome xenérico o sufixo do latín científico -ĭidae, co que se forman os nomes das familias de animais.
- Nome vulgar
O nome común máis utilizado, pica, deriva da palabra piika, usada polos pobos tungús do leste de Siberia para designar a estes animais.[5] que comezou a usarse en inglés en 1827,[6] e de aí pasou aos demais idiomas europeos.
Características
[editar | editar a fonte]O aspecto das picas recorda ao dun hámster, pero os dous pares de dentes incisivos superiores identifícanos como lagomorfos, e non como roedores. A súa fórmula dentaria é 2.0.3.2 / 1.0.2.3.
Caracterízanse polos seus membros curtos, os traseiros e os dianteiros da mesma medida, as orellas pequenas e arredondadas, e por careceren de cola visíbel.
O seu tamaño varía entre os 10 e os 30 cm, e o seu peso, entre os 100 e os 200 g.
Bioloxía e ecoloxía
[editar | editar a fonte]As picas son propias de climas fríos, e habitan principalmente en Asia, América do Norte e nalgunhas partes de Europa Oriental.
O nome de lebres asubiadoras co que algúns as designan débese ao seu agudo grito de alerta.
Viven xeralmente en grupos familiares que comparten as tarefas de recolección de comida e vixilancia.
Desenvolven o máximo nivel de actividade antes do inverno. Debido a que non hibernan, necesitan abrigarse e alimentarse durante o inverno. Antes da chegada deste, as picas xuntan herba fresca e a deixan en montóns para que seque. Unha vez que a herba secou, almacénana nos seus tobos para consumila durante o inverno. É común que as picas rouben o feo doutras goridas; en tales casos, as disputas que resultan son ás veces aproveitadas por depredadores veciños como furóns e aves de rapina.[7]
Clasificación
[editar | editar a fonte]Xéneros
[editar | editar a fonte]- †Alloptox (Dawson, 1961)
- †Amphilagus (Tobien, 1974)
- †Bellatona (Dawson, 1961)
- †Cuyamalagus (Hutchison & Lindsay, 1974)
- †Desmatolagus (Matthew & Granger, 1923)
- †Gripholagomys (Green, 1972)
- †Hesperolagomys (Clark et al., 1964)
- †Kenyalagomys (MacInnes, 1953)
- †Lagopsis (Schlosser, 1894)
- Ochotona (Link, 1795)
- †Ochotonoides (Teilhard de Chardin & Young, 1931)
- †Ochotonoma (Sen, 1998)
- †Oklahomalagus (Dalquest et al., 1996)
- †Oreolagus (Dice, 1917)
- †Piezodus (Viret, 1929)
- †Prolagus - considerado por algúns autores como membro doutra familia, Prolagidae.[8]
- †Russellagus(Storer, 1970)
- †Sinolagomys(Bohlin, 1937)
- †Titanomys(von Meyer, 1843)
Xénero Ochotona: subxéneros, especies e subespecies
[editar | editar a fonte]- Ochotona (Link, 1795)
- Subxénero Ochotona (Ochotona) (Link, 1795)
- Ochotona cansus
- Ochotona cansus cansus
- Ochotona cansus morosa
- Ochotona cansus sorella
- Ochotona cansus stevensi
- Ochotona curzoniae
- Ochotona dauurica
- Ochotona dauurica dauurica
- Ochotona dauurica annectens
- Ochotona dauurica bedfordi
- Ochotona dauurica mursavi
- Ochotona huangensis
- Ochotona nubrica
- Ochotona nubrica nubrica
- Ochotona nubrica lhasaensis
- Ochotona pusilla
- Ochotona pusilla pusilla
- Ochotona pusilla angustifrons
- Ochotona rufescens
- Ochotona rufescens rufescens
- Ochotona rufescens regina
- Ochotona rufescens shukurovoi
- Ochotona thibetana
- Ochotona thibetana thibetana
- Ochotona thibetana nangqenica
- Ochotona thibetana osgoodi
- Ochotona thibetana sacraria
- Ochotona thibetana sikimaria
- Ochotona thomasi
- Ochotona cansus
- Subxénero Ochotona (Pika) Lácèpde, 1799
- ''Ochotona alpina
- Ochotona alpina alpina
- Ochotona alpina changaica
- Ochotona alpina cinereofusca
- Ochotona alpina sushkini
- Ochotona argentata
- Ochotona collaris
- Ochotona hoffmanni
- Ochotona hyperborea
- Ochotona hyperborea hyperborea
- Ochotona hyperborea cinereoflava
- Ochotona hyperborea coreana
- Ochotona hyperborea ferruginea
- Ochotona hyperborea mantchurica
- Ochotona hyperborea normalis
- Ochotona hyperborea uralensis
- Ochotona hyperborea yesoensis
- Ochotona hyperborea yoshikurai
- Ochotona pallasi
- Ochotona pallasi pallasi
- Ochotona pallasi hamica
- Ochotona pallasi pricei
- Ochotona pallasi sunidica
- Ochotona princeps
- Ochotona princeps princeps
- Ochotona princeps figginsi
- Ochotona princeps saxatilis
- Ochotona princeps schisticeps
- Ochotona princeps taylori
- Ochotona turuchanensis
- ''Ochotona alpina
- Subxénero Ochotona (Conothoa) Lyon, 1904
- Ochotona erythrotis
- Ochotona forresti
- Ochotona gaoligongensis
- Ochotona gloveri
- Ochotona gloveri gloveri
- Ochotona gloveri brookei
- Ochotona gloveri calloceps
- Ochotona himalayana
- Ochotona iliensis
- Ochotona koslowi
- Ochotona ladacensis
- Ochotona macrotis
- Ochotona macrotis macrotis
- Ochotona macrotis auritus
- Ochotona macrotis chinensis
- Ochotona macrotis sacana
- Ochotona macrotis wollastoni
- Ochotona muliensis
- Ochotona nigritia
- Ochotona roylei
- Ochotona roylei roylei
- Ochotona roylei nepalensis
- Ochotona rutila
- Subxénero Ochotona (Ochotona) (Link, 1795)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Savage, R. J. G. & Long, M. R. (1986). Mammal Evolution: an illustrated guide. New York: Facts on File. pp. 128. ISBN 0-8160-1194-X.
- ↑ 2,0 2,1 Ochotonidae Thomas, 1896 en MSW.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ochotona Link, 1795 en MSW.
- ↑ Ochotona no Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ pika no Online Etymology Dictionary,
- ↑ pika no Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ Elizabeth Pennisi (2016) Some pikas may soon face a new climate challenge: low oxygen.
- ↑ Prolagidae en MSW.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Vexa a entrada do Galizionario acerca de Ocotónidos |
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ocotónidos  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Ocotónidos |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Walker, E. (1975): Mammals of the World. 2 Vols. Sixth edition. Baltimore, Maryland, USA e Londres Reino Unido: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M., editors (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.
