Lago Taupo

Lago Taupo

Tipo	lago de cráter volcánico
Situado na entidade xeográfica	Illa Norte
Localización
País da cunca	Nova Zelandia
División administrativa	Waikato, Nova Zelandia
38°49′00″S 175°55′00″L / -38.816666666667, 175.91666666667
Afluentes	Waitahanui River (en) ,Hinemaiaia Stream (en) ,Waiotaka River (en) ,Waimarino River (en) ,Waihāhā River (en) ,Tauranga Taupō River (en) ,Kuratau River (en) ,Tongariro River (en)
Efluente do lago	Waikato River (en)
Características
Altitude	356 m
Profundidade	máximo: 186 m Media: 113 m
Dimensións	33 () × 46 () km
Perímetro	193 km
Superficie	616 km²
Superficie da cunca hidrográfica	3.487 km²
Medicións
Volume físico	59 km³
Sitio web	laketauponz.com

O lago Taupo é, cos seus 606 km² o máis extenso de Nova Zelandia.

Encóntrase situado a 357 metros de altura na zona central da illa Norte. Ten unha profundidade máxima de 159 metros e aliméntase das augas do río Waikato. É notable pola troita e a Anguilla australis. Tamén é unha importante zona turística.

A uns minutos do sur do Lago está o Parque Nacional de Tongariro, primeiro Parque Nacional de Nova Zelandia cos seus tres volcáns .No lado occidental do lago esta Pureora Forest Park e ao leste do lago, o Parque Forestal Kaimanawa.

A cidade de Taupo encóntrase na beira nororiental do lago e a de Turangi no extremo meridional deste ^[1].

O lago encóntrase nunha caldeira creada tras unha enorme erupción volcánica hai aproximadamente 26.500 anos. Segundo os expedientes xeolóxicos, o volcán entrou en erupción 28 veces nos últimos 27.000 anos. Estímase que a primeira erupción, coñecida como a erupción de Oruanui, expulsou 800 quilómetros cúbicos de material e encheu varios centos de quilómetros cadrados de terra circundante para logo derrubarse e formar a caldeira. No ano 181 considérase que tivo lugar a erupción máis grande na Terra nos últimos 5.000 anos^[2].

O Lago Taupo é o maior lago de auga doce no hemisferio sur. ^{[Cómpre referencia]}

Ngatoroirangi foi o responsable da súa creación cando subía ao cumio do monte Tauhara, onde ante el tiña unha gran cunca de po. Arrancaba unha árbore de totara e lanzábao na cunca de po pero aterraba ao revés. As súas pólas perforaban a terra e a auga doce para formar "o mar de Taupo". Esta árbore é considerada aínda visible baixo a auga aproximadamente a 70 metros da orilla en Wharewaka. Logo arrancou guechos do seu manto e botounos á auga onde se convertían no peixe nativo do lago.